Caatje schreef op maandag 10 maart 2008, 16:26:


En speel met de zandwalletjes rond de legergebouwtjes, ga door de reuzenplas zonder dat je paard gaat liggen, langs de autostrade met ecoduct en als je er dan toch bent, groetjes aan de fokker van Moonlight, broer van Jossy .
Ja kan helemaal door tot Genk en verder, ik ben er al ooit net niet verdwaald.
Ergens daar staat ook een oefenparcourt voor menners, ook leuke dingen om zo te paard te doen. Vraag me niet waar, heb het ontdekt toen ik netnietverdwaald was.

En nu ben ik alweer aan het nadenken dus. (ik wordt blond ipv grijs met ouder worden)
Trainen is iets mechanisch, kan net zo goed door machines gedaan worden.
En toch... als ik met Laila (hond van mijn dochter) een parcourtje loop, doet ze het wel, maar als ze met mijn dochter precies het zelfde parcourt doet is ze veel sneller, enthousiaster, geconcentreerder, staart hoger en losser,... en toch heeft ze de vaardigheden en bevelen met de clicker geleerd en wordt ze ook door mij met de zelfde snoepjes beloond.
De motivator om haar baasje plezier te doen is dus groter dan de beloning.
Als trainen alleen maar een mechanisch iets was, dan zou je toch verwachten dat dat niet uitmaakt.
Maar het is juist de band die je met je dier hebt die bepaald wat er gebeurt.
Of je hond snel is of minder snel, of je paard schrikt en gaat rennen of bij je blijft.
Ik vind clicker training een heel erg krachtig iets maar naar mijn gevoel niet voldoende om als enige met een dier om te gaan.
Dat zal Bob Bailey wel tegenspreken. Je kan je afvragen waarom een dolfijn na het opsporen van een mijn terugkomt, alleen maar om dat visje... of zou er toch een band met de trainer gegroeid zijn, al of niet bewust.
Ofwel maken we zo veel trainingsfouten dat we op "feel" en relatie moeten kunnen terugvallen om die op te lossen...
Plus bij rijden, daar heb je toch heel erg veel met gevoel, aanvoelen van te maken en met ook zuiver biomechanische dinges. Vb ik leg mijn been aan, daardoor is de buikspier geneigd aan te trekken en daardoor komt het achterbeen verder naar voor.
Ik zelf zou een paard dat zuiver op vb stemcues getraind was niet fijn vinden om te rijden. Zoal Dixie die aandraaft op een tongklak en galopeert op een kusgeluidje, wat diegenen die er op zit ok doet (beetje overdreven). Dan liever een Piablo die alleen aangalopeert als alles qua gewichtshulpen en mee zijn in de beweging etc helemaal goed zit.
Er zijn maar heel weinig dingen die ik zuiver met de clicker alleen train. Meestal gebruik ik het bovenop al de rest, om het paard precies op het juiste moment te laten weten wat hij goed deed en waar hij beloond voor wordt.
In elk geval erg nuttig, je verslag hier, Piet. Al was het maar om stilaan te proberen de dingen in mijn hoofd nog een beetje helderder te krijgen .

Esther schreef op maandag 10 maart 2008, 20:17:

Knip>


Esther, ik had het niet over jou, ik heb mijn Piablo ook een korte tijd met bit gereden omdat ik hem hierdoor sneller correct kon laten lopen dan ik met mijn ruitercapaciteiten zonder bit kon (als het me alleen al gelukt zou zijn) omdat hij door voorgeschiedenis van OCD en bijna drie jaar opsluiting en altijd linksom rondjes gedraaid en daarobovenop nog een ongeluk met serieuze wonden aan zijn rechterachterbeen extreem scheef liep.

Ik oordeel ivm een bit niet alleen gebaseerd op dit onderzoek, ook de onderzoeken van Dr Cook en het bekijken van de anatomie van het paard. Als ik zie waar de trigeminus loopt en waar het bit komt, is de conclusie al snel getrokken. Kan niks anders dan pijn doen.

Kynshiri schreef op maandag 10 maart 2008, 22:15:

Knip


Even nuanceren .
Ik zeg niet dat het aan de gymnastisering ligt, ik vraag me af of gymnastisering het kan helpen voorkomen.
En natuurlijk ben ik egocentrisch, ik rijd graag paard.
Ik vind dit toch niet helemaal te vergelijken. Bit doet ook accuut pijn plus geeft schade op langere termijn. Daarom dat ik bitloos rijd en alleen bij Piablo zeer korte periode een bit gebruikt heb (zie vorig bericht). Hiervan ben ik dus overtuigd. Het bit is ook niet nodig om te kunnen rijden, het kan perfect zonder dus waarom zou ik.
Wervelfusie bij paarden is geen accuut iets. Op een paard met rugpijn rijd ik niet en ik probeer zover mijn kennis en kunde dat toelaat die rugpijn ook te voorkomen en/of behandelen. Op de rug van het paard lopen geen vergelijkbare zenuwen als de trigeminus in de mond die een dergelijke acute pijn kunnen veroorzaken voor zover ik weet. En over schade op langere termijn weet ik nog onvoldoende.
Ik hoop in elk geval te kunnen stoppen met rijden op Piablo voor het zo ver komt dat ik hem met rijden pijn doe.

