Spirithorses schreef op donderdag 24 januari 2008, 17:48:


Kijk Pien, bitloos rijden is bij jullie onvoorwaardelijk verbonden met de basisfilosofie van Spirithorses.
Zoiets kan je als regel nr. 1 in je huisreglement zetten.
Net zoals eventuele verplichting voor het dragen van een tok/cap, het verbieden van sporen en zwepen ...

De meeste manèges hebben geen huisreglement. En als ze dat toch al hebben, beperkt het zich vaak tot praktische afspraken zoals:
=> de vermelding van verplichte verzekering,
=> in orde houden van de zadelkamer,
=> netjes geborstelde paardjes in de piste voor het rijden,
=> niet dronken bij de paarden, ...

En zo'n huisreglement is dan nog meestal enkel van toepassing voor de pensiongasten. Pensiongasten hangen zowiso voor "langere" tijd vast aan een manège vanwege het maandelijkse stalgeld, met dan nog meestal een opzegperiode van 3 maanden.
Gewone klanten die wekelijks hun lesje komen rijden en daarna in de kantine blijven hangen, daar zal men het huisreglement niet gauw op afrekenen. Deze klanten zijn commerciëel wel interessant, maar tegelijk ook onstabiel voor de bussiness.

Het uitdragen van de huisfilosofie is in de meeste manèges nog niet echt aan de orde, laat staan dat ze al een goed onderbouwde visie hebben.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Jul schreef op donderdag 24 januari 2008, 19:43:


Toch geweldig hoe Dumb & Dumber "na overleg" tot hetzelfde voorstel komen om deNB-ers ne keer uit te nodigen, naar analogie met de uitnodiging aan dierenbeul om zijn kunnen te komen demonstreren (zie Nr:21050 ).
Helaas, daar wil barbaardierenjutbeulul niet op ingaan. Bang om af te gaan als een gieter.
Maar een robbertje wedstrijdje lopen waar je nog niet eens weet of je tegen Jut of Jul gaat kampen (dus zelfs hier weer anoniem, hun smoel verscholen in een zotskap).

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 januari 2008, 23:01:


Yep, count me in. Ik wil met Veldre BUITEN wedstrijd - eveneens en indien mogelijk - in stoet, samen met zo veel mogelijk NP-ers en NB-ers, achter Karin. I don't care of het toegelaten is door het wedstrijdreglement. Het gaat de "orthopedische" eggbarspecialisten immers niet om winnen of verliezen, maar om de uitdaging of onze paarden wel kunnen standhouden in "hun" systeem.
Ik kan mijn connecties in de mediawereld proberen in te schakelen om er ook een televisieploeg van de Belgische VRT bij te betrekken. Spektakel én duiding in de volgende maanden gegarandeerd.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 januari 2008, 23:25:


Ok, I will do my best ...

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 januari 2008, 23:34:


Roger

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 25 januari 2008, 0:14:


Inhoudelijk zit deze begeleidende brief wel snor, vind ik.

Er zitten - zo lijkt mij - enkele zinsconstructie-technische schoonheidsfoutjes in (hihi, weet niet of zinsconstructie-technisch op zich wel een correct Nederlands woord is, maar ik kan't niet anders omschrijven)
=> "Een paard is een kuddedier dat in de natuur al grazend en lopend zijn kostje bij elkaar scharrelt, desondanks worden ze in Nederland solitair in een stal van 3x3 meter geplaatst."
suggestie: Maak hier 2 zinnen van, dat leest vlotter.
Dus: Een paard is een kuddedier dat in de natuur al grazend en lopend zijn kostje bij elkaar scharrelt. Desondanks worden ze in Nederland solitair in een stal van 3x3 meter geplaatst.

=> "Er zijn diverse aanpassingen gemaakt die het leven voor de zebra’s en stuk aangenamer heeft gemaakt."
Dit is 2x het werkwoord 'maken' in 1 zin.
Suggestie: "Er zijn diverse aanpassingen gemaakt waardoor de zebra's nu een veel aangenamer leven kunnen leiden."

=> "Uiteraard zijn wij erg verheugd dat zelfs de zebra’s al baat hebben gehad bij ons boek."
Suggestie: het woordje 'gehad' slaat op een situatie in het verleden, en moet dus weg. De zebra's hebben er namelijk nog steeds baat bij, tenzij ze inmiddels dood zouden zijn.

=> "De mensen op het forum op onze website ..."
moet zijn: De mensen op het forum van onze website ..."

