elsneuville schreef op maandag 7 april 2008, 16:46:


Er zijn een paar dingen die ik uit je beschrijving nog niet weet. Begint de paniek bij het opgesloten staan meteen na het sluiten van de stang? Of na het sluiten van de klep? Of pas bij het starten van de motor? Of pas bij het eerste rijden? Of pas na vijf meter rijden? Of pas na het eerste remmen?
Heb je deze stappen ook allemaal afzonderlijk geoefend eer je aan de volgende in de rij bent begonnen?

Het is voor een paard een enorm verschil om gewoon op een trailer te gaan en daar te wachten versus er in opgesloten te worden, en een nog groter verschil om dan ook te gaan rijden. Mijn eigen paard Lolita is met alle stappen nu (na vroegere grote! problemen) in orde, maar met mijn veulen Huppel ben ik er nog niet volledig: ze kent het rijden met de trailer (tot rit van een uur), MAAR: dat was met de anderhalfpaardstrailer waar ze naast haar mama achterstevoren op stond. Vervoerd worden in de tweepaardstrailer met tussenschot en met haar hoofd in de rijrichting moet nog geoefend worden en ga ik ook opbouwen volgens wat ze aankan.

En voor de zekerheid ook maar vragen: ben je (of heb je) een chauffeur die ZEER TRAAG zeer voorzichtig zeer vooruitziend rijdt, die de rempedaal zogezegd bijna niet nodig heeft door zover opvoorhand te vertragen?

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op zondag 6 april 2008, 14:41:




Dat zou best kunnen Piet, dat kan niemand nu achteraf weten natuurlijk. Maar: bij de vroegere eigenaren van Lolita moet ik met jouw stelling niet aankomen, dat weet ik wel. Die zullen (terecht) opmerken dat Lolita met ijzers al die tijd geen dag slecht heeft gelopen, nooit beenproblemen had, en op buitenrit (voor zover ze dat deden, dat is weer iets anders natuurlijk) overal overheen liep zonder last. Dus om dan aan te brengen dat ze ondanks dat toch ongezien op het slachthuis afstevende en dat ik haar met mijn ijzerloze martelingen daarvan heb gered, dat zal niet echt indruk maken denk ik.

Maar voor mezelf: het is inderdaad omdat het met Cesar zijn arthrose zover is gekomen (of dat door ijzers komt weet ik natuurlijk ook niet zeker maar ik denk wel dat die er iets mee te maken hadden) dat ik mijn andere paarden graag op blote, schokgedempte voeten zou hebben.

Piet schreef op maandag 7 april 2008, 10:36:


Dat denk ik nu ook. Zelf laten afslijten, en zien wat dat geeft, en ingrijpen enkel bij rafels of dergelijke.
Weet je dat ik Cesarke nu al maanden niet meer bekap? Ik krab dagelijks de voeten uit en kijk hoe het gaat, en wat erg opvalt is dat één voet langer groeit dan de rest, en ik denk dat ik weet waarom, en ik doe er dus NIETS aan. Drie van de vier voetjes zien er uit zoals je ze bij NB-bekapt zou verwachten: hoefwand gelijk met de zool, steunsels steken 1-2 mm boven de zool uit, witte lijn ziet zwart maar er kruipen geen steentjes in, geringe afronding (minder dan een echte mustangrol wel). Zijn stralen blijven smalletjes (volbloedhoefjes?) dat is het enige. Maar dan dat vierde voetje: dat is rechts voor, daar zijn de hielen 4-5mm hoger (of lager, ik bedoel uitstekend ) dan de zool...
Mogelijke verklaring die ik zat te bedenken: Cesar is aan het linker voorbeen geopereerd: het kogelgewricht is verwijderd en de beenderen zijn met plaat en vijzen aan elkaar gezet zoals bij een beenbreuk. Ze staan vast in een vaste hoek, maw. er is in het (vroegere) kogelgewricht geen beweging meer mogelijk. Nu is deze hoek volgens mij iets steiler dan de hoek die het rechter kogelgewricht van nature aanneemt. Dus: het linker voorbeen is een pietsie langer dan het rechter. Dus, (denk ik) compenseert hij dat zelf door rechts iets hogere hielen te houden. Denk ik. Ik doe er dus niets aan. Wat denken jullie?

Ilona Kooistra schreef op maandag 7 april 2008, 13:22:


Heb ik zelf ook al gehad. Mijn eigen Lolita, die last bleef hebben op steentjes, na weer eens hier alles te hebben gelezen gedacht dat ik toch echt die platte zolen moest beter krijgen door de wittelijn en lamellenconnectie beter te krijgen, door de druk van de lamellen beter af te halen, door... beter de mustangrol te maken, namelijk tot in de witte lijn ipv. tot aan de ongepigmenteerde hoefwand. Toen liep Lolita nadien pijnlijk op VLAKKE ondergrond... Vond ik heel erg. Maar ik wist dus meteen wat de oorzaak was, en heb dat sedertien niet meer gedaan. Ik kon het toen echter niet goed snappen, want volgens mij had het verder maken van die mustangrol niets veranderd aan de hoogte van de hoefwand (die bleef gelijk met de zool). Ik wil nu bij het bekappen die mooie ivoorkleur van de witte lijn niet meer zien!
O, ze liep toen wel nog steeds redelijk op zachte ondergrond, dus het is niet hetzelfde als wat hier bij Betteke's paard aan de hand was denk ik.

