eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 22:10:


Ik ben niet bang voor háár, ik ben bang in mijn eentje in het donker op dat afgelegen stalletje! En bang in mijn eentje op een fietspad waar ik nog geen 2 meter verder kan zien in het pikkedonker! Niemand die mij gaat horen hoor als ik daar een gil geef. Ik vind het al eng om daar in het donker rond te lopen, durf amper die enge hooischuur in. Dat zijn juist de dagen dat ik dus niet in mijn eentje in het donker aan de wandel ga, maar in de bak blijf. Denk je niet dat dat logisch is voor een meisje in haar eentje?
Zij heeft verder niets van het donker, op mijn vorige stal ging ik altijd buiten wandelen 's avonds maar daar is het bewoond, loop je langs de huizen en is het verlicht.

Goed nou had ik het niet meteen bullshit hoeven noemen, maar ondertussen doe je het wéér:
'en toch héél kort bij de waarheid zitten maar doe maar rustig verder!'

Misschien dat ik er maar niet eens op in moet gaan, maar ik kan er niet tegen als jij iets schrijft over mij en mijn pony wat zó niet waar is.

Je kan het toch in de vorm van een vraag stellen in plaats van meteen te beweren hoe ik in elkaar zou zitten? Moet ik bij jou eens doen!

En je mag me best met vanalles en nogwat confronteren, en als er een kern van waarheid in zit zal ik dat toegeven, mensen die mij kennen weten dat van mij.

Natúúrlijk vraag ik me af waarom het zolang heeft geduurd voordat ze plezier kreeg in het naar buiten gaan. Natuurlijk ligt het gedeeltelijk aan mij, joh, toen ik haar kocht was ik nog het typische manegeruitertje. Ik heb het niet vanaf dag één goed gedaan maar er was behoorlijk wat mis met die pony. Niet elk paard reageert er hetzelfde op als hij na jarenlang alleen maar manege zichzelf ineens moet redden in de grote wereld van het buitenrijden.
Maar ik kan oprecht zeggen dat ik niet bang of zelfs nerveus ben tijdens het naar buiten gaan, dat ik er juist heel erg veel plezier in heb.

Herman schreef op maandag 7 april 2008, 22:14:


Dat klopt helemaal, ongeduld is mijn zwakke punt richting haar. En ondanks dat ik nooit aan haar zou gaan lopen trekken of mijn stem zou verheffen of iets dergelijks, zal ze dat absoluut aanvoelen.
Maar goed, aan de andere kant, ik heb wel een jaar lang aan trailertraining besteed met heel veel geduld. Dus wat dat betreft valt het ook wel weer mee. Heb de nare eigenschap om zwakke punten te vergroten, van mezelf maar kennelijk ook van haar.