Eva Saegerman schreef op zaterdag 15 maart 2008, 20:05:


Dus jij hebt er nog géén goede gevonden Eva?
Hard aansingelen doe ik ook niet hoor, ik kan er nog een arm tussensteken.
Heb je zo'n écht schapenbontje al geprobeerd? Couscous is nu precies een praline!
Soms een zoete, soms een zure... ocharme toch.

Al moet ik heel eerlijk zeggen dat ze erop verbeterd is na Apache.
Ik vind dat erg dat ik dat moet zeggen, maar 't is waar...
Er is nu véél minder ambras tussen de merries. Verdekke toch! 'k Zit nog alle dagen te janken.

Marianne

Corinne oet Belsj schreef op zaterdag 15 maart 2008, 20:30:


Neem een gewone appel ,rasp hem, meng het magnesiumpoeder er door, HAP doet het paard! Maak het niet te ingewikkeld.

Marianne

Piet schreef op zondag 16 maart 2008, 9:50:


Arme Mina! Dierenbeul!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zondag 16 maart 2008, 10:03:


Héla, héla, gene dikke nek krijgen hé! Ik las hier al lang voordat ik ook maar iemand die hier schrijft kende. En we reden bitloos voordat we het iemand anders hadden zien doen, buiten wat foto's in boekskes. En wij en onze paardjes hebben er NUL problemen mee gehad.

't Is dankzij het forum dat wij veel toffe mensen hebben leren kennen.

Marianne

Eva Saegerman schreef op woensdag 19 maart 2008, 14:47:


Als het zo erg is, laat dan een camion zand komen, laat die in je wei kieperen. De paarden vinden dat méér dan interessant en gaan er bovenop staan.

Wij hebben nu zeezand laten komen, géén Scheldezand. Het is veel grover van korrel en koekt niet zo vlug vast. Het water loopt er beter door weg. Het is een feest om de paarden dan bezig te zien: uitgebreid rollen, languit slapen... die genieten er écht van.

Doe het naast de schuilstal, dan ben je daar wel een stuk gras kwijt maar is dat zo erg?

Marianne

Eva Saegerman schreef op woensdag 19 maart 2008, 16:44:


Eva, had jij geen stukje grond achter je huis? Kan je daar niet doen wat je wil?
Bij ons staan de paardjes in de winter jammer genoeg ook niet constant op de wei.
En wij hebben dan wél een eigen (droge) wei maar ginder staat in de wijde omtrek geen enkel paard in de winter en de weg ernaar toe loopt bij regen volledig onder zodat we geen eten kunnen brengen. Dat is allemaal niet ideaal en ik heb dan ook wel schuldgevoelens maar we zorgen ervoor dat de paddock pico bello is en dat elk paard elke dag toch quality time heeft. Onze paddock was in de herfst volledig "op". 't Was gewoon één vieze plas omdat de opperlaag geen water meer doorliet. Wij (Gerd) heeft dan allemaal minigreppeltjes gegraven tot op de DROGE onderlaag en daarop is er ZEEZAND gestort. Het water loopt nu héél snel weg en de paarden hebben geen last meer van plassen of blubber.

Wij hebben één stuk verhard met stoeptegels aan de voederbakken en de helft van de inloopstal is ook verhard. Maar in die verharde inloopstal komen ze niet graag meer in.
Dus ik denk niet dat dat écht ideaal is.

Creatief verderzoeken Eva.

Marianne

Spirithorses schreef op woensdag 19 maart 2008, 13:55:

Hier kan ik me dus volledig in terugvinden. Apache ging een beetje staan slapen bij de "ga ga ga" modus. Onze "relatie" of zijn antwoord op mijn vragen werd nihil toen hij het eenmaal doorhad. OK ik ben géén professionele trainer, ik ben een gewoon mens maar Apache was ook een gewoon paard. Ik kreeg hem gewoonweg NIET meer van het erf. Niet vooruit, niet achteruit.

Nu, nadat ik hem gewoon een hele tijd met rust had gelaten met subtiel trainen én clickertrainen én parelli en hij gewoon zijn eigen ding had mogen doen, dus "op de wei staan" en zijn merries controleren, deed hij gewoonweg alles voor ons. Riep je hem, dan kwam hij naar je toe. Stond hij Couscous te pesten en riep je boos zijn naam vanuit de open deur en wees je naar een andere hoek, dan liep hij naar die hoek. Zadelde je hem op, kon je er overal mee naartoe rijden, ZONDER PROTEST!

