Dit wil ik even met jullie delen, ben zo superblij er mee .
Vanmiddag de paardjes naar Anna's kamp bij Nickey gebracht. Conquistador als vaste waarde voor beginnende kindertjes en als voorbeeld voor onderweg, Moonlight (10 maanden) voor wat grondwerk en om hem aan verschillende dingen te wennen en Piablo mocht mee omdat Anna echt wel te groot voor Conny wordt en beter op Piablo kan.
Maar 8 kilometer weg, maar helaas hadden beide vrienden met trailer die nodig vandaag dus gingen we te voet. Vonden we wat ver stappen, dus te paard.
We hadden geoefend met Moon als handpaard naast Conny, ging redelijk als ik er te voet langs liep. Dus bedachten we dat ik dan op Piablo ging en we Moon gewoon tussen ons in zouden nemen.
Piablo's rug lijkt terug ok, maar "plots" past het westernzadel van Dixie hem uitstekend, wat dus wil zeggen dat zijn engelse zadel te krap is en mede oorzaak van zijn ruglast kan geweest zijn.
Gudrun go's western dus, en ik moet zeggen dat het uitstekend beviel.
Moon tussen ons in viel redelijk mee, maar was erg positiegevoelig. Hij loopt eigenlijk alleen maar goed thv de schouder van Conny, doordat zowel Moon als Conny Piablo's stap (sloom binnen, buiten gaat de turbo er op) niet konden bijhouden werd het een oefening in traag stappen en tempowisselingen in de stap voor mij en Piablo. Moeilijk.
Moon als handpaard vanop Piablo ook geprobeerd maar dat lukt niet, dat werd spelen.
Na drie straten waagden we het er op en ging ik voorop met Piablo, nu en dan halthoudend om even te wachten, en dat ging uitstekend.
De volledige afstand langs verharde wegen met auto's, een tractor, een ziekenwagen, auto met eng rammelende aanhanger vol hout, voetgangers met open paralu's, honden,... en meestal liepen we gewoon op de rechter weghelft, nu en dan konden we een fietspad langs de weg nemen.
En het ging ongelooflijk goed.
We vertrokken in droog en zonnig weer, dus we hadden helaas onze regenchappes niet aan, maar ondanks het "nat en koud" na een kwartiertje zon was het een geweldige ervaring.
Na aanvankelijk in mijn of Anna's benen proberen te happen en achter ipv naast Conny te willen lopen deed Moon het uitstekend.
We hadden wel veel bekijks, enkel auto's vertraagden heel erg en eentje reed bijna ergens tegenop, starend naar de hoofden van onze paarden, alledrie gewoon een touwhalster, niks hoofdstel, bit,... ik herkende een paardenfokker-zadelmakmaker uit de buurt. Cool.
Plus een veulen als handpaard zie je ook niet zo vaak natuurlijk.
2 moeilijkere momenten gehad.
1) weide met struisvogels (waar halen ze het), die beesten liepen heen en weer ondertussen met hun hals op en neer en voor en achter raar doende, vond Piablo echt maar niks en Moon dus ook niet. Conny deed alsof iedereen behalve hij zich vreselijk aanstelde.
2) we moesten 1 keertje een drukke viervaksbaan over, maar met verkeerslichten dus dat zou wel lukken dacht ik. Wij wachten op de plaats van de auto's tot het groen werd (ik was wel afgestapt voor het geval dat), groen en we vertrekken, maar het werd heel gauw terug rood en die auto's begonnen gewoon te rijden terwijl wij midden op het kruispunt stonden!!! Eentje week opzij voor een andere auto (ze moesten in een boogje rijden om langs ons heen te kunnen), Moon stapte net iets achteruit, die auto vol op de rem en volgens Anna (ik was met Piablo een poging aan het doen om het volgende rijvak te blokkeren) met de koplamp tegen Moons beentje aan. Moon keek gewoon even verbaasd om, ik had de andere auto's tot stoppen gebracht en we konden verder.
Maar hoe bestaat het, 3 paarden midden op een overzichtelijk kruispunt en maar gas geven!!! Op de terugweg (opgehaald met de auto) zag ik iets verder een nieuwe voetgangerstunnel, ik ga die morgen eens verkennen of dat doenbaar is voor de terug weg vrijdag.
Daarna nog een kwartiertje en kwamen we bij de kampweide aan, helemaal nat (ik tot op mijn onderbroek want op dat kruispunt was het zadel nat, en nadien liet Anna nog het reservetouw vallen waardoor ik er weer af en op moest) en koud maar warm van trots op onze kanjers. Piabloke de ganse weg dapper op kop ondanks alle "enge" dingen, Conny supercool ondanks het veulen naast hem en het feit dat hij niet op kop mocht (heel even een discussie over en toen ging het wel) en Moon pas 10 maand en een helemaal verkeersmak handpaardje. 1 uur en 35 minuten verkeer, da's niet niks vind ik!
Ook nog grappig, om naar hun weitje te gaan moesten de paarden over een slootje heen. Nickey had Moon van Anna overgenomen, Piablo en Conny eventjes een sprongetje, Moon weigerde. Tot Anna Conny aan mij gaf en Moon zelf aan het leidtouw nam, niks aan de hand over het beekje. Eenkennig arabiertje dus.
Ik ben ook zo trots op Anna, van een half wild 4 maand oud veulen heeft ze een zeer braaf en goed hanteerbaar paardje gemaakt, bijna zonder mijn hulp.

