Anita Cats schreef op zondag 30 maart 2008, 19:59:


Klopt Anita, geeft het tijd. Heb geduld, blijf jezelf hierin!

En wat betreft Marinus, ken hem niet echt na één ontmoeting maar denk dat het een tof persoon is. Geef hem ook de tijd om dingetjes op een rijtje te zetten. Geef hem leesvoer (misschien heb je dat al gedaan)


Klopt, hoe "eng" is het ook om het 'gewone' te "verlaten". Merk het hier ook aan der lijve. Hoe Nancy in de les nog steeds niet tot rust kan komen, buiten de les in dezelfde bak wel tot rust komt en plezier heeft omdat we op een andere manier met haar omgaan.

De argwanende ogen t.o.v. het bitloze hoofdstel, de gedachten.. 'zie wel, het helpt toch niets'. Ik weet dat Nancy meer tijd nodig heeft, weet dat ze al stukken rustiger is dat een paar maanden geleden (wat ik zie als winst)

Een dochter van 16 die "Anky" wil "wezen", een dochter van 14 die het bit er nooit weer in wil hebben. En een dochter van 12 die niet meer in de les op Nancy durft te rijden, wel weer als ik haar in dezelfde bak help.. of op een buitenrit er bijna niet af te krijgen is (omdat ik ook nog heel even wil het laatste stukje )


Waarom zou je anders willen wanneer je niet anders weet of gewend bent?? Voordat ik op deze site kwam wist ik ook nergens van.


Klopt precies, alleen wanneer worden mensen open


Komt wel, geef het de tijd Anita.

Wees zelf en blijf een voorbeeld. Een voorbeeld om jaloers op te worden.

Anita Cats schreef op zondag 30 maart 2008, 21:25:


Dit is een 'antwoord' wat hoort in een andere grotere context Anita. Niet hier!!

Alhoewel mijn antwoord op de vraag van Eddy idd 'nee' is, zou graag willen komen met m'n meiden maar beschik niet over de mogelijkheid op dit moment. Misschien dat dat ooit komt, maar nu nog niet.

Het is al heel wat dat ik "zomaar" een bitloos hoofdstel kon kopen, dat de paardjes overdag buiten mogen lopen op een afgezet gedeelte van het plein, dat de binnenpaddock (een box kan je het niet noemen) ruimer is gemaakt.
Dat er misschien een grote paddock (bak) bij huis komt. En nee, dan geen simpele met worteldoek en opgehoogd zand maar uitgegraven en wel. Wanneer mijn echtgenoot iets doet moet het gelijk goed (pfffff... de perfectionist.. ) Worteldoek zou na 3 jaar dichtslibben.

Voor mij betekend dit in sommige opzichten 'pas op de plaats', geduld en niet teveel willen. Rust bewaren in ons huwelijk en beslist niet doordrammen. dus ook niet zover weg willen omdat ik dat wil...

Ik geniet ervan dat mijn echtgenoot steeds meer plezier krijgt aan onze haffies.

Anita Cats schreef op zondag 30 maart 2008, 21:46:


Als je handen dan zo jeuken kan je dan niet een ander paard wat al bereden is berijden, bitloos dan natuurlijk.. laten zien 'hoe gemakkelijk' dit kan?


Komt wel, meiske mag groeien op haar eigen manier en wijze. Wat ik kan is er voor haar zijn, haar helpen waar het kan, maar ze mag het zelf doen.
Ik geniet van de momenten wanneer ze zelf iets ont-dekt heeft samen met Nancy en enthousiast is daarover.

Piet schreef op maandag 31 maart 2008, 8:27:


En zolang er geen andere optie is, zal dat 'plaatje' blijven bestaan.

Ergens jeukt het me om hier iets mee te doen, maar beschik (nog) niet over de mogelijkheden. Heb vroeger wel eens les gegeven aan kinderen, nee.. ik heb geen diploma's. Wat ik wel weet sinds kort is dat ik aan mijn eigen meiden kan overbrengen wat ik graag wil wat ze doen met hun paardjes.. en wat niet. Zelfs de oudste heeft al één keertje weer gereden op Nancy, bitloos.. en ze gaf haar precies de ruimte die ze nodig had. Was trots op haar. Helaas wordt ze nog steeds gevoed door anderen en wil niet achterblijven, anders zijn (wat ik best begrijp) Maar goed, wat ik wil zeggen is dat ze precies door had wat ik zei en dat in praktijk bracht.

Ergens kriebelt dat, wil ik er iets mee.... alleen wat. En ergens twijfel ik nog, 'kan ik dit wel...???'.

Maar goed, zou het heerlijk vinden ergens bij kid's een andere basis te kunnen leggen. En dan niet alleen rijden, hup erop en 'karren maar'. Maar juist ook dat andere, de basis, de verzorging, wandelen met je paardje... ect. ect.

