Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 12 februari 2008, 10:15:


Ik denk dat jou Huppel-baby meer kan dan mijn Puzzle-kleuter.

Maar of het goed gaat met hem?
Ja en nee,...

Ja, omdat hij heel erg stoer is en heel graag dingen voor je doet. En door zijn nieuwsgierigheid leert hij zichzelf ook veel aan. Zo hebben we eergisteren slecht hooi opgestookt op de wei. (Mag niet, I know, maar met zulke destructieve ponys's als de onze, moet je toch iets om er vanaf te raken. ) Awel, Puzzle stond bijna mee op de brandstapel, zo nieuwsgierig was hij naar het vuur en de rook. Ging hij eerst achter m'n zus staan om vandaar over haar schouder de boel in het oog te houden. Om daarna telkens wat dichter te gaan en nog net z'n neus niet in de vlammen te steken en heel stoer door de dikke rookwalmen te wandelen. Hij kan zo bij de brandweer. En je hoeft hem zelf niet expliciet te gaan trainen op zulke dingen, dat doet hij zelf wel. Door er gewoon een spelletje van te maken.
Puzzletje is nu dus Vuur-proof en heb hem niet eens een halster moeten aandoen. :)
In de omgang is hij ook wel redelijk goed te hanteren. Hij is al een stuk beleefder als er iets te eten valt.
Want dat was vreselijk in het begin. Hij viel echt aan als hij aan het eten was en je benaderde hem. En als ik iets eetbaars vast had, kwam hij boven op mij staan. Maar dat is dus verbeterd. Nu heeft hij al wat meer geduld en is een stuk rustiger. Hem achterwaarts laten gaan, was ook zowat het eerste wat ik hem geleerd heb.
En ik kan hem inderdaad poetsen en hoeven krabben etc. terwijl hij gewoon los staat. Aan een touwtje lopen enzo, kan hij ook best. Maar dat kon hij een jaar geleden ook allemaal al. Dat is dus de verdienste van zijn vorige eigenaar.

Nee, omdat ik hem nog steeds niet 'safe' vind. En in bepaalde situaties wordt dat nog wel duidelijk.
Hij wordt bijvoorbeeld heel fanatiek in 'spelletjes' (Of wanneer hij iets zelf als een spelletje interpreteert) en schopt en bijt dan. Dan is het echt oppassen voor losse achterbeentjes. (Ik 'speel' dan ook zeer zelden met hem.)
Hetzelfde in situaties waarin er (te)veel druk op hem wordt gelegd. Bijvoorbeeld bij de hoefsmid krijgt hij toch een praam op. (Wil niet dat die man in het ziekenhuis belandt. En zelf bekappen gaat nog niet. Te veel werk en kan nog niet zolang op 3 benen staan.) Alhoewel dat laatste keer ook zonder is gelukt. (Dus dat zal volgende keer ook wel weer een stukje beter gaan.) Bij de DA verwacht ik een gelijkaardig scenario. (Puzzle houdt ook niet echt van vreemden. Dat heeft er ook mee te maken.)
Wandelen op de weg, ook zoiets. Dat hebben we afgelopen zomer wel wat gedaan en is een paar momenten serieus mis gegaan. De laatste paar keer ook weer een stuk beter. Maar toen heb ik mezelf als een wandelende wortel gedragen en wilde de pony natuurlijk heel dicht bij mij blijven.
(Maar als ik met voer beloon, daar wordt hij weer heel erg happerig van. dat krijg ik er ook niet helemaal uit. En is met periodes af en toe weer wat erger.)
Wandelen op de weg, zullen we binnenkort wel weer meer gaan doen. Afwachten dus hoe hij het dan gaat doen.
En Rome is ook niet op 1 dag gebouwd hé.

