PaardEnSchool schreef op woensdag 16 januari 2008, 10:42:


Er is een verschil tussen iets toedienen en de vrije natuur. Je noemt ook nog uitheemse planten die zullen, als er wilde paarden in Europa waren niet eens kunnen vinden. Kijk zelf maar p de website van de paardendrogist. Ik vind het prima hoor dat ze hun geld verdienen, maar ik vind het flauwekul om kruiden uit te gaan zoeken voor een gezond paard. Maar als je toch bezig bent met de paardendrogist zul je zien dat ze ook vroljk knoflook aanprijzen. Google ook maar eens deze website en het middel van Leen Taal. ( ook kruiden)

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 11:11:


Ja en dat is dus precies het verschil met kruiden toedienen aan een gezond paard. Hier is een paard dood gegaan door een combi van 'medicatie' en ziekte voor ze hier kwam kreeg ze ( jarenlang) voor haar eczeem zo'n halve bol knoflook per dag. Omdat ze dat niet lustte ging het door de gemalen wortels om de smaak te maskeren. Veel planten zijn echt medicinaal, ik vind dus dat je daar dan ook zo mee om moet gaan en niet denken baat het niet schaadt het niet. Werkzame stoffen in planten kunnen wel degelijk schade doen. Een paard kiest zijn eigen dosering, met toedienen doseer je als mens. Ik probeer dat verschil duidelijk te maken.

Daisy schreef op woensdag 16 januari 2008, 11:50:


Leuke stelling Daisy, goede vraag ook. Paarden die alles eten hebben gewoon niet genoeg te eten, paarden grazen heel selectief. Er zitten allerlei sensoren in de neus waarmee ze tasten en ruiken etc. Natuurlijk kan er wel eens een ongeluk gebeuren, denk maar aan taxus bijv. Maar de meeste gifitge planten herkennen ze wel ( geur, stekels etc) , hoe ze dat nu pecies leren is volgens mij nog niet zo veel over bekend. Ik heb wel eens ergens gelezen ( ik kan het alleen niet meer terugvinden) dat veulens leren wat wel of niet goed is voor ze door de mest van de moeder te eten, zo enten ze ook de darmflora De eerste dagen na de geboorte at Bret boterbloemen, of ze ze echt at weet ik niet zeker, maar ze zat wel helemaal onder de blaren. Kan dus best zijn dat ze het juist door die blaren heeft geleerd. Er zijn wel legio oderzoeken wat paarden eten in de natuur, dat kunnen ze bijv controleren of er bijv. zadn in de mest voorkomen en door observeren. Bij voldoende voedselaanbod laten ze dus ook heel wat planten staan.

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 12:16:


Je moet je met een wei wel realiseren dat de kruiden die er staan juist niet gegeten worden, pas dan kunnen ze overleven en een volwasen plant worden. De lekkere kruiden worden opgegeten voor ze zaad kunnen zetten. In een groot natuurgebied is dat weer heel anders.

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 12:29:


Sommige planten zijn ook indicatorplanten, ( zegt iets over de bodem, zuur, vochtig etc) en natuurlijk kunnen zaden van planten wel overwaaien, vaak zie je bij netels trouwens dat ze wel zaad zetten in een wei. Hier zie ik in het voorjaar in het natuurgebied waar de paarden grazen bijv ook wel veel weegbree staan, na een paar maanden zie je het niet meer staan. Zuring helaas wel, dat eten ze gewoon niet en dat kan ook zaad zetten dus. In de huiswei halen we dat soort planten wel weg, maar je ziet dus bijv ook herderstasje en hondsdraf, dat laten ze staan. Boterbloem zelfde verhaal. Er zijn ook grassen die ze niet eten, die grassen worden dus ook steeds meer. Gestreepte witbol ( dat is een gras) laten ze staan.
In echt verwaarloosde weitjes zie je ook enkel maar bijv. zuring of Kruiskruid staan en vieze grassen. Alles wat lekker is, dat is al opgegeten. Dan loop je wel een risico dat paarden gedwongen worden door honger om ongezond te gaan eten. Netels groeien op redelijk voedselrijke grond.
Je kunt ze zeisen, vaak eten ze de netels dan wel op. Mjn paarden eten ze gewoon ook zo, ze gaan er eerst op staan en wat later als de prik eraf is eten ze de netels. Ook met distels doen ze het zo.

Jolijn schreef op woensdag 16 januari 2008, 12:51:


Meestal is dat dus zo door voedselschaarste (geen keuze hebben in planten.) Ongelukken zullen er wel gebeuren, dat kan ik niet verklaren.
Ik heb zelf nog geen paard echt slechte dingen zien eten maar ik beweer niet dat het nooit gebeurt, maar uitzonderingen zijn. We zouden er literatuur bij moeten vinden die het 'leren'' wat goed en slecht voedsel is moeten vinden. Een paard zou uit zich zelf natuurlijk nooit een suikerklontje eten, dus aangeleerd gedrag zou ook een rol kunnen spelen.
De literatuur die ik heb is over wat ze dus NIET eten