Geertje schreef op zaterdag 19 januari 2008, 18:38:


Dat is juist zo leuk! Een paard kan meer of minder zich zelf zijn! Door het meemaken van goede of slechte omstandigheden. Jur is de afgelopen 2 jaar minder water en aarde geworden ten voordele van vuur. Zijn onzekerheid was dus iets minder karakter bepaald en meer een gevolg van zijn slechte fysiek en stal-ijzer-bit-zweep verleden. Een tijdelijk dipje want de vorige eigenaars hadden hem gekocht omdat hij zo een mooie uitstraling had. Die mooie uitstraling heeft hij denk ik nog lang niet terug, maar we werken eraan

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden

Geertje schreef op zaterdag 19 januari 2008, 18:56:


Een gelijkmatige verdeling van karakter eigenschappen lijkt me erg makkelijk, met zo'n paard kun je alles doen met een goed resultaat. En het zal altijd wel passen bij je eigen karakter welke die ook is.

Karakter wordt wel 100 procent genetisch bepaald, mits je onderscheid maakt tussen schrikkerig qwa natuur en schrikkerig door ervaring, dat laatste zou ik dan geen karakter meer noemen, maar gewoon geleerd gedrag wat ook weer kan uitdoven.
Karakter of zichtbaar gedrag zijn dus twee verschillende dingen die niet tegnestrijdig aan elkaar zijn. De genetica geeft de aanleg weer en de levens ervaringen bepalen hoe die aanleg vorm gegeven wordt. Bij menselijke tweelingen die bij hun geboorte gescheiden zijn geraakt en met verschillende levenservaringen opgegroeid zijn, kun je de kracht zien van genetische aanleg. Hun gedrag kent heel veel overeenkomsten. Nare ervaringen lijken me trouwens nog wel de meeste gedragsveranderingen geven. Al is het opbloeien van goede eigenschappen het mooiste om te zien

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Nick Altena schreef op zaterdag 19 januari 2008, 19:03:


Ik ben nog net iets nuchterder dan jou Nick
Zal ik uitleggen, die afgestemde voedings adviezen neem ik met een enorme korrel zout, Het zou kunnen, het zou ook heel goed niets kunnen uitmaken, ik weet het niet en zou er heel veel meer van moeten weten om er een oordeel over te kunnen vormen.

Dat lijkt me nuchterder dan jij.
Jij gelooft het niet en daarmee houd alles op. Stilstand geen ontwikkeling meer mogelijk, je zit moervast (ik overdrijf hier hoor). Ik weet het niet, en dat heb ik bij bijna alles.

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op zaterdag 19 januari 2008, 19:36:


Daar zou ik nog maar eens over nadenken. Babys worden met een eigen karakter geboren, ook baby's uit hetzelfde gezin. Met inteligentie proberen ze al jaren of die volledig maakbaar is door de omgeving en ook daar lopen ze tegen de grenzen aan van de aanleg. Je kan het wat beinvloeden en dat is alles, zo is het met meer aspecten van het karakter. Hersenletsel kan een karakter wel compleet veranderen, en dementie ook. Zowel ten goede als een stuk lastiger Dat toont aan, dat er op zijn minst een stevige fysieke verankering is van gedrag.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op zondag 20 januari 2008, 10:47:


Voor mij, en meestal yes-beloon ik wel onder zadel, is er toch weinig verschil in methode. Clickeren ziet er iets anders uit en de beloning is anders van aard, dat is alles.

Het loslaten bijvoorbeeld is hetzelfde als de Yes, de markering dat het paard het goed doet. De beloning die daarop volgt is het goede gevoel van het gevraagde zelf dat het paard doet zonder strijd en in harmonie met de rijder.

Piet beste jongen ga dit nooit begrijpen, want dan hebben we geen fanatieke promotie meer van het clickeren hier, ook al blijft het een fraaie toevoeging dat clickeren.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Ans Jondral schreef op zondag 20 januari 2008, 0:16:


Ik vindt deze oefeningen nog steeds erg ingewikkeld op te zien en uit te voeren. Kan je dus niet veel wijzer maken. Wel helpt het met Jur om het naar binnen vallen van de schouder te voorkomen door de buiging op de cirkel te vragen rondom een opstakel, zoals een ronde pluk bosjes/bomen of balken zo neergelegt in de bak. Vanuit het zadel kan ik makkelijker het wegvallen naar binnen of buiten voelen en corrigeren. Alleen vanuit zadel heb ik minder controle over hoe diep hij zijn achterbeen ondertreed. Ik hou van eenvoud en heb moeite met de kleine nuances tussen: buiging op de circel - buiging op de circel met wijken van de achterhand - schouder binnenwaarts op de circel en zijwaarts op de circel - en er zal nog wel meer zijn. Voor mij hoef ik niet te voldoen aan standaart naamgevingen, als Jur ondertreed op een manier dat goed voor hem is, vindt ik het genoeg. En liefst vanuit het zadel omdat dit voor mij veel makkelijker te sturen is.


Sturen vanuit de neusring is makkeliker voor het paard om dan zijn lichaam juist te plaatsen, het leid niet zo snel tot hangen. Heb jij het boek van Sadko G. Solinski "Pferdegymastik"? Daar staat dit halster ook uitgelegd en te zien op vele tekeningen. Het is een fantastisch boek waarin al deze buigingen en nog veel meer.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.