Ik heb met Inge een paar jaar "horsekidskamp" gegeven in Duffel. Was leuk, leerzaam, vermoeiend. Het derde jaar te weinig inschrijvingen om door te gaan.
Hier in de buurt geeft Nickey Sturbois kinderkampen, heel erg goed, ik stuur er mijn dochter ook naar toe en dat doet ze met veel plezier.
Ik geef zelf ook kinderles, maar da's duur, 25 euro voor een uur les. Waarbij er dan misschien een kwartiertje gereden wordt. Veel ouders betalen dit gewoon niet, voor zichzelf misschien nog wel, voor een kind niet. Ik heb ook maar 1 pony die zin in het werk moet houden, dus het wordt lesjes per 2 kindertjes die elkaar dan helpen, of priveeles. En net kinderen moeten in groep dingen kunnen doen zoals Pien al terecht opmerkte.

Had ik nu een paardminnende man die achter me stond, dan opende ik iets zoals Pien maar dan voor kindertjes. Helaas zit het er niet in.
Nadeel van wekelijkse kinderlessen is dat het utieraard buiten de schooluren is, en dan hebben mijn viertal mij nodig als taxi en dergelijke, ze hebben nog andere hobbies behalve paardrijden.
Later misschien, als mijn schattekes groot zijn, en we meer weide hebben om het helemaal goed te doen, kan Anna me meteen assisteren.

Ik heb wel nu een project met kansarme jongeren en paarden lopen, ziet er naar uit dat dit volgend jaar verder gezet wordt. Nadruk op grondwerk, contact, samenwerking, spelen en plezier met respect voor elkaar en voor de paarden.

Kinderen hoeven inderdaad vaak niet te rijden. Ze beleven heel veel plezier aan grondwerk, er wat op zitten te spelen, poetsen, observeren, tuttelen en het rijden zeker niet technisch maken. Clickeren heeft ook heel veel succes bij de kinderen, vooral als je ze zelf aan den lijve laat ervaren hoe het werkt en wat je dan voelt.

Tja, wij zitten nog in het stapstadium. Draf wordt gek doen, dus dit oefenen we nu korte stukjes in de bak, maar dit gaat nog niet echt goed, of beter gezegd echt niet goed.
Anna gaat hem nu op kamp stemcommando's voor draf leren en draf aan de hand oefenen, ook dit lukt nog niet goed bij Moon. "stap" en "halt" kent hij al goed.

Vooruit lopen zal hij echt niet doen, daar zorgt Conny wel voor, die legt dan zijn oren plat en bij gebrek aan reactie draait hij zijn hoofd en hals opzij en dreigt te bijten. Duidelijk en makkelijk voor ons.

