Esther schreef op zaterdag 9 februari 2008, 8:44:
> Gisteren had Bret weer koliek, de dierenarts is geweest etc.
> Straks komt ie weer want ze is apatisch en ik vertrouw het voor
> geen meter
> ondertemperatuur omdat ze zo apatisch is. Waar begint ook weer
> ondertemperatuur? Onder de 37?
>
> Es
Hey Esther,
veel sterkte, das echt balen hè.
Ik zal je even een hart onder de riem steken: vorig jaar heeft mijn pony iets gelijkaardigs meegemaakt, toen ik op de wei kwam lag hij in het voorjaarszonnetje. Ik maakte me eerst nog geen zorgen want de eerste zon is ook genieten hè. Maar na een uurtje stond hij nog steeds niet recht en toen heb ik hem rechtgetrokken en ben ik met hem gaan wandelen. Ook hij ging niet rollen, hij lag enkel en hij keek of trapte niet naar zijn buik. Maar er was wel degelijk iets mis want hij was echt niet zichzelf, hij keek zelfs niet naar het gras waar we overheen wandelden en dit klopte echt niet. Na een uurtje wandelen mestte hij en ik content natuurlijk, maar ongeveer een half uurtje erna wou hij wel telkens gaan liggen. Dan heb ik naar de
DA gebeld, maar het was zondag en hij zat aan de andere kant van het land, zijn collega was op reis, een reeks andere
DA kon ik niet bereiken en daar stond ik dan met mijn arm dutske.
Gelukkig ken ik iemand die veel medicatie voor paarden in huis heeft en kan ik zelf inspuiten. Ik heb mijn familie opgetrommeld om met Black te komen stappen terwijl ik de medicatie ging halen. Toen ik terugkwam was hij veel beter dus vond ik het niet nodig om hem in te spuiten. Ik was even gaan eten en toen ik terug bij hem was was het weer veel erger en heb ik hem wel ingespoten, toen ging hij met sprongen vooruit en hij was goed tot ik doorging om te gaan slapen, hij mestte terug en was alerter.
Maar de volgende morgen was het weer veel erger, hij was ook apatisch en had koorts gekregen en zijn tandvlees zag nogal wit. Ik heb direct naar mijn werk gebeld dat ik niet kon komen en de
DA verwittigd. Ook hij had nog niets willen drinken en hij lag volledig plat mijn zijn ogen weggedraaid. Toen ik hem rechttrok keek hij mij aan, maar dat was mijn Blackske niet, alle leefdesvreugde was precies uit zijn ogen verdwenen, die stonden zo dof als het maar kon zijn.
Het is ook een oud beestje en ik dacht meteen het ergste, ik was al afscheid van hem aan het nemen want ik had besloten dat als de
DA zou zeggen dat hij pijn leed en er niets meer aan te doen is, dat ik hem ging laten inslapen.
Al wenend heb ik hem water uit mijn hand proberen te laten drinken want hij had ondertussen al meer dan 24u niet gedronken. Na een half uur te blijven aandringen begon hij dat water een beetje op te likken, nog een half uurtje later begon hij een beetje te drinken uit de emmer en vlak voordat de
DA er aankwam was hij terug zichzelf.
Ondertussen is het een heel verhaal geworden maar ik wil enkel zeggen dat mijn pony ook apatisch was en hij was zichzelf totaal niet. Ik dacht het ergste en was al afscheid aan het nemen van mijn oude vriend, maar hij is erdoor gekomen.
Misschien dat dit je een beetje kan opbeuren en moed kan geven.
In ieder geval veel sterkte en laat weten hoe het verder met Bret gaat.
Groetjes
Warboel