=> "Bij deze geven wij u ons boek cadeau, we hopen dat u het met plezier zult lezen en dat het op de een of andere manier meehelpt de wereld van de paarden te veranderen."
3 suggesties in 1 zin: Weerom splitsen in 2 zinnen, wegens makkelijker lezen. De aanspreking 'u' staat respectvoller met een hoofdletter. het woord 'veranderen' zou ik veranderen in 'verbeteren'.
Dus: "Bij deze geven wij U ons boek cadeau. We hopen dat U het met plezier zult lezen en dat het op de een of andere manier meehelpt de wereld van de paarden te verbeteren."

Sorry als ik een beetje te veel als taalpurist overkom. Zo'n begeleidende brief is een eerste deuropener. Het is dus van het allergrootste belang hoe erdoor binnenstapt.

Groetjes,

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Piet schreef op vrijdag 25 januari 2008, 9:16:

Er zijn meerdere aanspreekvormen:

ge of gij = typisch Vlaams, en wordt voornamelijk in de gesproken taal gebruikt. In de geschreven taal uitsluitend gebruikt als men de aangeschrevene héél goed kent en vanuit zéér gemoedelijke en vriendschappelijke hoek enkel informeel benadert.

je en jij = algemeen gangbare spontane aanspreking (zowel in schrift als in woord).

u = De u-vorm wordt voornamelijk gebruikt wanneer men geen vriendschappelijk/relationele banden heeft met de correspondent, óf bij gewoon beleefde aanspreking in officiële correspondentie.

U (hoofdletter) = is de ultieme beleefdheidsvorm in officiële geschriften.
Als je dus naar de koningin wil schrijven, is de U-vorm (mét hoofdletter) de énige aanvaardbare schrijfvorm.

Suggestie: alvorens een schrijven te richten aan de koningin - wat ik overigens een subliem idee vind - zou je het protocol van het Koningklijk Hof kunnen opvragen. Volgens mij kan dat via het ministerie van binnenlandse zaken. (Ik weet niet hoe dat in Nederland noemt).

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Caatje schreef op vrijdag 25 januari 2008, 10:07:

Eu Caatje, 'het vrouwelijke van purist is puriste, zonder ´
Tenzij 'puristè' Frans dialect zou zijn.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Jul schreef op donderdag 24 januari 2008, 20:47:

Het sprookje van Campino.

- Campino de Held -
Ergens in Amerika - meer bepaald in Florida - leeft een opmerkelijk man.
Chester Weber is zijn naam, nauwelijks 33 jaar en al jaren aan de wereldtop in 4-span rijden. Zijn palmares is enorm.
Weber heeft een paard dat zo mogelijk nog véél opmerkelijker is dan Chester zélf, Campino.
Campino is verantwoordelijk voor het merendeel van Chester Weber's successen eind jaren '90 tot het begin van dit nieuwe milennium.

- Campino op rust -
In 2004, Pino's 17de levensjaar - Campino heeft dan de reputatie tot één van 's werelds beste menpaarden te behoren - mag Campino genieten van een welverdiende rust. Wedstrijden hoeven niet meer zo. Respect en dankbaarheid van het baasje jegens zijn paard.
Campino mag en zàl nooit verkocht worden. Maar hij mag ook niet zomaar ineens worden stilgezet...

- Ondertussen in een land, ver van Campino -
Ergens in Nederland woont een eenvoudige maar hardwerkende werfopzichter, Gerard Leyten. Zoals elke jonge kerel droomt Gerard ervan ooit zijn boterhammekes met beleg te kunnen verdienen met zijn passie: De mensport. Al zijn vrije uurtjes gaan hier dan ook in op. Aanvankelijk enkelspan, later dubbelspan.
Gerard is een goede menner. Dat blijkt al gauw uit zijn resultaten, waardoor hij in 1999 de overstap kan maken naar de Nederlandse nationale tweespan competitie. Zijn topprestaties gaan niet onopgemerkt voorbij, en dat resulteert in 2001 in WK-deelname met een zilveren team medaille als beloning.

2002, Chester en Gerard ontmoeten elkaar. Chester vraagt Gerard om zijn jonge paarden te gaan trainen.
In 2004 wordt Gerard's droom een levend sprookje. Door de samenwerking met Chester kan hij zijn eigen professionele trainingstal voor menpaarden openen in België tegen de Nederlandse grens.

- Campino als trainer -
Chester heeft nog een toemaatje voor Gerard. Campino wordt vanuit Florida naar België gevlogen om bij Gerard de rest van zijn leven in alle rust te mogen doorbrengen. Gratis en voor niks.
Campino wordt vanaf dat ogenblik nog dressuurmatig onder het zadel gereden. Campino is nog helemaal niet moe en zit nog vol energie. Hij blijkt ook nog eens een heel gunstige invloed te hebben op jonge onbeleerde paarden.
Campino mag vanaf dan terug in het span om jonge paarden mee op te leren. Hij heeft er duidelijk ook wel zin in. Zo moet hij niet de héle dag in zijn stalletje blijven.
Wedstrijden loopt hij niet meer, maar training geven, héél graag.

