Esther schreef op donderdag 21 februari 2008, 9:05:


Oh neen he!!!
Kom op, Bret, nu geen terugval!!!
De duimen gaan weer draaien hier.

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 februari 2008, 14:45:


En toch moet je soms oefeningen doen die het paard NIET leuk vindt. Maar ej kan die wel stapje per stapje doen en daar voor clickeren. Zo doe ik met Piablo nog altijd de rechter galop in de bak. Niet leuk, moeilijk,... Maar rechts aanspringen is X. Waarop mijnheertje stilstaat en vaak zelfs die wortel niet hoeft. En dan maar pasje per pasje opbouwen. Gaat traag, maar hij krijgt er wel meer plezier in en bokt niet (en dat deed hij heel vroeger wel, gewoon omdat het te meoilijk voor hem was en hij er nog geen plezier in had), als we zo aan het oefenen zijn nepschrikt hij ook niet, de concentratie is dan te groot. En da's wat ik wil. Dat hij oplet en zijn best doet. En daar wordt hij voor beloond.
Naarmate hij rechter en sterker wordt krijgt hij ook meer plezier in het bewegen op zich, in het mooi draven, in het lange, dansende passen maken in draf. In galop is dat binnen nog te veel gevraagd, maar er zit nog steeds vooruitgang in.

Herman schreef op donderdag 21 februari 2008, 18:23:


Mag ik AUBAUB ook?
pb me maar, ik vergoed je natuurlijk voor de kosten als je tijd vind om het te doen

marianne laenen schreef op donderdag 21 februari 2008, 20:00:


Ach, ik huil ook niet goed genoeg om ze mee te laten doen.
Ik wordt wel halfdood gekwispeld en afgelikt, ze vinden het wel leuk denk ik. Maar meehuilen zit er niet in tot nu toe.
Moon laten meehinniken is makkelijker! Vooral als Anna dat doet reageert hij meteen.

Wat ik me vandaag afvroeg: hebben jullie paarden richtinggsgevoel? Iemand hier een verklaring voor?

Vandaag voor het eerst "de maten" in Diepenbeek en Genk te paard verkend. We zijn zo'n 3 uur weggeweest, waarvan anderhalf uur op nog nooit verkend terrein.
Geen kaart of zo bij natuurlijk, en nu en dan een beetje de weg kwijt, al konden we ons orienteren op het geluid van een drukke weg nabij. We werden in verwarring gebracht door de Stiemerbeek die waarschijnlijk een tweelingbroertje heeft (moet het nog eens opzoeken, ben nog altijd niet zeker, volgens mij waren er 2 beken, volgens mijn vriendin 1). Op momenten dat we het niet meer zeker wisten, koos Conquistador altijd een pad wat ons naar een reeds afgelegde weg richting huis terugbracht.
Een test met Piablo voorop leerde dat hij dat dus echt niet doet.
Dit was me vroeger bij Conny ook al opgevallen, maar toen kende hij de omgeving beter.
Nu dus na de verhuis en op nieuw terrein het zelfde.

Even met de oude paardenvent hier over gepraat, die zei dat zijn ene merrie vroeger op de cross ook altijd de weg naar de trailer terug wist, waar ze ook waren?!?!

Nog paarden met die eigenschap? En jonge paaren die dit niet hebben en op latere leeftijd wel?
Ik vind het in elk geval heel handig, zou leuk zijn als Piablo dat later ook kan.

Frans Veldman schreef op donderdag 21 februari 2008, 21:45:

Ja, dat is wat Conquistador dus ook doet.

Grappig, Conny wil dus ook de korste weg. Hij gaat wel iets om, maar vb een paddock met 2 ingangen waarvan er eentje waar hij gewoonlijk door gaat dicht is en de andere open en hij dus helemaal om moet, blijft hij voor de dichte ingang staan. Terwijl Piablo dat dan wel direct door heeft en omloopt op zoek naar een andere ingang. En ook daarna moet ik Conny soms om het hoekje roepen.

Zou het ofwel orientatie, ofwel "doolhoventest" zijn?
Hoe lost vb Baladeika een doolhof-achtig iets op? Kunnen andre paarden die geen orientatiegevoel hebben dit wel en omgekeerd?

Overigens ben ik een vrouw met een redelijk orientatiegevoel op de weg (niet in het bos helaas, daar heb ik een pony voor nodig) EN ik kan kaartlezen en stafkaartlezen.
Voor de GPS reed mij man ik zei waar naar toe, andersom ging het fot, en niet omdat ik het verschil tussen links en rechts niet ken .

Britt Claeys schreef op zaterdag 23 februari 2008, 1:22:


Buitenrijden gewoon maken met een ander paard er bij en tegelijk aan de hand opbouwen. De eerste rondejs alleen enke op vertrouwd terrein, afwisselend er op en aan de hand.
Bij echte spanning liever er af en aan de hand verder.
En gewoon heel vaak buiten met haar, zelf ontspannen zitten, laag ademen en doorademen, zorg dat je alles zelf goed gezien hebt en blijf richting geven ook als ze schrikt, blijf gewoon zacht de vraag stellen om te gaan waar jij wil zonder mee te gaan in haar schrik.

Britt Claeys schreef op zondag 24 februari 2008, 21:24:


Tempo leren regelen met je zit. In draf is dit het makkelijkste. Voor je aandraaft heb je je tempo klaar in je hoofd, je gaat meteen lichtrijden (dus niet eerst even doorzitten om te voelen wat je paard doet en dat dan volgen) in je vooraf bepaalde tempo. Gaat ze trager, been bij, gaat ze sneller, niet meegaan maar je eigen tempo blijven volgen. Desnoods een korte ophouding met je teugels, maar wel blijven draven.
Zing eventueel een ritmisch liedje of zeg een kinderversje op om je zelf te helpen het tempo te houden. 99% van de paarden volgt uiteindelijk de ruiter maar de meeste ruiters nemen in het zadel geen leiding en volgen het paard.

Piet schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:48:


Je mag wel eens naar Diepenbeek afgezakt komen .
Piablo's zadel lag eerst goed, toen eventjes niet meer wegens te dun, maar nu ligt het volgens mij prima. Engels zadel.
Alleen verwacht ik een beetje dat de rechterkant misschien ietsje drukt nu en dan omdat mijnheertje nog niet altijd recht loopt en over die schoduer naar binnen durft vallen. Maar als hij goed loopt, dan past het volgens mij goed.
Heb ook nog een pony met tot nu toe het best passende westernzadel wat hij gehad heeft, maar daar weet ik te weinig vanaf om helemaal zeker te zijn.

Wat erg...
Ik zit hier te huilen, 5 jaar en een maand geleden is onze Princes ook zo plots aan koliek gestorven, ik herken je verhaal en weet hoe veel pijn het doet.
Neem je tijd en laat je verdriet toe, maak een gedenkboekje voor hem of zo. Ik heb nog staartharen van Princes, daar laat ik voor mijn dochter een armband van maken.
Het slijt, het verdriet, maar het gemis blijft.
We wensen jullie heel veel sterkte.

Eva Saegerman schreef op woensdag 27 februari 2008, 12:41:

De boel gaat composteren/rotten en wordt extra blubberig. Ik heb het ooit gehad, nooit meer, heb alles kunnen laten afgraven.
Maar als tijdelijke oplossing kan het wel, je moet er alleen rekening mee houden dat het binnen 3 jaar erger wordt dan het er voor was.