Ik train eigenlijk alleen maar wat mij uitkomt, op de moment dat het mij uitkomt. Misschien niet de ideale manier.
Soms neem ik mezelf wel eens voor om gestructureerder te werken, zoals inderdaad bij bijvoorbeeld Parelli. Maar zoiets heb ik tot nu toe nog nooit volgehouden. Structuur is niet mijn sterkste kant, vrees ik.
Dus ik maak mezelf al geen illusies meer. (En in de winter al helemaal niet. Ik ben een koukleum en met die korte dagen heb ik chronisch tijd tekort. Tempête rijden, kom ik nog net aan toe. maar daar houdt het dan ook wel op.)
Er is trouwens ook wel een meisje, die het wel leuk vond om met hem bezig te zijn en aandacht te geven. Manegeruitertje, maar ik had haar wat dingetjes voorgedaan met Tempête. (Wat basis-parelli grondwerkdingetjes, die Pête na al die jaren nog steeds redelijk simpel doet.) En dat vond ze precies wel leuk.
En ze wilde dat wel met Puzzle doen. Dus zat ik erover te denken om iets aan te schaffen, wat ze zelf kan volgen. Zodat ze een beetje weet, hoe ze het aan moet pakken. (En misschien dat ik zo zelf ook nog enig gevoel voor structuur ontwikkel) Ik had al eens rondgekeken naar die Parelli-gevallen. Maar verslikte me nogal in de prijzen.

Ik vind dat je wel heel fel reageert en heb het idee dat je alles nogal uit z'n verband trekt. Het maakte alleen een opsomming van dingen waar ik net wel aan werk met hem.
Dat zijn net de dingen die ik niet 'ok' vind. (Je reageert blijkbaar ook alleen maar op wat ik onder 'nee' schrijf.)
Waarom ik een veulen heb gekocht, is net omdat ik (naast de dagdagelijkse omgang) niet expliciet met hem bezig zou moeten zijn. Ik verwacht alleen dat hij braaf is in de omgang (bv. met voeren (in de groep), wat toen we hem net hadden echt een ramp was.) bij verzorging (Wat op dat hoefsmid-debacle na, allemaal goed gaat) en dat hij mee de weideverplaatsingen over de weg kan doen. Das al.
Voor de rest geloof ik nog steeds niet dat het essentieel zou zijn om vanalle andere dingen met hem te gaan trainen.

Dat happerige, vind ik zwaar irritant. En dat deed hij al toen we hem kochten. Beet zelfs toen. Dat is dus al verbeterd (Er zijn al periodes geweest dat het veel minder was) alleen durft hij weleens 'hervallen'.
Hoe ik hem dat kan afleren, weet ik inderdaad niet zo goed. Meestal negeer ik het gewoon. Maar hij doet het echt met alles en iedereen, ook met Charly en Tempête en elk voorwerp wat hij in z'n buurt krijgt, de godganse dag. En ook vooral als hij zenuwachtig is.

Praam bij de hoefsmid, dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Zoals ik al schreef. Zelf kan ik z'n hoeven te pas en te onpas vastnemen terwijl hij gewoon los loopt en dat maakt hem niet uit. Maar het was het 'vastklemmen' van de hoef tussen de benen van de smid, waardoor hij begon te sjotten. Dat klemmen is iets wat ik zelf niet doe, daarom ook dat dit onverwacht was. (+ dat hij al gespannen was dat er een vreemde persoon aan zijn lijf zat.) Dus toen hebben we wel een praam opgezet, ja. Weet best, dat jullie er anders over denken, maar voor mij heeft de gezondheid van een andere persoon nog altijd voorrang. (En Puzzle moest toen echt heel nodig bekapt worden, anders had ik het wel uitgesteld.) Volgens de smid was dat iets typisch voor jonge paardjes en zou het de keer daarna al wel beter gaan. Wat inderdaad zo was. De keer erna hebben we het zonder praam afgewerkt.