Verkeersreglement geen idee, ik heb alleen teruggevonden dat een geleider te voet twee tot drie rustige (dwz onder controlelstaande) paarden aan de hand mag meevoeren. Over handpaarden (of pakpaarden, denk dat de zelfde regels gelden) heb ik nog niks gevonden dus we doen maar (ja, dit is Belgie natuurlijk ).

Ik zou hem heel graag via clickertraining "volg" leren, maar Anna vindt dat hij eerst alles op lichaamstaal moet doen en dat hij happerig wordt van clickertrainen. En 't is haar veulen, zij is puber, ik heb alleen een adviserende functie en sta klaar om hulp te bieden indien gevraagd .
Wat ze door deze houding dan ook effectief doet als haar manier echt echt ecth niet lukt.

Gevaar overnemen denk ik niet echt bij Moon, nu is het zo dat Conny wel zo ongeveer bomproof is en dat zelfs Piablo zich de laatste tijd heel erg verantwoordelijk voorbeeldig gedraagt, zeker met Moon er bij.
We houden ook heel vaak gewoon tussendoor halt, als controlecheck en omdat Piablo veel sneller stapt, dus ik denk dat als je dat doet hij minder gauw verband legt tussen halthouden en enge dingen.
Wat we ook blijven doen is gewoon met hem alleen aan de hand oefenen, en wij lopen wel door voor als brievenbus vermomde krokodillen ed dus dan leert hij van ons dat het niet eng is.

Wij dromen er ook van om hem volop mee te nemen voor een echte plezierbuitenrit, met draf en galop er bij, maar voorlopig vind ik dit nog niet veilig. ook al omdat piablo nog jong is en lekker mee begint gek te doen als Moon dat zou doen, ik vrees dat hij dan wel eens zou "vergeten" dat ik er nog op zit en eens lekker zou gaan racen of zo. Met alleen Conny er bij is er toch meer rust en controle, maar die twee jonge kerels draaien elkaar op. En hij heeft nog zo veel tijd...
Ik probeer vrijdag op de terugweg wat foto's te nemen, nu had ik mijn toestel niet bij.

Oh ja, Anna neemt geen carrotstick of zo mee (hebben we niet), ze houdt haar teugels in 1 hand om Conny te sturen en het leidtouw met een slag rond de zadelknop voor wat extra kracht moest hij trekken in de andere hand. Ze viert en haalt het touw in volgens nood zodat het niet trekt maar ook niet bungelt of te lang wordt, bij echt tegentrekken zet ze haar hand even vast aan de knop.
Moon mag nl niet achter Conny komen want dat wil die niet, die bokt hem dan weg maar da's niet zo handig als je een leidtouw vast hebt en er op zit. Haar touwlengte is dus zo dat hij van thv de schouder tot aan de billen kan maar er niet achter.
Achter is trouwens ook gevaarlijk hebben we gemerkt, een keertje helemaal bij het eerste oefenen liep Moon achter Conny door naar de andere kant en Anna had het leidtouw vastgeknoopt aan haar zadelknop (dom, ik weet het, maar zij vond dat een goed idee tot dan) en hij trok haar met het touw bijna uit het zadel. Ik had toen nog een extra touw aan Moon vast en begeleidde te voet dus kon het oplossen, maar ze heeft er wel uit geleerd 1) touw neit vast te knopen en 2) voorkomen dat Moon achter Coony in gaat.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 1 april 2008, 23:49:


Nie vur 't ene of 't andere, ...
Maar ik vind dit zeer moeilijk leesbaar en eigenlijk storend. Ook al ben ik een rasechte Bruggeling, begrijp ik de mensen van Bachten de Kupe, Gent, Turnhout, Leuven, Hasselt (heb zowat al in gans Vlaanderen gewoond) en zelfs het plat Wellens als het niet te snel gaat (raar maar waar, de Wellenaars spreken echt snel voor Limburgers), geschreven dialect geniet niet mijn voorkeur. En aangezien ik geen "Ollander" ben...

