Monique Meijer schreef op donderdag 24 april 2008, 13:23:


Graag over de type foutjes heenlezen - had geen tijd meer om het na te lezen.

Esther schreef op donderdag 24 april 2008, 23:28:


Esther, heb het artikel in kleur gevonden op internet:
http://www.aqha.com/magazines/aqhj/content/06february/oneinamillion.pdf
Had me het overtypen dus kunnen besparen.....
Maar geeft niet, ik was blij je te kunnen helpen!
Monique

Michiel schreef op zondag 27 april 2008, 20:16:


Door zo'n paniekzaaier is mijn paard bij een boer helaas de vernieling ingetrapt.

Het gaat steeds iets beter met Indy. Bijna elke dag gaan we een klein stapje verder. Ze wordt steeds iets soepeler en kan alles veel beter aan, ontwikkelt spieren. Bijna elke dag gaan we buiten wandelen of rijden of doen we oefeningen in de bak. Gisteren zijn we samen uitgebreid op stap geweest (het was prachtig weer) en hebben alternatieve routes genomen. Niet mooi vlak, op de weg of in een vlakke berm zoals tot dusver, maar nu langs sloten, over afgevallen takken en smalle doorgangen met obstakels. Indy is krachtiger geworden, ze draagt mij nu moeiteloos door hobbelig landschap, haar schouderspieren zijn hopelijk nu zo sterk dat een misstap geen vervelende gevolgen heeft.
Ik laat haar zelf vaak moeilijkheden oplossen, bijvoorbeeld een plotseling opduikende sloot omzijlen (springen is uit den boze met haar schouder), een weg zoeken tussen takken die de weg versperren. Indy gaat nu vaak zelf op zoek naar een doorgang, ook zonder uitnodiging van mijn kant en ze vindt het duidelijk erg leuk. Ze is vaak te enthousiast en begint voor kruispunten al van links naar rechts te zwalken met gespitste oortjes, ongeduldig welke kant we opgaan. Soms laat ik haar kiezen. Draven doen we ook steeds meer buiten, gallop komt binnenkort aan de beurt, eerst moet haar achterhand zich nog wat meer ontwikkelen. Heel af en toe haakt de rechter knieschijf als de grond wat zwaarder wordt en dat vind ik toch wel wat eng. Ik heb een mooi stevig zandpad gevonden, waar we over een tijdje kleine stukjes gallop gaan oefenen.
Een obstakel vond ze maar niets: een helling naar beneden, door een klein stroompje van 1/2 meter breed en de helling weer omhoog. Haar achterhand is nog niet sterk genoeg om beheerst naar beneden en omhoog te gaan. Ze vond het water ook wat eng, er kwamen regelmatig blaadjes en takjes voorbij drijven. Ik heb haar zover gekregen met rustig vragen en elk stapje belonen dat ze voor het stroompje ging staan. Dat vond ik genoeg, aangezien ik merkte dat ze het alleen deed omdat ik het haar vroeg en er zelf absoluut niet gerust op was (neus steeds tegen mijn arm en zich achter mij verstoppen voor dat enge stroompje). Volgende keer proberen we een stukje verder te gaan.
Ik ben nu geruime tijd alleen onderweg met Indy. Met mijn collega zijn helaas enkele dingen voorgevallen waardoor ik mijn prive contacten met haar afgekapt heb, en dat blijft ook zo. Het positieve van die situatie is dat Indy en ik nu op elkaar zijn aangewezen in lastige situaties, we leren steeds meer op elkaar te vertrouwen, nu er geen bomproof paard meer bij is dat ons door die situaties heensleept. In moeilijke situaties kan ik haar tot dusver steeds met weinig druk en met geruststellende woorden bij me houden.
Ik hoop dat het met haar gezondheid zo verder gaat. Binnenkort ga ik bij iemand kijken die les geeft in rechtrichten e.d. Eens zien of het wat voor Indy is met haar beperkingen. Misschien heeft diegene nuttige tips.
Monique

Arabesk schreef op maandag 28 april 2008, 14:03:


Gefeliciteerd!
Monique

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 mei 2008, 16:17:


Ben ook benieuwd naar meer info, Piet!
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 8 mei 2008, 9:33:


Afgezien van een hele korte tijd met bit, is Indy verder nooit met bit gereden. Indy schuimt nooit, ze schuimde trouwens ook niet met bit in.

van lennep schreef op maandag 12 mei 2008, 8:57:


Eva en Esther, gefeliciteerd!

Eva Saegerman schreef op woensdag 14 mei 2008, 10:46:


Indy staat in haar paspoort geregistreerd als "nicht zur Schlachtung bestimmt", een bewuste keus. Ik wil haar de rit in de trailer besparen, ze hoeft niet in haar laatste momenten met iemand meegaan die ze niet kent. Ik blijf bij haar, tot het over is.

In haar geval zou het ook niet anders kunnen, ze heeft al zoveel (zware) medicijnen gehad. Als het zover is, krijgt ze thuis een spuitje, in haar eigen vertrouwde omgeving.