Wat er met hem op de weg gebeurd was, heb je wel gelezen. En dat was inderdaad helemaal mijn schuld.
Overmoedigheid. We hadden hem nog maar enkele maanden en hadden hem in die tijd nog maar een paar keer over de weg verhuisd. Maar telkens over zeer rustige weggetjes. Dit was telkens zo goed gegaan dat we wat overmoedig werden en een grotere verplaatsing niet goed hadden verbereid. En dan liep het inderdaad fout op de brug, waar plots een hele hoop dingen bijeen kwamen.
Maar dat is zeker iets waar we binnenkort mee verder gaan. (Moet ook wel omdat hij weer verplaatsingen zal moeten doen.) De laatste keer ging trouwens wel weer redelijk goed, toen zijn we ook een heel stuk door het verkeer geweest en was hij heel braaf.

Denk je nou echt dat mijn pony een onopgevoed gevaarlijk beest is?
Want dat is hij heus niet hoor. Anders zou ik nog niet eens overwegen om er andere mensen bij te laten.
Maar daar lig ik dus niet van wakker. Bij gewone dingen is hij echt wel te vertrouwen. Daarstraks heb ik nog strijk gelegen om de buurman die per ongeluk onze paarden had laten lopen op zijn grond (en tussen zijn eigen paarden) Er was er maar eentje die hij kon vastkrijgen en aan z'n voorpluk verplaatsen. Je mag eens raden wie dat was
Alleen is Puzzle nog niet toe aan bepaalde dingen en moeten we hem niet te hard pushen. that's al. Komt heus wel in orde.
Hij is hier ook nog maar 1 jaar hé. Is hier ook niet geboren. En niet alles is altijd te trainen. (beleefdheid bij voeren is bijvoorbeeld maar iets dat we de laatste weken weer hebben kunnen oefenen. want in de zomer krijgen ze niks etc...)

(En t'is natuurlijk ook afhankelijk wie je referentie is. Als ik het over Puzzle heb, vergelijk ik hem altijd met Tempête. Ik heb nu eenmaal maar 2 paarden. En Pête die was op haar 2,5 vééél erger dan Puzzle. En is nu echt het braafste paard dat ik ken. Ook bruikbaar als klimrek of schoothondje )

Piet schreef op dinsdag 12 februari 2008, 23:14:


Vraag jij toch wel net hetgene waar ik het slechtst vanal in ben, planning maken. Ik doe altijd maar wat. Als iets niet werkt, probeer ik iets anders.

Wat ik wel weet
Wat verkeer betreft ga ik gewoon verder doen als de laatste keer. Het probleem was vooral dat hij wanneer hij in de stress raakt, plots blind wordt voor wat ik van hem vraag. En hem dus ook met geen mogelijkheid kan kalmeren. Hij sluit zich dan af. Daarom dat hij toen ook gevallen is. Ik heb hem toen alleen op kracht bij mij kunnen houden, omgetrokken waardoor hij viel. (Het alternatief zou geweest zijn dat hij bovenop een groep wielrenners beland zou zijn.) Ik heb daarna wel met hem geoefend hier in't straat. (doodlopend) Hem opdachtjes geven. Voorwaarts-stoppen-halthouden-achterwaarts-weer voorwaarts etc. En dat deed hij heel goed. (Wist ik eigenlijk al) En dan ook geprobeerd in een straat waar af en toe een auto voorbij komt. Maar daar ging het dus telkens weer mis, zodra er een auto was. Wordt hij gespannen en van de ene op de andere moment weer oost-Indisch doof. Dus ik moest iets hebben waarmee ik zijn aandacht op zo'n momenten op mij kon vestigen ipv op die auto.
En daar gebruik ik dus worteltjes voor. Puzzle doet alles voor een worteltje.
Dus ben op stap gegaan met m'n zakken vol wortel en telkens als er een auto of fietser (of iets anders engs) voorbij kwam, stak ik een wortel voor zijn neus (met de hand waarmee ik hem leid) nog voor hij zich druk kon maken. Aandacht natuurlijk meteen bij de wortel, enge auto vergeten. Na een paar keer had hij het al door en zodra hij iets ziet afkomen raakte hij mij hand aan om zijn wortel op te eisen. Auto is dus nu voor hem gelijk aan wortel. Ik heb het daarna wel wat afgebouwd met de wortels. Maar ondertussen heeft hij er wel een gewoonte van gemaakt om telkens wanneer er iets is, hij mij aanraakt met z'n neus. En mij nogal onderzoekend aankijkt of ik nergens een wortel vandaan tover. Z'n aandacht houdt hij nu dus wel op mij. (Alleen dan om een andere reden.) En zo is hij heel braaf buiten.

