> e m kraak schreef op maandag, 6 september 2004, 15:37:
>
>>
>> Sja, in een keer hupsakee... Nagasaki, Hiroshima, tot Irak
>> ('Shock and awe')... leidt net zo tot geleerde hulpeloosheid...
>> en sluimerende haat, die binnen 1 generatie (en daar hebben we
>> het over bij persoonlijke kontakten) niet opgelost kan worden.
Haaa, maar "in een keer hupsakee" in bovenstaand voorbeeld is misschien wel "zo veel als nodig" maar NIET "zo weinig mogelijk". Timing, feel en... balans

.
Ik pleit enkel voor het niet geleidelijk aan/gefaseerd opvoeren van druk, omdat onderzoek dus leert (Azron & nog een meneer, ben 'm even kwijt) (en de ervaring

) dat [paarden] geneigd zijn het reageren uit te stellen tot het niet anders meer kan, en zelfs "resistentie" opbouwen tegen de "middenfases".
Uiteraard betekent "in een keer hupsakee" 1/ beleefd vragen (héél klein cuetje/hulpje/signaaltje waar je de zachtheid die het paard al heeft behoudt, dus zo weinig mogelijk, en dan WACHT (dankzij de
bridge kàn ik wachten zonder de druk te moeten opvoeren!) en 2/ slechts in uitzonderlijke gevallen de druk opvoeren, maar dan wel "in een keer hupsakee" zoveel als nodig.
Aargh nee, dit wordt de volgende discussie, en 't kàn niet, 't kàn niet, ik heb geen tijd... Ik zwaai even af van dit forum, sommigen van jullie zie ik wel op de clickruiternamiddag en anderen wel eens op een andere keer

.
Inge