Christel Provaas schreef op zondag 20 april 2008, 21:03:


Oeps, dacht dat dat hetzelfde was, heb weer wat bijgeleerd, bedankt!!

Duppie schreef op maandag 21 april 2008, 21:20:


Is het ontstoken? Misschien een blein of blijn, hoe schrijf je het? Daar kunnen ze erg op manken en gaat meestal vanzelf voorbij. In dat geval zou je een sterke pols moeten voelen aan dat been. (binnenkant buigpees geloof ik?) maar als hij zich behoorlijk bezeerd heeft is het misschien geen slecht idee om foto's te maken, dan kan je al iets uitsluiten. Iets met de pezen? Ligamenten verrokken?.. Stel dat het niet al te best is kan je op tijd ingrijpen. Wat je alvast zou kunnen doen is traumeel geven, is een homeopatische middel voor ontstekingen, kan al zeker geen kwaad. Kost niet zo veel en kan je zo bij de apoteker halen.
En natuurlijk niet stil zetten, maar proberen vermijden dat die te hard gaat rennen, al is dat niet zo simpel natuurlijk...
Veel succes!!! Hou ons op de hoogte..

Paar maanden geleden ook een paard met een blein gehad, maar die zat vrij hoog en was niet te voelen in de zool, meestal wel, maar niet altijd. Nu is die naar beneden uit de hoef gaan groeien (aan de zijkant op de hoefwand). Hij heeft toch een week of 2 gemankt en daarna nog af en toe onregelmatig gelopen bij het rijden. Heb er niets aan gedaan, gaat normaal vanzelf over..
Niet beginnen peuteren in de hoef, wat veel veeratsen en hoefsmeden doen..

Patricia ter Haar schreef op dinsdag 22 april 2008, 15:46:


Het belangrijkste aspect om je paard niet overbodig te belasten is in balans zitten, mee met de beweging en zonder overbodige spanningen. Ik denk aan vroeger toen we met de klas naar op uitstap waren en haasje-over deden. Er was een heel fijngebouwd meisje dat heel "lomp" over ons sprong en elke keer vielen we omver. Een behoorlijk zwaar meisje sprong met veel veerkracht en we voelden haar amper. Ik heb net nog een les met Margreet Bouwmeester achter de rug en die vertelde dat Susan Harris (is niet een beetje dik, maar behoorlijk zwaarlijvig) een paard zonder problemen kan rijden door haar uitzonderlijke balans en voeling van de beweging. Maar natuurlijk hou je wel rekening met de grootte van het paard he, Susan Harris zet je niet op een welschke he

Spirithorses schreef op donderdag 24 april 2008, 19:35:


Hej Pien,

Als je nog wat meer wil leren over tanden.. Romeo Vangoethemd komt zaterdag 10 mei bij ons een voordracht geven.. staat bij de advertenties!
Ik denk ook dat het wisselen is, ziet er soms wat akelig uit, zeker als de nieuwe tand er al eerder doorkomt dan de melktand eruit valt.
Veel succes

Sibyl

Ellen2 schreef op maandag 24 maart 2008, 22:00:


Ik gebruik een metalen zweetmes om de eerste rui door te komen, dan heb je meteen een heel groot oppervlak mee, en er komt heel veel af. Wel met de tandjeskant gebruiken natuurlijk..

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 25 april 2008, 10:52:


Paarden met gevoelige darmen zijn meestal stressgevoelige paarden. Darmen zijn namelijk "gelinkt" aan de darmen, zoals bv agressievere paarden dikwijls last hebben van hun lever. Een van onze paarden heeft ook heel snel last van koeiendrets, had hij volgens de vorige eigenaar al van veulen. Hij is ook heel snel ongerust en gestresst (ook al is hij een rustig en extreem braaf beestje) Als hij meer last heeft zie je ook dat zijn (onder)rug ronder wordt. Veeartsen beweren altijd dat hij een karperrug heeft maar als zijn darmen weer beter in balans zijn wordt hij weer rechter. Een tijdje geleden heb ik onze veearts accupuntuur ingespoten met homeopatie laten doen en sindsdien is het enorm gebeterd, met 2 bahandelingen maar.
Voor hem geldt: opbouwen met halve uurtjes (en onze wei is dan nog heel mager, met veel boterbloemen enz) de andere paarden kunnen vanaf dag 2 al bijna een halve dag op de wei zonder problemen.
Hooi ter beschikking houden is inderdaad een goeie manier, al zijn onze paarden niet zo slim om af te wisselen grrr.

Veel succes,

Sibyl

Ik ben niet een persoon om iets een waarheid of geen waarheid te noemen, ik denk dat iedereen best zo veel mogelijk zijn gezond verstand gebruikt en goed kijkt hoe zijn paard eruit ziet, zich gedraagt enz. Ik heb al 20 jaar paarden en heb nog niet de perfecte voeding gevonden vermoed ik. Mijn paarden zien er naar mijn idee goed uit en voelen zich behoorlijk in hun vel.
Sommige van onze pony's en paarden kunnen perfect leven op hooi en gras alleen, maar dat zijn types die van 1 spriet al een dikke buik krijgen en die niet zo heel veel moeten werken. Mijn dressuurpaard geef ik wat sportmix bij als hij hard moet werken, maar dat is dan ook echt spieren opbouwen en daarnaast heeft hij ook genoeg energie nodig voor dat werk. Maar anderzijds heb ik ook gemerkt dat bij te veel sportmix hij zich niet meer goed voelt (was een communicatie probleempje met mijn zus, zij voert 's avonds en ik 's morgens en dacht dat ik gevraagd had elke avond dit te voeren) Ik denk dat net zoals bij ons dat we moeten eten naar wat we presteren.
Mijn motto: het paard zelf is je beste raadgever. Als je hem goed kent laat hij precies zien wat zijn behoefte zijn.

