Peter Donck schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:48:


Eige foto's is het mooist inderdaad en voor de rest gewoon copieëren hoor en in 't nawoord ergens neerzeten : "Auteurs met onvoorziene fotorechten kunnen contact met me op nemen." Mocht dat ooit gebeuren dan haal je die foto weg natuurlijk.

Groetjes, Michiel

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 januari 2008, 23:47:


Alleen de onbewuste focus werkt goed, de bewuste focus is verwarrend. Je doet de dingen alleen bewust als je zelf de techniek nog moet aanleren. Ken je de techniek dan hoef je alleen nog maar bewuste beslissingen te maken, de uitvoering met lichaamstaal is dan onbewust gestuurd. Gelukkig maar daar hoef je niet meer op te letten, voor een paard wordt het dan pas als vloeiend en duidelijk ervaren en zal beter reageren. Voor lesgevers is het goed dit te weten en te stimuleren.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op zondag 13 januari 2008, 15:00:


Sterker nog, "zaken die zijn" zijn onkenbaar. En "wat we van zaken vinden" is allemaal fantasie. Leuk je ook weer eens te lezen, druk geweest?

Michiel

Esther schreef op zondag 13 januari 2008, 19:18:

.

Ik ga nog een stapje verder dan dat wat wetenschappelijk vast gesteld is.
Dat wat wetenschappelijk bewezen is, valt voor mij nog steeds onder "wat we van zaken vinden". Het wetenschappelijke is altijd een grove kijk, een typering, "dat wat is" ligt daar altijd onbereikbaar achter verscholen. Bijvoorbeeld een blok staal is keihard en ondoordringbaar, toch heeft die zelfde wetenschap ontdekt dat de loze lege ruimte in dat blokje veel groter is als de vaste stof. De vaste deeltjes blijken even ver van elkaar af staan, in verhouding, als de aarde tot de maan. En zelfs die vaste deeltjes blijken geen vaste deeltjes te zijn maar te kunnen wisselen van licht naar vast en andersom. Is een blok staal nu "Zaken die zijn" of kennen we alleen maar wat we zelf denken?

Nu kun je practisch en nuchter zeggen, wat heeft het voor een zin daar bij stil te staan? Het blok staal is maar een voorbeeld, het gaat op voor alles. Het heeft enorme voordelen, dit te beseffen: dat wat er zoals gedacht wordt op en over deze aarde (en dus in mezelf) alleen maar een manier van denken is en geen werkelijkheid. Met name alles wat als (onoplosbaar) probleem gezien wordt, plotseling geen (onoplosbaar) probleem meer is, eenvoudig door er anders over te denken. En ook ... alles wat we zintuiglijk ervaren staat dichter bij "werkelijkheid" dan alles wat we denken. Wie realist wil zijn, zal het enorme dromende karakter van zijn gedachtes op elk moment moeten beseffen.

En wat heeft dát nou weer voor zin?
Wel om kort te zijn, is dit het beste wat ik ooit geleerd heb.
Grappig dat dit toppic heet "hoofdstel-loos"

Groetjes, Michiel

Esther schreef op maandag 14 januari 2008, 11:43:


Nee , welk zinsdeel doet je daar aan denken?

Dat alles wat ontdekt is, een manier van kijken naar is, maakt het nog lang niet zinloos toch? Als een wetenschapper zijn onderzoek resultaten beschouwd als een voorlopige manier van kijken naar het onderwerp, dan staat niets verder onderzoek in de weg, ook andere (zelfs tegengestelde) resultaten worden dan verwelkomt als een bijdrage tot het onderwerp. Zeer zinvol allemaal dacht ik.

Groetjes, Michiel

4bozzza schreef op maandag 14 januari 2008, 16:07:


Precies en semie wetenschap hoeft ook niet als waarheid óf onwaarheid gepresenteerd te worden. Waar gaat het om, dat is élke zienswijze een kans te geven, maar wel te blijven zien als slechts een zienswijze. En sommige daarvan staan nu eenmaal dichter bij de realiteit dan andere.