- Campino op reis -
Augustus 2007, Campino begint wat onregelmatig te lopen. De DA wordt erbij gehaald, diagnoses gesteld, behandeling voorgeschreven met pijnstillers en ontstekingsremmers. Pino wordt terug op rust gezet in zijn luxestal. Het lijkt allemaal langzaam aan wat beter te gaan. Maar al gauw blijkt zijn toestand met ups en downs, met nadruk op down.
Campino wordt er ook niet vrolijker van.
Eind 2007 wordt er met Chester Weber overleg gepleegd.
De dag daarna, op 20 jarige leeftijd, hebben ze hem laten inslapen.

De moraal van dit droeve maar waar gebeurd sprookje:
Ja, Campino stond op stal,
Ja, Campino werd ook veel op straat getraind,
Ja, Campino werd geschoren
Ja, Campino was vierkant beslagen.

Ja hij ging dood aan de gevolgen van bewuste keuzes die topsporters voor hem maakte: een "perfecte huisvesting", "ideale verzorging" van hoeven en vacht, ...
Maar NEEN, men vindt het niet de moeite waard om tijd, energie én kosten te investeren om zo'n toppaard alsnog een kans te geven.

Conclusie, om het met de woorden van Jut te zeggen:
"De conditie van de hoeven, daar gaat het om. Als halverwege het ijzerpotenpaard, kreupel, mankend en strompelend zijn leven moet staken."

Ter staving van mijn verhaal, en dat er geen letter overdreven is over de wereldklasse van genoemde acteurs:
http://www.chesterweber.com/

http://www.zadelkamer.nl/viewtopic.php?p=84845&sid=e67b2205a8f37857d32bb1771f680ce7

http://www.blakheide.be/nlmennena.htm

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Karin ment graag schreef op vrijdag 25 januari 2008, 13:40:

Cool, wanneer gaat dat door in Etten-Leur?
Kwestie van iets georganiseerd te krijgen hé.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Daisy schreef op vrijdag 25 januari 2008, 13:27:


Veldre heeft nu een dikke wintervacht. Het is dan ook een rasechte Letlander. Zij is barre weersituaties van -30° gewend.
Ze staat 24/7 op de wei met grote inloopstallen. Zij maakt daar echter nooit gebruik van, weer of geen weer.
Doordat ze eigenlijk nooit echte inspanningen heeft moeten leveren, heeft ze ook geen conditie. Telkens na een training of een les, is ze behoorlijk bezweet. Toch heb ik haar nog nooit een zweetdeken opgelegd, omdat ik ervan overtuigd ben dat paarden zélf veel beter in staat zijn hun lichaamstemperatuur te regelen.
Wat me wél opvalt na een training of les is, dat wanneer ik haar terug naar de wei breng, zij daar onmiddellijk zal gaan rollen. Het zand en de modder die aan haar pels blijft hangen zorgt voor een "natuurlijke" isolatielaag, waardoor het zweet toch nog kan verdampen, terwijl haar lichaam niet kan afkoelen door wind of regen.
Ik denk dus dat een gezond paard, in normale omstandigheden, geen zweetdeken nodig heeft. In tegendeel, met een zweetdeken ontrek je wel al het zweet, maar ontneem je tegelijk ook de natuurlijke isolatiemoeglijkheid.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

jo schreef op vrijdag 25 januari 2008, 14:59:

Mijn paard komt uit Letland, en heeft daar weersomstandigheden getrotseerd tot -30°. Als we ze in een wei durven zetten met een houten beschutting, is die gegarandeerd binnen de 2 weken gesloopt - letterlijk.
Madame staat gewoon in weer en wind, trekt zich niets aan van sneeuw of hagel.
Ik begrijp niet goed dat de paarden in Noorwegen niet bestand zouden zijn tegen de weersomstandiheden aldaar.

Maar ja, ik ben (helaas) ook nog nooit in Noorwegen geweest.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 25 januari 2008, 15:24:


In de pré-historie ijzers ? Neeeeeheeee! daar deden ze alles blootsvoets, zónder ijzers én bitloos.
Kijk maar: http://nl.youtube.com/watch?v=5inX-lkPjQc

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

jo schreef op vrijdag 25 januari 2008, 15:53:


Hey Jo,

Dank je voor de extra info. Ik snapte het écht niet vanwege mijn pluchen ijsbeer-Letlander.

Ik heb even je fotoreeks bekeken. Mooie streek zeg, waar je woont.

Groetjes,
Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."