eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 februari 2008, 17:35:
> Ga hier mischien een open deur intrappen hoor maar ik heb het
> gigantisch moeilijk met mensen die vanop afstand diagnoses
> maken , raad geven ,oplossingen voorstellen enz..... (en ik
> het charlatan niveau terechtkomt .
> Het enige spijtige dat ik vind als een dier dan toch moet gaan
> ,dat dit altijd met veel leed en pijn gepaard gaat alsof een
> rustige dood/slaap het dier niet is gegund !!
Ikzelf lijk van nature tweedelig: aan de ene kant een enorm gevoelsmens, met een grote aversie tegen onrecht, aan de andere kant probeer ik met mijn verstand dingen te relativeren. Da's altijd een soort tweestrijd... Daardoor heb ik grote moeite met emoties en verwerking. Sta zeker open voor 'meer tussen hemel en aarde' maar moet wel echt bewijs hebben anders ben ik er weer te nuchter voor. Als iemand een suggestie doet op afstand om iets te proberen wat ik zelf nooit in werking heb gezien wil ik zelf wel eerst kunnen beoordelen of het zin heeft, of in ieder geval een gehalte van 'baat het niet dan schaad het niet'. Anders probeer ik het niet uit.
Voorbeelden van therapiën die ik door de jaren heen zelf heb geprobeerd om mijn Paniekstoornis te bestrijden:
Hypnotherapie, Haptonomie en Klassieke Homeopathie...
Helaas doen deze vormen van alternative medische aanpak niets voor mij.
Één persoonlijk voorbeeld uit velen dat dieren bijna nooit een zachte dood sterven die momenteel bij mij persoonlijk speelt:
mijn chronisch zieke fretten moertje Jinca. 'De laatste der Mohikanen' van de fretten die ik gehad heb.
Chronische Helicobacter Mustelae infectie (hebben alle fretten, ook hun wilde soortgenoten zoals de otter b.v.) daardoor verziekte maag, galweg aangetast, galblaas is al verwijdert om de lever te redden. Heeft vorig jaar april een middenoorontsteking gehad in haar linker oortje, gevolg; chronische ontsteking van de keeldoorgang die daardoor nauwer is geworden (slijmvliezen verdikt) dan zou moeten. Kans op Poliepenvorming in de keel, operatie hieraan 50/50 kans op slagen, geen operatie: de dood.
Leeft sinds de OP een klein half jaar geleden van dag tot dag. Kan geen hard voer meer eten, krijgt 4x per dag door ons klaargemaakt speciaal vloeibaar voer. Zit zolang ze leeft op de antibiotica (kan bij een echte vleeseter zoals de fret geen kwaad voor de darmflora), heeft vermoedelijk door mijn griep enkele weken geleden een virus in de voorste luchtwegen opgedaan (van mens op fret overdraagbaar), hierdoor nog iets meer moeite met ademen. Sinds enkele dagen begint de huid met haartjes van haar oren af te sterven. Oorzaak onzeker, weten alleen dat om wat voor reden de haarvaatjes af sterven. Vermoedelijk door de slechte afweer.
Ik hou regelmatig telefonisch contact met Dr. Hanneke Moorman, dé frettenspecialiste van Nederland te Helmond over Jinca's toestand. (Komen ook Belgen met hun fretten naar toe.)
Heb gevraagd wanneer ik haar moet laten gaan. Eigenlijk vóór ze echt gaat stikken en dan komt het probleem: dieren zijn vaak zo keihard dat je dit eigenlijk niet voor kunt zijn! Of ik moet het besluit nemen terwijl ze nog redelijk goed is.
Ik zou haar nu kunnen laten inslapen maar ze eet nog goed, ontlasting is goed (darmen en lever werken dus nog), loopt nog rond te scharrelen, slaapt wel veel, en graag bij ons op schoot, iets wat een gezonde fret nooit zou doen. Kortom: de Spirit is er nog! En laat dat dan maar eens sterven!
Al mijn fretten zijn bij Hanneke in behandeling geweest, behalve toen ze op vakantie was, een goede 2e op frettengebied is dan Nico Schoemaker van de Faculteit Diergeneeskunde Utrecht. Bij hem zijn ik en Wout bij de autopsie van een ander frettenmoertje van ons, Bibi, geweest om nu eens met eigen ogen te zien wat een ravage de Helicobacter kan aanrichten.
Ben bang dat het moment van beslissen inderdaad te laat zal komen en ik haar op een morgen stikbenauwd aan tref. En eigenlijk ben je als baasje dan al te laat!
Helaas zijn vooral dieren enorme overlevingskunstenaars en moet je veel weten over het soort dier en het dier persoonlijk goed kennen.
Maar dan nog sla je de spijker regelmatig mis. Dieren kunnen nou éénmaal niet praten en het is net als bij heel kleine kinderen: ze kunnen niet aangeven waar het precies mis is.
Heb nog een cavia trouwens... Hopelijk wordt hij wel gezond oud. Ach ja, gelukkig zijn er juist de LEUKE herinneringen nog die het niet allemaal kommer en kwel maken!
Wat heeft mij dit door de jaren heen geleerd? Niet kosten wat kost met je dieren aan blijven rommelen! Want dan kan de verlossing door de dood nog wel eens een betere oplossing blijken.
Maar een leven ZONDER dieren... Is dat niet NOG erger?
Warboel
