Justine cools schreef op dinsdag 1 april 2008, 20:05:


Beste Justine, ik begrijp helemaal je gedachtengang in verband met je paard. Maar verwacht er toch niet te veel van, het is ook maar een paard hé!
Het paard zit in zijn paardenwereld en jij in je mensenwereld, geef het véél tijd...

Marianne

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:



Sela kunnen wij onderweg ook niet loslaten, die blijft gewoon achter om te socializen met andere paarden en wat rond te scharrelen. Sela is perfect op haar gemak alleen en wordt niet bang wanneer wij achter het hoekje verdwijnen. Vorig jaar hebben we zo eens "om ter langst volhouden" gedaan maar Sela kwam gewoon niet terug en toen het zo donker werd dat we haar bijna niet meer zagen staan is Gerd haar dan maar gaan halen en dat vindt ze dan ook weer héél gezellig.

Hier is het zo rustig dat we eens kunnen experimenteren.

Marianne

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 april 2008, 13:00:


shetsex of shitsex?

Marianne

Spirithorses schreef op donderdag 3 april 2008, 11:57:


Indy is ook in de mood... Die wordt nu twee keer per dag geconfronteerd met drie hengsten die voor haar neus paraderen. Ze heeft geen electrolyten meer nodig!
Wanneer je met je tong klakt lijkt het net of ze een electrische schok krijgt, dan springt ze met allevier haar pootjes tegelijkertijd een halve meter naar voor. Net een tekenfilm!
Vroeger..... helemaal in het begin.... toen ze nog ijzers had....deed ze dat ook..... en toen sprongen de vonken er van onder op het asfalt!!!! En dat is dus écht waar!

Een vriendin keek er toen naar en zei: "oei, die schuift uit!" Neenee, die schuift niet uit, die vertrekt....

Couscous is natuurlijk weer een ander geval. Na de eerste show van de hengst en de twee jongelingen , heeft ze nog een half uurtje de Kassatschok gedanst, ze was helemaal van slag... Ze deed haar best om alle paarden uit de verre omgeving terug naar huis te sjotten. Vanaf de tweede keer is ze heel cool, ze doet gewoon of ze er niet bij is.

Marianne

We gingen vandaag op avontuur, iets nieuw proberen...
Van ons paardeneiland in Schilde naar het paardeneiland in Brasschaat, het militair domein...

OK, we wisten dat het geen gewone bosrit zou worden en dat er wel wat obstakels zouden opduiken. Maar het leek vandaag wel een film!

Het begon al vlakbij, iemand die met een industriële hogedrukreiniger zijn betonnen omheining probeerde proper te krijgen. Het water sproeide over de hele weg. OK niet zo heel erg.

Dan een weide met lama's, ook niks.

Dan wegenwerken in Sint Job in't Goor. We moesten tussen luide machines door laveren en hebben niets kapot gemaakt, geen probleem.

Dan kwamen we bij de vaart naar Schoten en moesten we over een kleine sluisbrug, geen probleem.

Was er toen toch wel een opkoper van oud ijzer in volle actie mét megafoon. Als die bij ons komt, vinden de paarden dat altijd mega spannend. Dat werd nu volledig genegeerd.

Over de Brechtse baan (héél druk), het antitank kanaal volgen, eerst tussen fabrieken mét veel lawaai. De Zwan worstjes komen daar vandaan en het rook er vies en flauw.
Néé, dat vond Indy helemaal niet leuk meer. We moesten ons dan ook nog onder omgevallen bomen doorwerken.... De zadelknoppen bleven vasthangen... NIET tof.

Dan had Gerd opeens maar één teugel vast! Het leren strikje was losgegaan, braaf paardje.

Enfin, dan moesten we onder de E10... Ook wij vonden dat heel naar en wij begrepen de situatie dan nog. Toch maar afgestapt en ze volgden braaf maar ze waren er niet écht gerust in. De Thalis rijdt daar ook, gelukkig hebben we die niet getroffen.

OK, even laten grazen en dan verder, over een houten bruggetje, terug langs het antitank kanaal, boze gansen achter ons.

De paardjes schrokken meer dan gewoonlijk, alles was verdacht.

Over de drukke Bredabaan, OK.

Voorbij een containerpark met op- en afrijdende vuilniswagens. Géén probleem.

Voorbij hoogtewerkers, geen probleem.

Ergens in Brasschaat onze boterham opgegeten en de paardjes laten grazen en dan terug...

De paardjes, nérgens meer bang van.... trrrrrr.... snel, snel naar huis....
Verdorie, dus daarstraks, dat ongerust gedoe, dat waren dan eigenlijk alleen maar kuren?

trrrr.... langs al die vieze dingen, hakselaars, bouwwerven, spiegelende ruiten, omgevallen witte paaltjes.... trrrr..... over het houten bruggetje, onder de E10.... trrr....

