Als ik al jullie prijzen zie, word ik bijna jaloers. Hier hebben we alleen maar luzernehooi, maar dat kost me dan ook wel € 6,50 per baal. En stro is € 4,00 per (grote) baal. Goed, van luzernehooi geef ik minder, en 's avonds krijgen ze stro, maar het blijft duur. Toch kom ik per maand niet veel duurder uit dan € 50 per paard (luzernehooi, stro, en 2 keer een mix van bietenpulp, luzernebrok, muesli en zemelen).

Hier in de buurt zie je veel paarden (bij mij heeft de arabier er last van) die 's zomers kale, jeukende plekken op de buik en in de "oksels" krijgen, ook veroorzaakt door vliegjes. Ze noemen het "fuego" (vuur).
Eén van de middeltjes die worden gebruikt is heel simpel: je mengt zwavelpoeder (in grote zakken te koop) met olijfolie, tot je een soort pasta hebt, en dat smeer je eenmaal daags op de aangetaste plekken tot ze genezen zijn (dus niet preventief de hele zomer door blijven smeren).
Als je er vroeg genoeg bij bent, dus bij de eerste symptomen, helpt het goed, en komen ze redelijk jeukvrij de zomer door

Hai Wil,
Mijn paarden staan gedeeltelijk op (kort) gras, de rest is alleen in het voorjaar groen (in totaal hebben ze zo'n tweeëneenhalve hectare).
Ik neem aan dat niet je paarden, maar alleen de honden teken hebben? Hier heb ik vorige week al mijn honden (alle elf) een tekenband omgedaan.
Ze waren heel goedkoop, ik geloof nog geen 2 euro per stuk, maar niet minder goed dan de bandjes die ik een paar jaar geleden had van 12 euro per stuk.
Helaas is mijn ervaring dat teken de hele zomer voorkomen: van begin maart tot ongeveer half oktober, als de temperatuur weer omlaag gaat.
Dus zet je maar schrap!
Succes, groetjes,
Yoke

Wat een paar jaar geleden nog wél te krijgen was waren Neocydol en Ectaz. Echte "paardenmiddelen", maar ze werkten uitstekend. Met een verdunde oplossing daarvan moest ik de honden ongeveer om de twaalf dagen wassen (een hele klus, maar ja, beter dan teken, toch?) en dat hielp perfect.
Maar volgens mij zijn deze middeltjes uit de handel genomen, omdat ze té regoureus waren.

Macusa schreef op zaterdag 10 mei 2008, 16:17:


Als een paard heuvelaf moet, gaat ie juist heel langzaam, terwijl heuvelop een versnelling tot gevolg heeft (logisch, gaat makkelijker als je sneller gaat).
Als ik zelf een (lui?) paard wil laten draven, ga ik soms overdreven staan springen en met mijn armen wijd naar 'm zwaaien . Die van mij vinden dat genoeg reden om speels een paar stapjes te gaan draven. Om daarna naar me toe te komen om het me nog eens te zien doen....

Ook mijn arabiertje was en is het type van "ik kwam, zag en overwon". Toen hij vorig jaar aankwam als net gecastreerde hengst/ruin van bijna 4 jaar, walste hij in één dag over de dominante andalusische ruin heen. Dat arme dier was al jaren de baas, maar nu moest hij in één klap zijn merries afstaan. Iets wat hij trouwens zonder al te veel verzet deed. Volgens mij heeft dominantie puur met intelligentie te maken: Arafat de arabier is een heel intelligent dier, terwijl Tango de andalusiër vaak met zo'n "lijpie-krul" boven zijn hoofd staat

Hai Teslyn,
ik probeerde je net te mailen, want misschien heb ik wat voor je, maar je e-mail adres blijkt niet te kloppen. Kun je me het goeie adres geven?
Groetjes,
Yoke