Marcia schreef op maandag 31 maart 2008, 11:05:


Wat kinderen doen. Vorige week, er was een riempje losgeraakt van het bitloze hoofdstel (foutje) Naar de schoenmaker om vast te laten zetten. M'n dochter (14) haalde hem weer op.
De schoenmaker bleek ook een paard te bezitten, was zeer geïnterreseerd in het hoofdstel. Hoe doe je het om? Hoe rijdt het? ect. ect. Zij vertellen (ik was er niet bij) Resultaat dat hij zich er meer in wil verdiepen en waarschijnlijk het ook wil gaan proberen.


Wowww... dit is precies wat er al een tijdje in mijn gedachten rondspookt. Eventueel kid's met eigen pony's laten komen.

Heb ook ervaren dat 2 van m'n dochters 'grondwerk' heel erg leuk vinden.

amigobetty schreef op maandag 31 maart 2008, 13:52:


http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=919807

Piet schreef op maandag 31 maart 2008, 14:28:


Ok, ik denk dat ik je voorbeeld begrijp. Alleen.. ik begrijp het principe nog steeds niet.

Hier wil je Eddy leren normaal de deur binnen te komen om te gaan eten en wanneer hij dat doet vangt hij 100 euro. Een 'deel' van het 'beleefdheids-principe' (normaal gedrag (wat dat dan ook maar mag zijn )

Maar stel, je wilt met Eddy dansen hoe leer je hem dat dan?

Als ik naar jaren terug kijk, de dansles, het dansen met m'n partner vond ik het heerlijk om met iemand te dansen die me wist te leiden. Ja.. d.m.v. druk. Het volgen van druk, het reageren op (wijken voor) lichte druk.

Als ik naar Winsor kijk, een tijdje geleden had hij de neiging om tegen de druk in de gaan wanneer ik hem borstelde. (Hoe vaak is het gebeurt dat er iemand klem kwam te zitten tussen paard en muur??)
Heb hem geleerd te wijken voor de druk van mijn vingertoppen. Daarna beloning.

Nancy is zover dat ik haar niet eens lijfelijk hoef aan te raken, commando 'om'... even met mijn hand richting de achterhand en ze reageerd.

Ik kan me nog steeds niet indenken hoe ik dit zou kunnen bereiken zonder lichte druk.

marianne laenen schreef op maandag 31 maart 2008, 14:33:


Ik denk dat ik zo'n paardje heb. En nee, ik breng hem niet naar Piet.. ook niet naar Eddy. Wat ik doe ik proberen te leren van deze mensen en het zelf in praktijk te brengen. Ik namelijk die lieve snoet niet missen, daarbij ook niet de lange weg die we nog hebben te gaan. Ik geniet van de weg die we bewandelen. Ik hoef geen paardje klaargestoomd door een ander, wel grijp ik alle hulp aan die ik denk nodig te hebben (hetzij hier op het forum, irl, boeken o.i.d.)
Het 'rijden op' is namelijk geen 'must' (voor mij persoonlijk)


*Ik denk* eerlijk gezegt.. dat Piet onbewust(?) ook druk gebruikt hoe miniscuul dat ook is.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 31 maart 2008, 15:07:


Duhhhh.. Wel met je 3 stoere kerels. Dan is dit toch 'appeltje/eitje'.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 31 maart 2008, 15:11:


Ahhh zie je wel, je bent een danspartner.

B.t.w. trainer roept bij me meer associatie op met druk dat een danspartner.

Piet schreef op maandag 31 maart 2008, 15:45:


Ah wacht, daar gaat weer een ouderwets kwartje (eventje verder laten vallen..)


En toch.. toch knaagt er iets (weet alleen niet wat)

Piet schreef op maandag 31 maart 2008, 15:58:


Ok, maar hoe dat bijv. een drafje vragen. Heb begrepen dat Shiny reageerd op jou 'knie omhoog' (ja, toch) Dat heb je verkregen door zelf te gaan 'rennen' en wanneer hij reageerde belonen? Of anders?
Hoe vraag je een drafje onder zadel. Zonder drijven met je benen? Ik probeer je te begrijpen.

Hoe vraag jij dan een 'pasje om'. Enkel door een 'toevallig moment' af te wachten en dan belonen + op commando zetten bijv.


Ja.. ok, maar bij een kip hoef ik niet zozeer te denken om mijn eigen veiligheid of die van de kid's.

Aafke schreef op maandag 31 maart 2008, 16:35:


Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik WIL dat Winsor en Nancy bepaalde dingen leren of ze dit nu WILLEN of niet. Ze zijn beide leergierig genoeg, en willen gelukkig dit. Winsor af en toe net ietsje te graag, wordt ietsje druk. Wat elke keer betekend weer naar het beginpunt. Kalm.. en hoofdje naar beneden. Kan die nu super... en steeds een beetje langer. (Zal het binnenkort eens filmen)