Om de Zwan worstjes te vermijden, kozen we een andere route, langs de E10 plas.
Mét speedboat, mét golfjes die praktisch tegen hun voeten klotsten. We moesten uitwijken omdat het pad IN de E10 plas verdween. Dus wij over een wei. Indy was zo chagrijnig dat ze niet mocht grazen, dat ze in de teugels begon te happen.

En dan nog 1 km langs de o zo drukke Brechtse Baan in het spitsuur.... Harmonicabussen, vrachtwagens..... brommers, fietsers...... géén enkel probleem. Couscous op haar best, die nam het voortouw, ik denk eigenlijk dat dat een stadsmus is.

Dan terug op het jachtpad naast het kanaal, we kwamen al wat dichter bij "onze" wereld. We moesten bij de sluis wachten, een grote boot passeerde, géén probleem.
Terug langs de wegenwerken, wéér niks kapot gedaan.

Dan begint Indy opeens "raar" te draven, met haar hoofd opzij! Oei... het leidtouw sleepte over de grond, sorry Indy!

En het werd stiller en stiller, alléén de vogeltjes, het bos en wij. En dan op het laatste een zalige galop.... en weer thuis.... na 5 uur.

Het was zeker geen fijne rit, niet voor ons en niet voor de paarden. Veel te veel lawaai en drukte. Maar we hebben toch weeral veel vertrouwen in onze paarden bijgekregen, die doen dat toch écht super. En wat genieten we hier weer van de stilte in het bos! Het is hier gewoon zalig....

Marianne

Ik zit weer ongelooflijk te knoeien met de foto's. Ik zal het straks nog eens proberen, misschien.

Marianne

Caatje schreef op zaterdag 5 april 2008, 18:50:


Maar Caatje toch....
Ik heb ook een arabiertje, en ik ben er zo fier op als ik haar zo zie showen op de wei. Een babysnuit heeft ze helemaal niet en ademhalingsproblemen ook niet, 't is trouwens een Poolse.

Ja, en ik heb twee kinderen maar ik ben dus ook maar een mens hé! Ik ben heel blij met die twee en mét mijn Poolse merrie en met ons vuilbakkenras Indy en mét onze lange quarab, Sela!

Maar ik begrijp wel hoe jij je voelt.

Marianne

't Is bij één merrie in gang geschoten, gelukkig is de eigenaar juist terug... OEF!
De mama heeft op't zonneke gewacht, 't is een mooi moment om te bevallen!

Marianne

't Is een merrie en alles picco bello!!! OEF! OEF! OEF!

Marianne

Eva Saegerman schreef op zondag 6 april 2008, 11:04:


Juist niet dom om het hier te vertellen. Nu weten de anderen dat het niet alleen bij hen is dat zulke dingen gebeuren. Couscous kan dat ook hebben hoor, die is weken poeslief en dan ineens verandert die en begint te flippen voor 't onnozelste.

't Blijven paarden hoor Eva.

Marianne

Lila schreef op zondag 6 april 2008, 14:57:


WABLIEFT? Komaan zeg!

Toen ik Apache kocht, stond hij al een hele tijd op de wei met vreselijk onverzorgde hoeven, met nog één ijzer... Enfin, wij uit onnozelheid en om het toch maar héél goed te doen, er ijzers onder laten doen. Apache deed niets dan struikelen, de tweede keer, een ander hoefsmid erbij en we hadden toen eigenlijk al beslist naar ijzerloos te gaan. De hoefsmid raadde ons dat helemaal af omdat Apache zo'n platte zolen had, dus : terug ijzers eronder, op een "andere" manier. Wel, Apache kon NIET meer gaan, die wist niet meer hoe hij zijn voeten moest neerzette!!!

Dus ik weet uit ervaring dat een paard MET ijzers ook geweldig gevoelig kan lopen!

Toen wisten we het wel zeker ERAF die vreselijke dingen. We zijn toen zelf natuurlijk gaan bekappen en 't was nog een lange weg want Apache had hele zwakke hoeven.

Maar wij hebben volgehouden, hoefschoenen gekocht en uiteindelijk heeft Apache hele mooie, gave, gezonde, lichtjes holle hoeven gekregen. Er was gewoon niets op aan te merken. Hij liep overal over. Er moest bijna niets meer aan gebeuren, alleen wat afronden. Hij had nooit flares, scheuren of brokkelhoeven door het natuurlijk bekappen. Wij lieten wel een minirandje staan, daar liep hij gewoon beter mee.

Marianne

Marianne