Vergis jullie niet, het is niet alleen lang gras dat de dooddoener is, kort gras is even jong en eiwitrijk. maar lijkt minder.. Ze kunnen misschien in één hap niet zoveel binnen krijgen, maar ze kunnen behoorlijk snel maaien, ook het korte gras

Volledig mee eens, maar soms denk ik toch dat we wat ver gaan (ik ook hoor)
Hoogst waarschijnlijk kom ik ook het een en ander tekort, maar ben ik daarom ziek? Mijn paarden krijgen meer zorg wat betreft homeopatie, accupuntuur, goeie hoefsmid (lees bekapper natuurlijk) buiten staan, samen met vriendjes, enz dan ikzelf. Soms geraak ik bij wijze van spreken mijn bed niet uit omdat ik teveel gewerkt en uitgemest heb, maar als ik ook maar iets merk in het rijden of bij het lopen van de paarden wordt meteen alles overwogen wat er mis zou zijn, ook al loopt hij nog gelukkig rond in de wei. Ik vind natuurlijk wel dat wij die verantwoordelijkheid hebben aangezien de paarden zelf niet kunnen kiezen, maar het moet een goed evenwicht blijven denk ik. Pfff moeilijk om uit te leggen, en het blijft zo wikken en wegen wat toch het beste is voor onze viervoeters...

Sibyl

Spirithorses schreef op vrijdag 25 april 2008, 23:33:


Inderdaad, misschien moeten we onszelf ook eens tracteren op een liksteen.. mijn zoontje heeft er in elk geval wel een in zijn kamer staan, al is het dan wel met een lampje

Spirithorses schreef op vrijdag 25 april 2008, 23:33:


Inderdaad, misschien moeten we onszelf ook eens tracteren op een liksteen.. mijn zoontje heeft er in elk geval wel een in zijn kamer staan, al is het dan wel met een lampje

amar schreef op zaterdag 26 april 2008, 0:15:


Hopelijk loopt het al bij al nog goed af voor jullie. Ik kan mij levendig inbeelden hoe snel je hart eraantoe ging, vreselijk. Wat die verzekering betreft, dat wist ik niet eens. Maar ik vraag mij af of dat wel redelijk is. Ik rijd zelf niet bitloos maar heb er wel veel begrip voor. Als een paard ervandoor gaat omdat het echt enorm in paniek is, denk ik niet dat het veel uitmaakt of het een bit in heeft of niet. Maar tot op een bepaalde mate van paniek (om het wat raar uit te drukken) denk ik toch dat je meer controle hebt met een bit. De uitspraak waar ik wel achter sta is: het bit is zo hard als de hand die het bestuurt.
We leven spijtig genoeg niet meer in uitgestrekte gebieden waar een paard al een paar kilometer moet lopen om een auto tegen te komen, dus is het misschien wel iets om over na te denken. (hier zal ik vermoedelijk veel tegenreacties op krijgen..??)
Hoe dan ook, nog veel sterkte, want ik kan mij voorstellen dat je dit niet snel zal vergeten.

Groetjes Sibyl

Spirithorses schreef op maandag 28 april 2008, 12:39:


2 keer (pleeg)mama in een paar weken, gefeliciteerd.
Ik hoop ze binnenkort live te mogen komen bewonderen!!
Herinner me enkel BD's dikke buik natuurlijk.
Mooie naam overigens!

Groetjes Sibyl

één van mijn pony's heeft zijn 2de levensjaar doorgebracht op de wei van een vriendin, die te veel gras had voor haar eigen beestjes en sindsdien in ze beginnen schuren aan manen en staart. Daarna zijn we vehuisd naar een grote wei, en kwam ze terug naar onze groep. Het werd niet beter tot we enkele jaren terug van locatie veranderden waar we niet zo veel gras hebben (te veel paarden op te weinig weiland) Sindsdien schuurt ze niet meer. Bij haar had het blijbaar met eiwitten te maken. Ik heb gelezen dat er een verband zou zijn tussen die vervelende vliegjes en de eiwitopname, nl dat die vliegjes liever "eiwitrijk" bloed zouden lusten, maar natuurlijk zijn er paarden die er zooo gevoelig voor zijn dat een eiwitarm dieet niet helpt spijitg genoeg. En elk paarde reageert dan nog eens anders op al die producten!! Heel vervelende kwestie dus. Ik vrees dat er niets anders opzit dan uitproberen met minder gras, en producten. Bij mijn pony hielp het wel als ik er pure etherische olie van lavendel op deed, niet dat dat de vliegjes weghield denk ik, maar het neemt de jeuk wel wat weg.

Succes met de zoektocht naar een ietwat jeuklozer bestaan voor je viervoeter

Sibyl