Piet schreef op dinsdag 12 februari 2008, 11:20:


Leuk zeg! Heb je al een voorlopig resultaat te delen?

Mooi onderschrift trouwens.
'Horses are just like computers, you may not get what you want but you will always get what you program them to do' - Pat Parelli
Was lang geleden hé?

Esther schreef op zaterdag 9 februari 2008, 20:28:


Esther, voor Bjork, kende je deze al?
http://www.laminitis.org/cushings.html
met handige medicatieschema's en uitleg.

Nathalie

Piet schreef op dinsdag 12 februari 2008, 11:48:


Super idee Piet! Doe je ook een Vlaams dagje? Lijkt me oergezellig! Als je op een weekenddag zou komen kunnen we misschien met de hele Parellimeidenclub mee afspreken zelfs.

Esther schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:09:


Arme arme Esther! Dat wordt moeilijk straks. Ik durf je geeneens hoop meer geven, maar wel meedeleven. Misschien dat mijn tranen van hieruit maken dat jij er een paar minder moet laten...

Fantastisch dat je wil proberen doorgaan met de kruiskruid-dag ook nog.

Moniek schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:57:


Moniek,
Je hebt gelijk, het is ook absoluut paard-onnatuurlijk in zo'n kliniek - toch geven de meeste echt zieke paarden zich hier helemaal aan over. Dat wandeltje, dat kan inderdaad. Ik mocht met Cesar de eerste dagen het infuus afkoppelen en met hem rond de campus wandelen, wat ik (mede op advies van Charlot) dan ook vaak gedaan heb. Ook de studenten daar gingen er een paar keer per dag een paar minuten mee buiten, dat werd ook zo voorgeschreven, het idee is dat de darmen dan iets beter gestimuleerd worden op gang te komen. Maar of een echt ziek paard er op zit te wachten om er uit te mogen weet ik niet, denk ik niet. Ik heb paarden gezien die bijna heel de dag neerlagen, dan kwam het infuus van bovenaf uit het plafond (neerliggen werd in Merelbeke ook liever tegengegaan voor de wonde, maar als het niet ging...). Daar lag voor mij al een grens (zeg ik nu, makkelijk praten als ik niet voor het probleem gestaan heb). Ook weet ik een jong paard die na drie maand (!) in de kliniek en langdurige pijn qua gedrag nooit meer is goed gekomen, die werd levensgevaarlijk en is ondanks enorme inspanningen van de eigenaresse moeten afgemaakt worden. Daar lag voor mij dus ook een grens. (Nog eens: ik moest de keuze niet maken).

Esther schreef op woensdag 13 februari 2008, 16:45:



Hup Hup Brella!!!

Ik zat al heel de dag in spanning... nu komt het helemaal goed, dat moet gewoon!

Piet schreef op woensdag 13 februari 2008, 10:04:


Super, klinkt helemaal professioneel al!


Wanneer en waar was dat ook weer? Ik heb verder geen mails meer gekregen daarover, dacht ik toch, kan aan mij liggen.



Ik zal eens horen!

Eva Saegerman schreef op woensdag 13 februari 2008, 11:15:


Nee, net gecheckt, niets van jou. Raar?

Vorig jaar toen Huppel werd geboren had mijn man de tegenwoordigheid van geest de camera mee te nemen. Nu hij ook een Apple computer met IMovie erop heeft ben ik aan het monteren geslagen, dus, om iedereen die in blijde verwachting naar de buik van zijn merrie zit te kijken al wat warm te maken:
http://www.youtube.com/watch?v=2ZbR7Saimms

Huppelgroetjes
Nathalie

Wat een vechterspaard! Nog eventjes en ze maakt de hele kliniek onveilig met zoektochten naar lekkers, en ieders hart daar is vast al gestolen
De stress van die eerste dagen, waarin het alle kanten opkan... dat het maar snel voorbij gaat.
Misschien kan het je opbeuren om te zien hoe Cesar nu al weer is, één maand na de operatie:
http://www.youtube.com/watch?v=jo0WL2YRp9w

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 13 februari 2008, 23:54:


Danku Eddy! Waar? Er was ooit vroeger sprake van een bitloos dressuurdag (oid) in de buurt van Brussel? Of gaat het over een opendeurdag bij de PT?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Tinker schreef op donderdag 14 februari 2008, 10:56:


Zonder er veel verstand van te hebben hoor... displaced behaviour? Uit frustratie? Headshaken heeft normaal als doel vliegjes weg te shaken, maar kan ook als uiting van andere soorten irritatie getoond worden?

Just my 2 cents

Eva Saegerman schreef op donderdag 14 februari 2008, 10:36:




Grommel, nu nee, meer squeal eigenlijk, heel apart, luister maar straks!
Ow, dat prompt haar tepels aanbieden was niet echt zo, ik heb gemonteerd uit een stuk film van meer dan een uur, vergeet dat niet. Het heeft juist een tijd geduurd eer het drinken lukte, drie-vier uur denk ik. Omdat ik (net als Lies) doordrongen was van het belang van biest heb ik (nee, was de DA) nog zelfs Lolita gemolken en dat papflesje onder haar buik door aan Huppel gegeven. Door wat restjes aan de tepels te smeren heeft Huppel dan uiteindelijk zelf ook de directe bron gevonden. Ze zat wel ongeveer op de juiste plaats, maar nooit helemaal. Zonder bemoeienis zou het ook wel gegaan zijn ongetwijfeld, maar ik was toch heel blij dat ze die biest snel binnenhad. En ik wist dat ik Lolita zonder stress voor haar kon melken, had ik immers voordien ook gedaan (enkele druppels) voor de melktest.

Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 11:23:


De opname was een dik uur, maar de camera heeft niet continu door gefilmd denk ik. Uit mijn (wazige, roze gekleurde) herinnering meen ik dat er van het begin tot het einde wat jullie zien ongeveer twee uur zit. (Daarna zijn we met het melken ed begonnen) De bevalling zelf, een kwartier denk ik?

Anita Cats schreef op donderdag 14 februari 2008, 10:31:


Ik had het al de nacht voordien of de ochtend verwacht, en heb dan heel de dag gewacht, gekeken, bemoedigend toegesproken, gewacht... En zij maar over en weer wandelen, naar de wei, naar de stal, weer terug, nergens op haar gemak. Tot ik ze zwetend in de stal vond met slappe mest, heb ze mee naar buiten genomen (die betonvloer leek mij maar niks) nog snel spuitend met antivliegding (stom hé, alsof ze daar nog aan dacht) en ze heeft zich aan mijn voeten neergelegd eens we in de paddock waren.


Nee, ik had paardenverloskundeboek gelezen, dat je niet moet panikeren als het eventjes niet vooruitgaat, hoe de normale presentatie is en wat onheilstekens zijn en zo dus ik heb mezelf ingehouden mij te bemoeien (niet makkelijk voor mensen). Ik had wel de DA gebeld vanzodra ze begon, en die was ook op komst.


Ja, ik weet het, succes gewenst!