Piet, ik heb ook al gehoord van een paard wat al alzeleven blootvoets gezond is en door eigenaresse werd bekapt, dat na het (nochtans op het oog zeker niet extreem, zonder aan de zool te raken bv.) bekappen door een prof het paard gevoelig werd op steentjes gedurende enkele weken. Dat waren dus geen op het randje zieke hoeven, bedoel ik. Het kan ook bij gezonde hoeven in een klein hoekje zitten kennelijk.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 8 april 2008, 16:15:


Sorry Els, ik lees nu pas verder dat het probleem zich niet voordoet als je rijdt zonder stang, dan is het kennelijk echt wel dat. Te weinig ruimte?

Maar ik zou nu eerst beter ook weer bijlezen eer ik verder zever

mirel schreef op woensdag 9 april 2008, 12:16:

Hoi Mirella,

Dat klinkt super wat je paarden daar zouden kunnen krijgen!
Ik begrijp je zorgen, maar: wat is toezicht? Een boerderij waar de boer van 's morgens vroeg tot 's avonds laat over het erf loopt, OK, veel beter dan dat kan je niet hebben. Maar ook daar is er 's nachts geen toezicht, enkel bij verdacht geluid kan iemand gealarmeerd worden om uit bed te komen en te kijken, en nu zijn paarden juist dieren die juist bij problemen zullen vermijden van geluid te maken.
Bij mij staan de paarden aan huis. Dat is vooral leuk voor mezelf, en het toezicht is wel iets beter dan als ik ze op een afgelegen wei zou hebben, maar hoeveel beter? 's Nachts ben ik er ook weer niet bij. Overdag ben ik uit werken, dus dan zou ik al geluk moeten hebben dat er een buur die toevallig wel thuis is een probleem opmerkt. Toen met de koliek van Cesar heb ik erg geluk gehad dat ik een uurtje na het eten kwam kijken, hij had er even goed de volgende ochtend dood kunnen liggen. Ook met de slokdarmverstopping had ik het geluk dat ik het ongeveer live zag gebeuren. Maar wat mij betreft is daar dus een groot deel geluk bij geweest. En dat mijn zadel of mijn paarden nog niet zijn gestolen ligt dan toch ook enkel aan het feit dat hier niet zoveel dieven passeren en dat er andere mensen in de buurt wonen. Het is toch maar relatief dat toezicht bedoel ik.

Succes!
Nathalie

Arabesk schreef op dinsdag 8 april 2008, 19:18:


Hier staan de paarden in de winter op zeer beperkt gras, ze lopen op de buitenste rand van de weide ('track') waar uiteraard niet veel gras meer overblijft, het is meer bezigheidstherapie, geen voeding. In de grasgroeimaanden krijgen ze stukjes strookbegrazing er bij, maar in de fructaanperiode ook weer beperkt, dus daar moet nog steeds hooi bij. Enkel in de volle zomer wordt er niet meer veel hooi gegeten, maar ik blijf er wel wat geven gezien de beperkte oppervlakte van de weide.
En nu komen de paarden al zes weken niet meer op de 'track' wegens zeer modderig + de aanwezigheid van een shet die ik niet betrouw om niet onder de binnenomheining te glippen en zich klem te eten aan het gras op het middenstuk van de weide. Dus nu is het ook hooi, wat voordroog, grazen op wandeling, en enkel Cesar en Huppel wat grazen op de track de laatste week weer.
Eigenlijk zou het voor de hoeven van Lolita beter zijn als ze geen gras kreeg vrees ik. Iedere winter al denk ik 'nu zijn de hoefproblemen over' en iedere lente gaat het toch weer achteruit, maar dat komt misschien ook omdat ik dan te overmoedig wordt met schoenloos buitenrijden en ze teveel slijt. Alleszins kan ik het niet over mijn hart verkrijgen haar grasloos te houden. Het is dus schipperen met de fructaanindex en de track...

Wat jullie kunnen krijgen klinkt wel goed eigenlijk, ik veronderstel dat je 'Paddock Paradise' van Jaime Jackson hebt gelezen, dat komt al wel in de buurt eigenlijk, een track, met verhard oppervlak, dan nog enkel kijken in hoeverre je water, hooi, schuilmogelijkheid enzomeer over die track kan spreiden om maximaal beweging te stimuleren... Ik zou het zelf wel willen!

van lennep schreef op woensdag 9 april 2008, 12:47:

Volgens Jaime Jackson moeten we die uitgestrekte groene weides ook niet meer zien als de droom voor ieder paard, hij vindt zulke weides met volop (in de winter groenblijvend) gras juist bijna vergif. Het is te veel energie waar ze te weinig moeite voor moeten doen, en de hoefpatientjes raken er makkelijk bevangen.
Vandaar zijn concept van Paddock Paradise (in tegenstelling tot wat Eddy wel eens schrijft heeft dat niets te maken met speelballen of zo) waarbij de paarden meer moeten bewegen (liefst over gevarieerde ondergrond) om minder (liefst energiearmer) voer bij elkaar te sprokkelen.
Ik zou zelf zeker graag meer oppervlakte hebben voor mijn paarden, voor het weidsere idee, om nog meer beweging te kunnen stimuleren, maar ik ben eigenlijk niet zoveel met gewoon een lap groene weide (gezien Lolita's voeten), ik zou het dan ook echt moeten inrichten dat er niet te veel gras is.