De aarde is rond, is ook slechts een denkbeeldige lijn rond de aarde leggen, die elke afvlakking en berggebied corrigeerd. Zo is het met alles. Ik zie een paard. Waarbij "paard" een abstracte soortnaam is, voor dat unieke wonder dat voor je staat. Zelfs een pentekening voldoet aan "dat is een paard". De werkelijkheid is onnoembaar anders dan wat we denken dat realiteit is.

Realiteitszin hebben is dus even heel wat anders dan, algemeen geaccepteerde gedachtes er op na houden. Als ik besef dat gedachtes slechts theorieën zijn, ook de meest simpele gedachtes die niemand in twijfel trekt, dan zit ik al een stuk dichter bij de "realiteit". Dat "beseffen" is meditatie. Het gekke is dat velen denken dat meditatie zweverig is, terwijl meditatie niets anders is dan de "realiteit" van dat moment waar te nemen. En daarmee neemt het besef van alle onwaarheden enorm toe.

Goed wat hebben paardemensen daaraan?
Het geeft een richting aan die ook wel spiritueel rijden genoemd wordt.
In eenheid met je paard zijn, is ook zo een kreet, die wijst naar dit gebied.
Ik weet wel dat zorgeloos en ontspannen kunnen rijden meer hier aan bijdraagd, dan gefocust zijn op techniek of training. Waarbij dat laatste zonder meer noodzakelijk is, om lagere stadia van rijkunst te verwezenlijken. Het besef van "zaken die zijn" is zonder meer het belangrijkste ingrediënt van spiritueel rijden. Maar wat weten we daar van? Of hoe zou je daar naartoe zou kunnen werken? Maar het is altijd goed om het doel vóór je in het oog te houden

Vandaag was het even wat minder spiritueel. Ben eraf gevlogen in de bak, even vast gezeten in die hele ruime stijgbeugel van me en zit nu met mijn pootje hoog. Onbedwingbare looplust (in de bak) heeft Jur nog steeds, buiten rijden met hem is veilger. Toch heeft hij nu zijn emoties een stuk beter in de hand, nu we na meer dan een jaar niet in de bak geweest te zijn, daar weer opnieuw zijn begonnen.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets is veiliger in een stijgbeugel, heb ik gemerkt.
Shit ik wist het wel.

Esther schreef op woensdag 16 januari 2008, 12:14:


Ook hier zijn menselijke ervaringen mee, instinctief eten genaamd. De eerste jaren van mijn rouw voedsel eten ben ik zo streng geweest als deze eetwijze aanraad. Het is de eetwijze van alle dieren (die niet door mensen gevoed worden natuurlijk).

Hoe dat toegaat begrijpen jullie dus allemaal, enkel rauw eten, eerst verschillende dingen ruiken en dan proeven en dan net zoveel eten als je wilt van het voedsel wat het lekkertste ruikt en smaakt. Geen dingen door elkaar mengen, en geen smaakmakers erbij, net als in de wei dus.

Mijn lichaam reageert dan inderdaad heel verschillend op een wortel vandaag of morgen. Mijn lijf maakt het eten direct reuk en smaakloos zodra het genoeg van die stof heeft, dat is dus soms na 1 worteltje, soms pas na een hele kilo wortelen. Eten ruikt dan ook telkens heel verschillend, niet echt natuurlijk, maar de smaakvolle reactie is heel verschillend. Die smaak volle reacties zijn het compas waarop je lekker en gezond kunt eten.

Ik weet zeker dat dit bij dieren precies zo werkt en dat het instinctief aangeboren is. Dat moet wel, omdat bij mensen dit voedsel instinct al binnen een week op deze manier eten weer wakker gemaakt kan worden. Ook al heb je 40 jaar gekookt eten achter de rug, ook al eet de mens al 10.000 jaar vanaf een vuurtje. Met die kennis die ik hiermee op gedaan heb, begrijp ik nu veel meer van de reacties van baby's op voedsel en de verschillende voedsel voorkeuren van iedereen. Het instinct dringt door de verwarringen heen van gekookt en gemixt eten heen. Hoe jonger het kind hoe slechter het eet, is de ervaring van vele ouders. Niets is minder waar, hun voedsel instinct geeft vele stops op wat hun aangeboden wordt. En doordat we de kennis en ervaring missen weten we niet hoe hier mee om te gaan.

