eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 16:47:


Ja en op voorwaarde dat je er verstand van hebt! Niet alle paarden geven dat aan, niet alle ruiters zien en voelen de signalen, niet alle ruiters geven het paard de ruimte om het aan te geven. Vraag de gemiddelde ruiter eens of hun paard een overstap maakt, op welk been hij zijn gewicht heeft, of hij zijn rug ontspant, of hij nageeflijk is of dat het een nepkrul is, enzovoorts. Meer dan de helft gokt maar wat! Ik reed M in de wedstrijdles en ik had geen idee! En ik had goede resultaten op mijn wedstrijden, nou vraag ik je? En ik weet zeker dat ik echt niet de enige ben.

elsneuville schreef op maandag 7 april 2008, 16:52:


Wat Koen zegt zou kunnen.
Ik heb ook een moeilijk te laden paard gehad en ik weet inmiddels dat ik echt geen stápje over moet slaan in mijn training. Als je vermoeden is dat het aan de stang ligt, zou je kunnen oefenen met de stang buiten de trailer. Ik heb dat zelf gedaan d.m.v. desensibiliseren, de stang tegen haar lichaam aangehouden tot ze netjes stil bleef staan en dan click en beloon (clickertraining). En dat dan ook als ze met haar voorbenen op de laadklep stond, voorbenen in de trailer, enzovoorts, steeds een stapje verder. Het kan in ieder geval geen kwaad om dat soort oefeningen te doen. Verder zou ik zeggen ga eens bij Eddy kijken of bij iemand anders die ervaring heeft met paarden met trailerproblemen.

Arabesk schreef op maandag 7 april 2008, 12:40:


Nee hoor. Ik was er namelijk ook zo één.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 21:41:


Wat een bullshit. Hoezo een oordeel vormen over iemand die je niet kent. In dit geval heb je echt geen idee waar je het over hebt. Ik ben overtuigd van jouw kwaliteiten maar dit soort uitspraken mag je achterwege laten tot je de persoon en het paard in kwestie kent. Als er iemand is die z'n pony kan houden ben ik het wel en niet omdat ik nou zo geweldig ben, maar omdat zij zo betrouwbaar is. Bang is wel het laatste wat ik voor haar ben. Ik vertrouw haar voor 100 procent. Omdat ze dus perfect te houden is en zich nog nooit los heeft proberen te trekken. En dat is juist de reden dat ze voor me uit mag lopen, dat ik dat stimuleer. Júist omdat ze zo onzeker is en door mishandeling nooit uit haar schulpje kwam probeer ik al haar intiatief en extraverte gedrag te stimuleren. Wanneer ik op de grond bij haar loop is dat haar veiligheid, ziet ze iets engs dan kruipt ze weer achter me. Juist het feit dat ze zich veilig voelt met mij op de grond zorgt ervoor dat ze durft te spelen.

Ongeduld ja, dat kun je me wel verwijten, omdat ik soms te hoge verwachtingen van haar heb.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 22:10:


Ik ben niet bang voor háár, ik ben bang in mijn eentje in het donker op dat afgelegen stalletje! En bang in mijn eentje op een fietspad waar ik nog geen 2 meter verder kan zien in het pikkedonker! Niemand die mij gaat horen hoor als ik daar een gil geef. Ik vind het al eng om daar in het donker rond te lopen, durf amper die enge hooischuur in. Dat zijn juist de dagen dat ik dus niet in mijn eentje in het donker aan de wandel ga, maar in de bak blijf. Denk je niet dat dat logisch is voor een meisje in haar eentje?
Zij heeft verder niets van het donker, op mijn vorige stal ging ik altijd buiten wandelen 's avonds maar daar is het bewoond, loop je langs de huizen en is het verlicht.

Goed nou had ik het niet meteen bullshit hoeven noemen, maar ondertussen doe je het wéér:
'en toch héél kort bij de waarheid zitten maar doe maar rustig verder!'

Misschien dat ik er maar niet eens op in moet gaan, maar ik kan er niet tegen als jij iets schrijft over mij en mijn pony wat zó niet waar is.

Je kan het toch in de vorm van een vraag stellen in plaats van meteen te beweren hoe ik in elkaar zou zitten? Moet ik bij jou eens doen!

En je mag me best met vanalles en nogwat confronteren, en als er een kern van waarheid in zit zal ik dat toegeven, mensen die mij kennen weten dat van mij.

Natúúrlijk vraag ik me af waarom het zolang heeft geduurd voordat ze plezier kreeg in het naar buiten gaan. Natuurlijk ligt het gedeeltelijk aan mij, joh, toen ik haar kocht was ik nog het typische manegeruitertje. Ik heb het niet vanaf dag één goed gedaan maar er was behoorlijk wat mis met die pony. Niet elk paard reageert er hetzelfde op als hij na jarenlang alleen maar manege zichzelf ineens moet redden in de grote wereld van het buitenrijden.
Maar ik kan oprecht zeggen dat ik niet bang of zelfs nerveus ben tijdens het naar buiten gaan, dat ik er juist heel erg veel plezier in heb.

Herman schreef op maandag 7 april 2008, 22:14:


Dat klopt helemaal, ongeduld is mijn zwakke punt richting haar. En ondanks dat ik nooit aan haar zou gaan lopen trekken of mijn stem zou verheffen of iets dergelijks, zal ze dat absoluut aanvoelen.
Maar goed, aan de andere kant, ik heb wel een jaar lang aan trailertraining besteed met heel veel geduld. Dus wat dat betreft valt het ook wel weer mee. Heb de nare eigenschap om zwakke punten te vergroten, van mezelf maar kennelijk ook van haar.