Ook in de hondenwereld gaat het traag hoor. Ok, ze zijn vroeger begonnen en zijn nu meer verspreid. Maar op zoek naar een "officiele" hondenschool waar mijn dochter ook wedstrijd kan lopen met haar hond heb ik van 12 bezochte scholen maar 2 gevonden die met clickertraining werken. En zelfs daar is slipketting toegestaan, "pinnenhalsband" niet. Al kan je van het plein gestuurd worden voor hardhandig trainen.

Ook op diverse hondenfora is het soms huilen met de pet op.
Niet alleen bij paarden is nog veel werk.
Plus op wedstrijden (en dus ook bij de training in de wedstrijdklas) mag je niet met voedselbeloningen werken. Wij conditioneren een balletje (onze honden zijn niet van nature dol op balletjes) als vervanging en geven het lekkers dan pas einde parcourt en van het terrein.

Inge Teblick schreef op woensdag 2 april 2008, 12:52:


Ja, maar vooral met James is het moeilijk een beloning te vinden die even goed werkt als voedsel, 't is eigenlijk een vermomd varkentje. En ook met Laila was het trainen om het balletje evenwaardig aan voedsel te maken.
Dan vind ik het stom dat je niet gewoon de beloning die voor je hond op dat moment het meest leuk is mag gebruiken.
Natuurlijk wordt het parcourt mogen afleggen op den duur beloning op zich, omdat ze er lol in krijgen, maar toch. Net zoals een paard wat goed gereden wordt op den duur plezier krijgt in het mooi bewegen op zich gaat dat allemaal neit vanzelf en ben je wel even bezig voor dat genoeg is als motivator.

Ook op Nederlandse hondenfora is er heel veel discussie rond clickertraining hoor, ik denk echt niet dat hun hondenscholen zo veel verder staan. Plus als ik zie hoe veel Nederlanders er bij De Bolster in de opleiding zaten, en hoeveel er binnenkort naar Susan Garrett komen zal er daarginds wel niet zo enorm veel aanbod zijn.

Yiehaa!!! Een doorbraak!
Ze voelt het, ze voelt het en kan het beinvloeden ook nog.
Voor wie er iets aan heeft: probleem zat toch nog voor een heel klein beetje in haar bekken. Ik liet haar oefenen om de drie dimentionele beweging te voelen, en op het moment dat ze de vertikale beweging meer kon toelaten (en 't is een paard met flink wat beweging en beiden een verleden met veel spanning dus dat was moeilijk) kon ze het ritme voelen, begon het paard te briesen en kon ze het paard stappen vanuit die vertikale bekkenbeweging. Nog niet perfect, nog maar korte stukken, maar ze voelt het en hij reageert er op.
Ook in draf begint hij veel beter te rageren en kan ze verkorten en verruimen met de zelfde cadans.
Zooo leuk, zo'n combi om les aan te geven waar het moeilijk is maar waar je dan dit krijgt. Ben helemaal blij .

Michiel schreef op woensdag 2 april 2008, 15:10:

Niet moeilijk hoor .
Je voelt de beweging in vb draf, je volgt die en brengt die naar het tempo wat je wil. En dan begin je zelf te stappen. Je weet hoe de beeging in stap voelt, dus als je denkt: ik begin nu te stappen (ipv ik stop met draven) dan volgt je paard je, zeker als je samen bent zoals jij schrijft te zijn. Galop draf idem.

Samengevat:
op zit trager in de zelfde gang: gwoon het tempo van je zit in de zeflde bewegingsafloop vertragen
op zit een gang lager: je begint te bewegen volgens de bewegingsafloop van de nieuwe gang (en stopt dus hierdoor met de beeging van de oude gang)

Spirithorses schreef op woensdag 2 april 2008, 14:43:


Ik heb moeten kiezen... 4 dagen CR-update, 3 dagen hondensymposium van Friendly with dogs of 1 dag It clicks. Het is CR geworden, en zelfs dat wordt problematisch, ik wordt verondersteld dat weekend ook nog eens 4 Tjechische tieners op te vangen ivm een kooruitwisselingsproject. Lang geleden toegezegd en nu komen ze vroeger dan gepland. Heb Margreet al verwittigd dat ik misschien niet kan en ben wanhopig op zoek naar een ander opvanggezin. En een trailer, zal er eentje moeten huren, die die ik gewoonlijk gebruik staat al maanden geblokkerd door kranen en stellingen van een verbouwing.
Ik hoop zo dat het lukt, heb er echt nood aan, even er tussenuit en alleen paard aan mijn hoofd.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 april 2008, 0:00:


"De Vlaamsche Taele is wonderzoet voor wie haar geen geweld aan doet".