Zoetigheid misleid het instinctief eten ook. Ik ging dan ook vooral fruit soorten eten die zoet waren. En de groentes liet ik wel erg veel liggen. En dat is de reden dat ik na enkele jaren toch rouwkosten ben gaan maken, met mengen en op smaak maken. Dit is geen zuiver instinctief eten meer, en die duidelijke reacties van de eerste jaren ben ik daarmee voor een groot deel kwijt. Maar goed, de les was geleerd en rauw eten doe ik nog steeds.

Als Frans zegt dat gras eten voldoende is, omdat daar alles in zit en paarden eten wat voor hun neus komt. Dan zouden we precieser moet kijken om daar zeker van te zijn. De mest onderzoek is een aanzet maar die kan ook niet van minuut op minuut duidelijk maken of een paard de klaver erg lekker vind en het volgende moment de klaver expres laat staan, etc. etc.

Groetjes, Michiel
Natuurlijk leven is geavanceerder dan je zou denken.

Michiel schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:24:


Hoe interpreteer je, wat je ziet? Bij het plotseling laten staan van de klaver, kun je zeggen "kijk het maakt niets uit, het paard eet wat voor zijn mond komt". Je kan ook zeggen "kijk hij heeft nu plotseling genoeg daarvan en gaat naar iets anders wat hij lekker vind en dus nodig heeft". Het zelfde probleem van een andere kant bekeken is, hoeveel gezonder is een paard dat alle keuze heeft in vergelijk met een paard dat alleen gras en hooi krijgt? Of maakt dat niet uit?

4bozzza schreef op woensdag 16 januari 2008, 22:15:


Ja 40 graden daaronder blijft voedsel de zelfde structuur houden. Vis uitgezonderd die wordt rustig gaar en veranderd fundamenteel door het een tijdje op die temperatuur te houden. 40 graden wordt vissewater dan ook zelden, zo zie je maar dat in de natuur alles in logisch verband staat.

18 jaar geleden las ik een artikel in het blad Onkruid over instinctief eten. Dat sprak me aan en begon er gelijk mee, ha ha zo ben ik soms Ik vroeg meer info en werd lid van een clubje mensen dat hier mee bezig was. Eenmaal een instructie weekend bijgewoond en verder maandelijks een krantje. Dat was nog voor de pc tijd.

Wie er meer van wil weten het betreft dit:
http://de.wikipedia.org/wiki/Instinctotherapie
Daar staat ook een link bij die de invloed van modern voedsel op de gezondheid wetenschappelijk probeerd helder te krijgen:
http://www.ajcn.org/cgi/content/full/81/2/341

Wanneer is de mens begonnen warm te eten? Daar zijn de wetenschappers nog over verdeeld, begrijp ik. Ook wat de gezondheids effecten zijn van die omschakeling is ter discussie. "Feit is dat je verhit voedsel niet onder een microscoop moet bekijken, want dan vergaat de eetlust je ter plekke. Heeft een appel onder de microscoop nog een mooie celstructuur. Appelmoes lijkt op celnivo meer op rubber of andere chemische troep". Aldus het verhaal wat ze me wijsgemaakt hebben, of dit allemaal zo is, ik weet het niet. Is ook niet zo van belang voor ons onderwerp dat meer gaat over hoe dieren hun voedselkeuze's maken en met name paarden. En hoe instinct werkt, in mijn eigen ervaring. Of ik door mijn rauwe eten nu zo veel gezonder ben dan anderen waag ik te betwijfelen, de tijd zal het leren

Wat ik nu eet is een grote fruitmaaltijd, tussendoortje van studentenhaver (allerlei soorten rauwe noten met rozijnen) en savonds een bord gemengde rauwkost, met zalm uit blik. Die zalm is wel bestraald gewees en met zout ingebliktt, en daardoor fundamenteel anders van structuur als rauwe zalm. Het is wel zalm uit Alaska die zo uit de oceaan komt, niet de gekweekte zalm. Door de rauwkost salade meng ik geen aardappels natuurlijk, wel elke andere soort groente en zaden en olijfolie en azijn , etc.

Groetjes, Michiel
rauwe voedselkeuze goed voor mensen en paarden.