Britt Claeys schreef op zaterdag 23 februari 2008, 1:22:


Buitenrijden gewoon maken met een ander paard er bij en tegelijk aan de hand opbouwen. De eerste rondejs alleen enke op vertrouwd terrein, afwisselend er op en aan de hand.
Bij echte spanning liever er af en aan de hand verder.
En gewoon heel vaak buiten met haar, zelf ontspannen zitten, laag ademen en doorademen, zorg dat je alles zelf goed gezien hebt en blijf richting geven ook als ze schrikt, blijf gewoon zacht de vraag stellen om te gaan waar jij wil zonder mee te gaan in haar schrik.

Britt Claeys schreef op zondag 24 februari 2008, 21:24:


Tempo leren regelen met je zit. In draf is dit het makkelijkste. Voor je aandraaft heb je je tempo klaar in je hoofd, je gaat meteen lichtrijden (dus niet eerst even doorzitten om te voelen wat je paard doet en dat dan volgen) in je vooraf bepaalde tempo. Gaat ze trager, been bij, gaat ze sneller, niet meegaan maar je eigen tempo blijven volgen. Desnoods een korte ophouding met je teugels, maar wel blijven draven.
Zing eventueel een ritmisch liedje of zeg een kinderversje op om je zelf te helpen het tempo te houden. 99% van de paarden volgt uiteindelijk de ruiter maar de meeste ruiters nemen in het zadel geen leiding en volgen het paard.

Piet schreef op dinsdag 26 februari 2008, 8:48:


Je mag wel eens naar Diepenbeek afgezakt komen .
Piablo's zadel lag eerst goed, toen eventjes niet meer wegens te dun, maar nu ligt het volgens mij prima. Engels zadel.
Alleen verwacht ik een beetje dat de rechterkant misschien ietsje drukt nu en dan omdat mijnheertje nog niet altijd recht loopt en over die schoduer naar binnen durft vallen. Maar als hij goed loopt, dan past het volgens mij goed.
Heb ook nog een pony met tot nu toe het best passende westernzadel wat hij gehad heeft, maar daar weet ik te weinig vanaf om helemaal zeker te zijn.

Wat erg...
Ik zit hier te huilen, 5 jaar en een maand geleden is onze Princes ook zo plots aan koliek gestorven, ik herken je verhaal en weet hoe veel pijn het doet.
Neem je tijd en laat je verdriet toe, maak een gedenkboekje voor hem of zo. Ik heb nog staartharen van Princes, daar laat ik voor mijn dochter een armband van maken.
Het slijt, het verdriet, maar het gemis blijft.
We wensen jullie heel veel sterkte.

Eva Saegerman schreef op woensdag 27 februari 2008, 12:41:

De boel gaat composteren/rotten en wordt extra blubberig. Ik heb het ooit gehad, nooit meer, heb alles kunnen laten afgraven.
Maar als tijdelijke oplossing kan het wel, je moet er alleen rekening mee houden dat het binnen 3 jaar erger wordt dan het er voor was.