Ok, een bench vind ik ook absoluut niks, maar dat van die stal? In mijn stallen zitten geen deuren, dus ze kunnen in en uit wanneer ze willen, maar nu het hier zo warm begint te worden, staan ze 's morgens om een uur of 9 al binnen, en zijn ze er maar met moeite uit te krijgen zo rond een uur of 7 's avonds. Alleen voor hun eten komen ze even naar buiten

Huertecilla schreef op dinsdag 1 juli 2008, 18:30:


Vier van mijn vijf paarden zijn in Spanje geboren en getogen, maar ze staan (op één na, omdat ie zich alleen voelt en niet alleen in een stal wil staan) vanaf 's morgens 9 tot 's avonds half 8 in hun schuilstal. Nummer 5 zou ook wel willen, maar ze laten 'm niet toe. Er zijn nóg twee lege schuilstallen, maar hij wil de andere paarden blijven zien dus gaat ie daar niet in. Vandaar dat ik nu op zoek ben naar een maatje voor hem.

Wil schreef op zondag 27 juli 2008, 13:29:

Als er een nieuw paard bij mij komt, kijk ik NIET naar ras, hoe het is opgegroeid, gezondheid, hoeven.

Maar WEL naar: Is het vroeger mishandeld en heeft het een goeie plek nodig, kan ik het dier gelukkig maken, is het van iemand die er (soms met heel veel moeite, maar uit noodzaak) afstand van moet doen, kortom: kan ik het dier bieden wat het nodig heeft? En dat voor de rest van zijn/haar leven? Want als er een nieuw paard komt, is dat voorgoed, ook al kan ik er misschien helemaal niet op rijden (zoals Tango: mishandeld, te veel op de voorhand gereden en nu een chronische voetaandoening)...

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 12:31:

Wat een explosieve reactie! Ik had vroeger in Nederland ook twee ezels. Toen ze kwamen waren ze twee en vier jaar oud en alletwee nog hengst. Eén van de twee heb ik toen laten castreren, de andere was een heel mooi hengstje dat heel af en toe werd gebruikt als dekhengst.
Toch was de hengst, zelfs als ie net terugkwam van een "happy trip", zo mak als een lammetje waar kinderen altijd zonder problemen op konden zitten, terwijl het ruintje bij tijd en wijle een echte stuiterbal was.
Ik wil hiermee alleen maar zeggen dat niet elke hengst onbetrouwbaar is, en niet elk tijdig gecastreerd dier betrouwbaar.

Als mijn paarden gapen (2 van de 5 doen het regelmatig) is het altijd ongeveer om half vier 's middags, een half uurtje vóórdat ze gevoerd worden. Dan staan ze bij het hek te wachten en (soms) heel nadrukkelijk te gapen.
Komt bij mij meer over als ongeduld en "hongééééér!!!!"

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 27 augustus 2008, 8:33:


Mij paarden kunnen in principe de hele dag eten, maar ze zijn nu eenmaal gek op hun "prakkie" om half 10 en om 4 uur. Toch zie ik het ze om half 10 zelden doen (gapen dus). Misschien zijn ze om 4 uur net wakker van hun siesta
En dat ze geconditioneerd zijn als ze mij zien, gaat ook niet op, want ze staan naast het huis, dus ze zien me om de haverklap.
Geen idee dus waarom ze het doen, maar het zijn gezonde dieren, dus er is niks mis met hun spijsvertering.
Terwijl een ander paard, dat heel koliekgevoelig is, nooit staat te gapen

Ik heb gemerkt dat Arafat, de leidende ruin, alleen plast over de mest van "zijn" merrie. Zo van, ze is van mij, en haal het niet in je hoofd om iets met haar uit te halen.
En hij vindt het soms erg lollig om mesthopen uit elkaar te trekken en overal te verspreiden. Rare jongens, die arabieren

Sieta schreef op woensdag 21 januari 2009, 11:24:


(Hotmail kan ik met Google chrome gewoon openen, en verder vind ik het ook een prima browser)