Waarom? Volgens mij omdat hij zich goed voelde bij ons ZONDER al dat GEDOE. Apache had daar géén behoefte aan. Hij kon al alles maar wij wilden het hem opnieuw leren.

Ik ben dus écht wel héél kritisch geworden wat betreft al die formidastische theoriëen.
Dat is voor velen een hoopvolle vluchtroute waar men graag véél geld voor betaalt.

Ik ben daar heel voorzichtig in geworden. Wat ik nu wél graag doe, buiten rijden met de paarden, is er te voet mee gaan wandelen. Als ze dat goed doen zal de rest ook gemakkelijker gaan.

Marianne

Piet schreef op woensdag 19 maart 2008, 21:19:


Allez vooruit Piet, ik weet het weer.
Ik heb op zere tenen getrapt.
Moest ik het daarom laten?

Even iets rechtzetten: Gerd en Eva kregen Apache OOK niet meer buiten. Alléén met héél véél druk. Druk die IK vanuit mijn natuur niet kan en niet wil gebruiken. Gerd en Eva begrepen héél goed waarom hij voor mij een moeilijk paard was! Ja, zij hebben doorgeduwd, oh schande! En 't was toen ook elke keer opnieuw een gevecht.

Eddy heeft één keer met Apache gereden. Ik heb hem géén druk zien gebruiken maar ik heb Apache wél alles zien doen. Eddy heeft mij alleen gezegd: hou vol, eens lukt het wél!

Waarom wordt er op alles wat Eddy misschien gezegd heeft of misschien gedaan heeft zo opgevlogen? Moet alles eerst ingewikkeld zijn voordat het goed is?

Apache was géén fantastisch rijpaard. Jij kan dat niet beoordelen want je hebt hem nooit bereden. Hij deed dat gewoon niet graag. Hij was een rots in de branding, hij had toegepaste economische wetenschappen gestudeerd: "hoe vergaar ik met zo weinig mogelijk beweging zo veel mogelijk eten?" Door dat te beseffen en hem los te laten als rijpaard ben ik hem juist meer gaan apprecieëren, ben ik juist al zijn andere kwaliteiten gaan zien en dat waren er vele. Hij regelde zijn huishouden perfect.

Ik ging veel liever met hem aan de hand wandelen dan dat ik erop zat, dan werd ik gewoon onnozel. Hij genoot van die uitstapjes en ik ook. En ik denk wel dat ik dat van mijn eigen paard mag zeggen verdorie. Ik doe hem daarmee niets tekort.

En als horsewoman stel ik nog altijd niet veel voor zenne! Maar ik heb wel veel lessen geleerd. En de "attitude" die ik uitstraal verschilt volledig vn die van Gerd en Eva. Dat wil ik ook zo houden. Ik wil niemand copiëren of nabootsen, ik wil gewoon mezelf zijn en het op mijn manier doen.

Voilà, de stoom is van de ketel, welterusten allemaal.
Jij ook hoor Piet!

jose schreef op donderdag 20 maart 2008, 13:59:


Bij Apache heeft het één zomer perfect geholpen. Hij heeft toen geen enkele keer geschuurd. Vorig jaar hebben we het herhaald maar toen is hij in juli terug beginnen schuren, alleen zijn manenkam, gedeeltelijk. Ik weet niet wat er toen is fout gegaan.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 20 maart 2008, 16:54:


Ik heb hier nog een paar van die spuitjes liggen Eddy!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 20 maart 2008, 18:18:



En het doet écht geen zeer Eddy, en als ge braaf blijft stilstaan dan krijgt ge een beloningske, een kleintje want een groot is niet goed voor uw opvoeding.

Marianne

PaardEnSchool schreef op zondag 23 maart 2008, 19:28:


Ik ben hiermee bekend en ik geloof erin. Ben altijd met mijn kinderen naar een kinderspecialist/homeopaat geweest. Die werkte ook met Bachbloesems, en het hélpt.
Een kritische volwassene kan gemakkelijk bevooroordeeld zijn tegenover Bachbloesems en zo de werking bewust of onbewust blokkeren, een kind niet.

Marianne