Piet schreef op maandag 10 maart 2008, 23:57:

ik knipen antwoord even tussendoor
En hoe zouden die dan reageren op de verschillen tussen de mechanische computer cue en de cue van de hulpbehoevende, met andre stem en lichaamstaal ed? Zie verder.
Dus toch met aanleren te maken, je neemt onbewuste cues mee in je training.
Niet helemaal mee eens. Volgens mij speelt de relatie en het vertrouwen die je hebt ook voor een groot deel mee.

Kan het me zooo voorstellen .
Als ik een paard vb in draf rijd en op het goede moment mijn binnenbeen er aan doe, dan gaat inderdaad automatisch dat binnenachterbeen meer/actiever naar voor. (tenzij je een erg afgestompt paard hebt) Als ik jou onverwacht in je zijde por (en meestal ook verwacht) dan span je je spieren daar op. Geen cue, gewoon reactie.
Net zoals een paard ook niet leert dat hij met zijn huid moet rillen om een vlieg weg te jagen. Hij voelt die vlieg en reageert.
Paardrijden is voor mij vooral voelen, meegaan en spiegelen. Naast uiteraard een aantal afgesproken cues. Heel opvallend daarbij is dat de meeste paarden spontaan op de zelfde dingen op gelijkaardige wijze reageren, zonder daar cues voor geleerd te hebben. Vb uitademen om halt te houden, tempo laten regelen door snelheid van lichtrijden, stoppen (of juist gaan rennen, afhankelijk van hun temperament) bij vast houden van de ademhaling of spanning in bekken/heupen van de ruiter. Ik kan dit met mijn verstand niet herleiden tot enkel reageren op aangeleerde cues. We tot bereidheid van het paard om mee te denken en mee te voelen en te willen samenwerken.


Soms. Zo ben ik inderdaad begonnen, clickeren bij problemen.
Maar nu gewoon om het zo duidelijk mogelijk voor het paard/de hond te maken. Ja, dat bedoel ik, precies dat. Goed zo.
Ik heb geen probleem met combinatie training. Ik oefen druk uit, krijg reactie en laat de druk wegvallen tegelijk met bridge en beloning.
Al merk ik, nu ik er over nadenk, dat ik met de honden minder vaak druk gebruik dan met de paarden. In die zin dat ik rijd, en beenhulpen, teugelhulpen, gewichtshulpen zijn allemaal druk. Qua grondwerk oefeningen maakt het niet veel verschil denk ik, paard of hond. Al geef ik een paard makkelijk even een duwtje om door te kunnen bij het uitmesten van de schuilstal (ze komen altijd "helpen", kruiwagen omduwen, bezem pakken en rondzwaaien ed).
Bij bange, uitvallende of weglopende honden vb beperkt het gebruik van druk zich tot het gebruik van een al of niet langere lijn om de ruimte waarbinnen ze kunnen weglopen, uitvallen,... te beperken. Waarbij ze binnen die ruimte natuurlijk positief getraind worden.

Voor mij blijft clickertraining op dit moment iets wat bovenop al de rest past, nog steeds niet iets wat ik als enige methode strikt alleen wil gebruiken.
Kan veranderen, maar op dit moment voelt dit voor mij goed.

Wil schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:57:


Silke Valentin met Biko. Inderdaad zuurgetraind, die dag toch.

heidy smid schreef op donderdag 13 maart 2008, 9:53:
Onze welsh C is ook zo'n beetje zo'n type. Maar, de paarden leren heel snel, hij heoft maar ene boze blik te werpen en ze maken plaats of doen onderdanig (veulen) of dagen uit en dan wordt het samen klooien (Piablo).
Doet ze het ook tegen de welsh? Misschien reageert Nikita te traag, had ik ook met de luchtzuiger die we haddne, die was soms zo weg van de wereld dat hij kleine signalen niet oppikte en te laat reageerde en daardoor klappen kreeg.

Wat ik zou doen is er 1 grote stal van maken, en een hooiruif/XXL net in het midden hangen, maar zo dat ze er dus aan 2 kanten van kunnen eten maar wel nog rond/achter door lopen.
Dan vermijd je de situatie dat ze elkaar kunnen vastzetten en blijven slaan. Ik heb dat heit thuis met een stal van 4 op 6 en dat bevalt prima.

En nee, niet alle leiders doen dat. Onze pony doet het alleen nog naar vreemde paarden (ook al omdat de rest die hem kennen op hele kleine signalen van ehm reageren), maar ik ken ook een merrie die er gewoon is, rust uitstraalt en de leiding neemt bij enge situaties ed maar voor de rest zelden ingrijpt.

e m kraak schreef op zaterdag 15 maart 2008, 22:52:



Mee eens, op voorwaarde dat je een goed opgeleid en sensibel paard hebt. Anders gaat de combinatie compleet de mist in.
Ik vrees dat het op vb maneges niet zo eenvoudig ligt.
Met een sidepull daarentegen kan een een beginner op een paard wat niet zo heel fijn aan de hulpen is overweg.

Eva Saegerman schreef op zondag 16 maart 2008, 11:04:


Ziet er niet slecht uit. En ze zouden ook dinges voor weideonderhoud hebben, daar ben ik naar op zoek. Kan mijn dochter toch nog met haar pony op stap want met haar lange benen begint ze hem te storen.
Heb jij kunnen vinden wat dat ding kost?