Ans Jondral schreef op maandag 21 januari 2008, 10:28:
> clarissa ruijgrok schreef op maandag 21 januari 2008, 9:38:
>
>> Wat ik ook veel zie...

> ik poetste haar ook niet bijvoorbeeld.) was dat al duidelijk.
> Paardje vond Ilke stukken sympathieker en was heel erg
> oplettend naar haar toe. Maar als die nu gewoon komt lesgeven
> en ik ben met paardje bezig, is haar focus wel bij mij.
Ik dacht dat M. van Dierendonck had gezegd, dat een paard maar een paar echte vriendschappen in zijn leven had, buiten zijn moeder om.
Ik weet niet....mijn paard wordt niet blij van een verkassing..
Ik heb haar 1x verplaatst, en toen was ze wat zuurder naar mij toe..
ze was haar plek aan het bevechten in het groepje en toen ik haar een keer kwam halen uit de wei (ik had haar even met rust gelaten) toen kwam ze parmantig op me af gedraafd, zo van...en wat kom jij precies doen in MIJN domein, dat was nog heel erg een issue. Inmiddels is ze een stuk gelukkiger, want het is wel betere huisvesting dan de vorige...
Maar ik weet gewoon dat ik haar niet steeds moet verplaatsen. Zij verblijft veel langer op haar plek dan dat ik tijd met haar doorbreng.
Ben benieuwd, straks, 1 maart, gaan twee vriendinnetjes weg. Ze staan nu vaak met ze drietjes buik aan buik, pony in het midden. Pony en ander paard gaan straks weg...en er komen weer nieuwe bij.
Dan denk ik, wat doen we toch met ze..
Over paard weg doen, alleen als je mekaar dood ongelukkig maakt (Elzaline?) zelf fysiek niet meer kan, of financieel niet meer kan.
Maar niet omdat mijn paard geen dressuur wil en ik wel, of andersom. Die apenkop van haar, die kan ik echt niet meer missen. (natuurlijk kwijl ik wel bij een andalusier voor maar 1500 euro, maar ik weet nu al dat ik geen tijd en geld heb voor twee, en dan gaat Pardie dus niet worden ingeruild)
groetjes Clarissa