Probleem is dan weer dat hij van die manier weer extra happerig wordt. Dus eigenlijk gebruik ik liever geen voedsel. (Want dat hij voedsel uit de hand krijgt is een hele grote oorzaak, geloof ik.) Maar heb nog niets anders gevonden om voedsel te vervangen.
Hoe ik dat gehap moet oplossen weet ik trouwens niet zo goed. Deze zomer was het veel beter. (Toen werd hij ook niet bijgevoerd.) Maar nu heeft hij het weer erg zitten. Charly moet het trouwens ook bekopen.
Hij weet wel dat ik dat niet wil. (Bij 'hé" of "nee" stopt hij ook even. maar je kan dat natuurlijk niet constant zeggen. Dus negeer ik het.) Vooral handen en dingen die los hangen of wapperen of bewegen (bv mijn schoudertas of de kap van m'n jas), vind hij reuze leuk om vast te nemen.
Meeste mensen zeggen ook dat je zoiets bijna niet kunt afleren. dat het zoiets als een stalondeugd is?
En ik heb er ook bijna geen controle op, wie hem dingen uit de hand voert.

Hoefsmid komt ook wel in orde. Ging vorige keer ook al redelijk goed.
Ik heb trouwens niet zo heel erg veel tegen een praam. Sommige handelingen 'moet' je nu eenmaal doen. (DA bijvoorbeeld) Natuurlijk probeer ik dan spanning te vermijden. Maar eens ze vies beginnen doen, is het hek van de dam.
Bij Pête bijvoorbeeld ook. Bij een inenting ofzo. Dan kan de DA 8 keer steken omdat telkens 't beest over de rooie gaat zodra ze iets voelt en je niet meer in haar buurt kunt komen.Naald valt eruit en kan je weer overnieuw. Kan je ermee blijven vechten. Dan heb ik liever dat hij even een praam gebruikt en dat het meteen gedaan is.
Bij een smid zou zoiets niet hoeven, heb je gelijk in.
Maar daar was ik echt verrast door, net omdat Puzzle zo gemakkelijk doet over z'n voeten. Ik had er zelf nog aan zitten vijlen en had me echt niet aan moeilijkheden verwacht. Als hij dan de smid half bij elkaar slaagt, moet je toch iets doen?

Piet schreef op woensdag 13 februari 2008, 7:52:


Dat is dus exact wat ik gedaan heb.
Hij stond toen op een wei hier in't straat. (=Doodlopend weggetje, die op drukkere straat uitkomt.) Zoals ik schreef, die leidoefeningetjes en dan als maar dichter naar de weg toe en dan weer terug het weggetje in etc.
En toen reageerde hij dus ook zo op auto's. Zodra er een auto kwam, hals strak en gaat hij overal doorheen. (Sterke pony ) Dat hebben we zo blijven doen. Maar toen stonden ze hier een paar weken en moesten ze weer verhuizen omdat ze geen eten meer hadden. Dus moest hij wel weer over de weg. En toen zijn we dan toch maar met de wortels begonnen om die verplaatsing te doen.


Happerig was hij al. Al van de eerste dag dat hij hier rondloopt. Dat is niet iets wat hij is beginnen doen omdat ik hem worteltjes gegeven heb op de weg. (Alhoewel ik ook wel weet, dat dat nou ook niet dé manier is om het af te leren.)


Ik claim ook helemaal niet dat ik clicker.
We moesten gewoon een manier verzinnen om hem van de ene wei naar de andere te krijgen zonder ongelukken. En dat lijkt zo wel te lukken.
Ik moest iets hebben waardoor hij z'n hoofd naar mij toe zou buigen (zonder dat ik eraan moet hangen en trekken.) zodat hij zelf kiest om in mijn buurt te blijven. Meer was het niet.