Sky schreef op donderdag 3 april 2008, 0:32:


Zit je bij Eefke van Equimio? Leuk!!! Doe haar de groetjes! Onthoudt wat je daar leert en vergeet die andere dingen gewoon na je examens .

Esther schreef op donderdag 3 april 2008, 1:08:


Mooi!!!
En gefeliciteerd met het herstel, want zo mogen we het ondertussen toch echt wel noemen. Ik denk wel dat je nu wat gerust bent dat het goed blijft.
En die racestreep staat haar wel, extra gestroomlijnd zeker met die actie foto's.

Morgen opnieuw Moon (ook een hengstje, een jonkie dan) als handpaardje naar huis.
Ik twijfel nog over de weg, opnieuw dat gevaarlijke kruispunt en de struisvogels of de nieuwe voetgangerstunnel met metalen deur waar een rammelmachien achter staat. Laatste is veiliger mits ze dat geluid negeren (ik stap wel af als dat moet) maar wel een kleine 2 kilometer om.
Aan de hand draaft hij nu ook, morgen eens van op het paard proberen, Conquistador laat hem toch niet voorbij denken we. En zo ja, Piablo is snel genoeg om die kleine in te halen . Heb een lekker rustig stukje weg op het oog om dit te testen. Duimen!
En hopelijk deze keer niet anderhalf uur regen.
Verkeersmak is hij in elk geval wel al, en binnenkort ook nog bomproof net als Conquistador.

Anita Cats schreef op vrijdag 4 april 2008, 19:36:


Heb ik zowel met clickeergetrainde hond James al met Piablo. Soms zijn ze allebei aan het klooien, als ik dan even boos en luid "gedaan" zeg is dat voor James al genoeg (oh jee, baas is boos, staart gaat meteen van hoof naar halfstok), bij Piablo moet ik soms eens een serieuze ophouding geven bij eht rijden als mijnheertje er een sneller tempo dan ik op dat moment vind kunnen of mogen op na wil houden.
Maar je hoeft daarom niet boos te zijn. Je kan ook boos en kordaat spelen. Om direct daarna terug zacht en vrolijk iets te vragen en daar dan weer voor te belonen.
uiteindelijk wil ik dat mijn honden en paarden doen wat ik zeg, zo lief en samen en belonend mogelijk. Maar dat kan niet altijd, dus soms, heel soms (en hoe langer hoe minder gelukkig) moet ik even iets duidelijker zijn.
Halt is halt, en dan liefst nu of binnen de drie passen en niet na 10 meter (sta je zomaar midden op het kruispunt).
Wat ik van o.a. Bertie Prinsen leerde blijft waar: paarden hebben nood aan duidelijkheid, zwart-wit, niet te veel in dat grijze gebied.

Ik heb in het foto-album wat foto's van ons vertrek met Moon als handpaard gezet.
Niet perfect, Piablo was erg gespannen (iemand had hem even voor me vast gehouden, te kort gehouden en hij was beginnen steigeren) en wilde vooral actie en vertrekken, bewegen en vooral niet stilstaan.

De terugtocht ging heel vlot, het gevaarlijke kruispunt wachtten de auto's deze keer op ons en zelfs de struisvogels werden genegeerd.
Piablo moest naturlijk wel alsofschrikken van enge rioolputtekes en een keertje echt (maar niet erg) van een dubbele autobus (met zo'n accordeon er tussen). Moon voelde zich veilig achter Piablo en naast Conny en was superbraaf en rustig. Hoezo verkeersmak .

Ik heb onderweg op een rustig stukje ook nog even gefilmd, maar you-tube herkent mijn filpje niet of kan het niet converteren (apple computer), nu nog eens zien uit te zoeken hoe dat weer moet.