Koen Theys schreef op dinsdag 1 april 2008, 17:56:


Ik ben pas water gaan geven aan het andere paard, ze kwam dus natuurlijk weeral kijken wat er in de emmer zat en in plaats van haar weg te jagen liet ik ze snuffelen en drinken uit de emmer tot ze er zelf genoeg van had. Ik ging zelfs naar haar toe met de emmer en op den duur liep ze er zelf van weg omdat het haar niet meer interesseerde. Ik vind uw stelling erg interessant, inderdaad aandacht geven aan het gedrag dat je wenst en het negatieve negeren, dus niet doen zoals ik en wegjagen. Als je met paarden werkt moet je je brain toch wel laten werken van hoe je juist reageert. Ik denk niet dat ik direkt moet beginnen clickeren, maar dat we op een subtiele manier moeten aftatsten wie we beide zijn en hoe we met elkaar willen omgaan. Ik ben even in de fout gegaan, door af te straffen en negatief gedrag te beantwoorden en te benadrukken, gelukkig heb ik paar tips gekregen om het beter te doen.
Echt bedankt voor deze nuttige tips alemaal .

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 april 2008, 18:55:


Een man van weinig woorden en des te meer daden waarschijnlijk, niet ?

Mijn probleem met die methodes is dat je eerst je paard moet leren kennen en dan pas de geschikte methode gaat aanwenden die best bij haar past (dus in feite spreek je beetje af met je paardje zoals je een kind een studierichting laat kiezen denk ik...).
Vb: Clickeren, vind ik een fantastische methode om onzekere, angstige dieren iets te leren, een iets dominanter paard heeft dan weer een andere aanpak nodig (al dan niet gecombineerd met clickeren...)
Ik zou me liever laten begeleiden door iemand die niet 1 enkele methode gebruikt, maar door kennis aftast welk vlees hij in de kuip heeft en z'n training aanpast aan het individuele karakter van dat specifiek paard (zoals mensen is elk paard verschillend van karakter als ik het goed begrijp?). Daarom wacht ik af met trainen tot ik haar beetje ken en de man/vrouw gevonden heb die voor haar geschikt lijkt.
Clickeren is een zeer leuke, subtiele methode om iets aan te leren aan een dier, maar ik voel me ergens verloren in het feit dat het niet echt rekening houdt met de non-verbale communicatie tussen paard en trainer in het beginstadium, de energie die ik bvb uitstraal naar m'n paard toe door te denken (heb begrepen dat gedachten niet onzichtbaar zijn voor paarden?), de manier waarop paarden intuitief communiceren onderling. Is dit niet een must om je eerst hierop te concentreren? Dat is de basis van communicatie en training vind ik, de manier leren kennen waarop paarden spreken. Er moet ten eerste gelet worden op de aard van de eigenaar en die moet er eerst op gewezen worden waar hij/zij in de fout gaat tijdens de omgang en het overbrengen van zijn bedoelingen aan het dier (vb: lichaamstaal, onzekerheid die men probeert te verbergen (cfr boek Linda Cohanov), ...
Je kan een dier zodanig conditioneren dat het alles voor je doet, maar waar blijft dat gevoel dan, die toch zo bijzonder is in de omgang met een paard? Je kan zoveel leren van een paard, wat wij mensen kwijt zijn geraakt door ons denkvermogen, daarvan wil ik profiteren in m'n omgang met paarden (ik zie paard beetje als mijn Yoga-meester als ik het zo mag uitdrukken, eentje die je altijd de waarheid zal vertellen. Iets dat ik bijzonder mis in deze samenleving!
Ik heb een trainer nodig die voor mij de paardentaal vertaalt zodat ik begrijp wat mijn paard bedoelt en ik dusdanig mijn bedoeling in paardetaal kan vertalen naar m'n paard toe. Clickeren brengt ook wel een verstandhouding tot stand, door het spel, maar ik zou toch graag de kuddetaal leren en wat paard worden zodat het mij beter bergijpt...
Ik ben erg blij dat ik hier toch info kan vragen om geen te zware fouten te maken in het begin ik er nog alleen voor sta. Nu ze hier nog maar pas is laat ik haar liever eerst een paar weekjes wennen aan mij en de omgeving.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 april 2008, 19:24:


Ik kan maar 1 ding zeggen, volkomen gelijk...ik wéét dat ik me moet stellen als ze zo doet 'daarom dat ik er ook op gereageerd heb), maar 't is niet makkellijk.
Als ik met haar eten kom loopt ze wel mooi achter me, ze zal me niet de weg versperren zoals m'n andere paard dat wel eens durft doen, maar ze blijft wel achter me lopen als ik voor andere zaken de wei in ga.
In feite bedoelt ze het niet verkeerd, maar ze begrijpt niet volgens mij waarom ze ene keer wel eten krijgt en andere keer niet en dat ze dan nog eens niet achter mij mag lopen terwijl het de andere keer wel mag. Intrigerend, omgaan met dieren, maar soms verdomd moeilijk.