Ga ik je niet in tegenspreken. Mijn schuld, helemaal verkeerd ingeschat.
Ik heb gewoon niet beseft dat het een probleem zou kunnen zijn. (Hij was net bekapt toen we hem kochten, dus het was zeker niet de eerste keer dat hij een smid zag. Doet heel makkelijk over zijn voeten en had een week daarvoor nog zelf aan z'n hoeven gevijld. )
En ik had de smid zelfs niet verteld dat hij nog zo jong was. Het was pas achteraf dat we beseften dat hij zo reageerde op het fixeren van z'n voet. Maar toen was hij al helemaal in de stress natuurlijk. (En dan blijft hij ook sjotten.)


Hebben we het al eens over gehad, dacht ik. Maar eerlijk, ik geloof daar niet zo in. Zodra de DA z'n auto voor de wei parkeert, weet ze al hoe laat het is. Dat heeft met die spuit op zich waarschijnlijk niet eens zoveel te maken.
Waarom ze dit is beginnen doen, weet ik niet. Ik heb haar zo terug gekregen na een verblijf in de kliniek. Daarvoor was ze ook gewoon braaf bij de DA.

Spirithorses schreef op woensdag 13 februari 2008, 10:00:


Niet ik, ben ik wel zeker van. (Is iets waar ik mij zelf nogal bewust van ben. Omdat Pête daar heel gevoelig aan is.)
Als we zo oefenen aan de kant van de weg? Is voor mij dan ook helemaal geen rede om gespannen te zijn. Ik heb zeker geen schrik voor Puzzle ofzo, ook niet als hij lelijk doet.
Echt op de weg ligt dat wel anders. Omdat hij dan kan gaan lopen of dingen of personen beschadigen als hij angst heeft. Dan anticipeer ik er inderdaad meer op. Toen hij tegen de grond ging aan de brug, wees maar zeker dat ik even erg in paniek was als de pony. (Ik kreeg al visisoenen van platte fietsers, een hoop ambulances en een pony die in de Zenne stak. ) Maar iemand die rustig blijft in zo'n situatie heeft stalen zenuwen denk ik.


Puzzle gaat op de minste druk achteruit. Dat heb ik hem geleerd omdat hij zo opdringerig was met voedsel.
Maar t'is een jojo, komt meteen terug happen. En soms heb ik de indruk dat hem wegzetten, achterwaarts of hoofd opzij, net aanleiding is om meer te happen. Hij ziet dat een beetje als een spelletje. Soort van landjepik en hoofdworstelen.


Verschil is dat niemand Puzzle op z'n plek zet. Charly niet, en Pête had dat ook al opgegeven. Als Charly hem schopt is dat net aanleiding voor hem om haar nog meer uit te dagen.


Hierbij ga je er al vanuit dat hij aan een touw loopt?

Ach Pien, (nu ga je kwaad worden op mij) ik heb de indruk dat zoiets allemaal geen zin heeft. Ik heb heus wel eens zulke dingen uitgeprobeerd. Dat houd ik dan welgeteld 2 dagen vol omdat je 99% van de tijd die pony loopt te corrigeren. (Want als hij het zo erg heeft, heeft hij echt altijd iets in zijn mond. Ofwel het touwtje of mijn jas of hij hangt aan Charly haar staart of...) Word ik dan ook kotsbeu. En de pony ook, want als ik het iets te overtuigend deed, liet hij zich niet meer aanraken.
Zal nog wel eens een poging ondernemen.


Weet ik.


Had ik aan Piet al op geantwoord.
(Ik wilde hem normaal zelf bekappen, maar dat bleek niet haalbaar. (Niet bij te houden met alleen vijlen en duurt dan ook te lang) Pony had op een paar weken een hoefwand van meer dan 2 cm en kreeg er een afwijkende beenstand door. Hij moest dus zo snel mogelijk bekapt worden. Ik wild ehem niet nog weken zo laten rondlopen.)

