Christel Provaas schreef op vrijdag 4 april 2008, 15:21:


Hihi, ja, maar het was wel hard geroepen, verschoot er zelf van. Het zou er ook zonder moeten kunnen, niet? Maar ja, hij werkte erna wel vele beter mee dus.. Hopelijk moet ik het niet te vaak gaan doen, das al.
Groetjes

Hoi iedereen die het wil lezen,

Vandaag was Boyke weer kweeni hoe goed!! Ben echt superblij en trots op mijn kleine man.

Vandaag heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en ben ik na een beetje grondwerk op hem gekropen zonder iets, alleen met een 'halsring' of hoe noemt dat. Eigenlijk gewoon zijn touw rond zijn nek gebonden.

En ik dus begonnen, heel goed opgelet op mijn hulpen e.d. Ik had wel nog een afgebroken zweepje vast voor het geval dat ik moest bijsturen (ik oefen met 2 stokjes om mijn armen te verlengen wanneer ik grondwerk doe vanachter hem, dat hij voor me loopt, dus hij kent het).
Het ging super goed! Hij reageerde heel erg goed op mijn hulpen zowel in stap, draf en galop. Ja, heb eigenlijk niets speciaals gedaan, gewoon alle drie de gangen en sturen, voltekes maken, slangenlijnen, over de middelijnen en stap-galop, galop-stap, halthouden en achteruitgaan. Maar hij was gewoon super!! Nooit gedacht dat dat zo goed zou gaan, dacht eigenlijk stiekem 'die gaat daar vandoor sjezen met mij derop'. Hij reageerde heel goed, alleen soms een hoekje afsnijden enzo, maar goed, we moeten nog oefenen he. Soms even met het zweepje moeten bijsturen, gewoon aan de juiste kant langs zijn hoofd houden en dan reageerde hij. Dus ik superblij.

Ik wou eigenlijk juist stoppen en was bezig met mijn laatste galopje toevallig richting ingang. Wat ik niet gezien had, was dat er een paard afkwam. Ineens zie ik die en ja, ik kreeg toch even een scheut van 'shit, nu heb ik probs'. Boy was echt moeilijk bij paarden een 5tal maanden geleden (of zo, weet nimeer, 4 of 5 maand zal het nu wel zijn sinds ik begonnen ben met grondwerk). Ik spring dus in galop af omdat ik dacht dat ik hem met de koord rond de nek niet kon tegenhouden. Het moment dat ik de grond raakte maakt hij daar een stop van jewelste en bekijkt me zo van 'Wat heb jij nou weer??' Ik kon mijn ogen niet geloven! We stonden ongeveer 4 meter verwijderd van een paard dat Boy NIET KENDE, en hij stond daar gewoon naar mij te koekeloeren, ik heb hem zelfs niet moeten vastnemen!! Het was wel een ruin, maar toch, ook bij ruinen kon hij vies doen als hij ze niet kende.
Aantal maanden terug stond hij op zijn achterbenen wanneer hij een paard in de verte zag!

Ik dus heel verwonderd, ben er gewoon terug opgekropen :) Heb het halster aan het touw gemaakt en dan het touw rond de nek gelegd en heb doorgereden (wou ook niet te veel risico nemen). En ja hoor, no problem.

Ik ben zo trots op hem! Hij heeft zoveel geleerd en is zo rustig en aandachtig naar mij geworden!!

Moest het even kwijt..

Groetjes, superblije Jolijn.