Britt Claeys schreef op maandag 18 februari 2008, 23:35:


Je bent niet alleen hoor.
Ik heb geen letter Duits gehad op school. (Heb latijn-wetenschappen gedaan)
En dat terwijl mijn grootouders duitsers zijn. (Heb in m'n hele leven nog geen letter verstaan van wat m'n grootvader tegen mij gezegd heeft.)

Maar, Ik heb het al eens hier vermeld.
Ik was een magazine tegengekomen waar de artikelen grotendeels tweetalig instaan. Engels/Frans (Wat ik wel op school heb gehad) En voorzover ik kan inschatten, (Heb nog maar 1 editie gelezen) sluit dat ook wel aan met het gedachtengoed hier.
http://www.cheval-nature.com/

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 februari 2008, 14:45:


Wat doe jij als Queenie hengstig is?

Wat dan is Pête niet te genieten.
Ze staat naast een hengst dus zowat elke 3 weken hangt ze weer een hele week de geile slet uit. (Nadeel van een hengst in de buurt te hebben.)
T'is al geen snelle, maar als ik er dan mee rijd, moet ik toch heel goed uitgeslapen zijn om er iets gedaan van te krijgen. Niet bokken ofzo, maar traag en overal onderuit proberen te geraken, meteen afgeleid en beenhulpen zijn er dan om tegenin te gaan. Heerlijk zo'n been, om tegen te gaan hangen. En inderdaad zoals hier door anderen beschreven, het rode bloempje in het gras gebruiken om 'schrik' van te hebben.
Enige wat tot nu toe helpt is de eerste keer dat ze het probeert, mevrouw eventjes aanpakken. En dan laat ze het de rest van de tijd wel uit haar hoofd om tegen het been te gaan plakken of te gaan nepschrikken. (Alhoewel ze nooit schitterend zal lopen wanneer ze hengstig is.)

Hoe zou jij zo'n hormonenbom motiveren?

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 februari 2008, 16:31:


Ik vind het precies maar een pover programma om 9 euro aan uit te geven???

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 februari 2008, 16:46:


NH-gerichtheid? Daar lees ik dan precies over. (hebben we wel hetzelfde programma gelezen? ) Het kwam bij mij eerder over als een gezinsding waar je met de kids naar toe gaat om 'paardjes' te kijken en te aaien.

Frans Veldman schreef op donderdag 21 februari 2008, 16:43:


Had ze geen zomereczeem gehad, dan was ze al lang drachtig geweest. ben je ook van dat hormonengedoe vanaf.

(En ik ga nou ook niet rijden naast de hengst z'n wei hé.)

Iemand is een paard verloren.
Misschien zijn er mensen hier die er in de buurt wonen die hun ogen open kunnen houden?

http://www.bokt.nl
Nieuwsredactie

Vanmiddag ging ik wandelen met mijn KWPNer Amon. We zijn een weekje op vakantie in Biezenmortel (aan de Loonse en Drunense duinen). Tijdens het wandelen heeft heeft hij zich losgerukt en is weggegalopeerd.

Vanaf 13.00 uur vanmiddag heb ik hem niet meer gezien. Hij is niet terug naar stal gerend. Ik heb alles en iedereen (manege's, dierenartsen, pensionstallen, staatsbosbeheer, politie etc etc) al gebeld maar niemand heeft zich nog gemeld.
Ik wilde via bokt vragen of iedereen die in de buurt woont een oortje en/of oogje open wil houden voor berichten over dit paard. Toen hij ervandoor ging had ie alleen een touwhalster om met een leadrope eraan vast. De foto's zijn genoemen vlak voordat hij ervandoor ging.

Als je iets gezien of gehoord hebt, zou je dan willen bellen naar de politie Brabant-Noord. Zij weten ervan en hebben mijn telefoonnummer. Alvast heel erg bedankt!!

foto's van het dier vind je hier:
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=903964

marianne laenen schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:18:


Sterkte voor jou en je gezin Marianne,...
Vreselijk om een goede vriend zo plots te verliezen.
Zoiets is de nachtmerrie van iedere paardenbezitter.
Wat een gemis moet het zijn, voor jullie...

Ans