eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 mei 2008, 21:29:


Ben benieuwd. (als't je eindelijk lukt)
Zal straks nog eens loeren

Over wat je zei van de onoverdachte aankoop van een Cook-achtig hoofdstelletje.
Dat was geen onoverdachte aankoop hoor Eddy. Maar toen ik dat kocht (ruim 2 jaar geleden) waren daar alleen maar oe -en aah verhalen over te vinden. En was dit volgens velen de beste keuze. Ook hier op PN.
Inderdaad weggegooid geld.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 mei 2008, 23:03:


Maar ja Eddy, op wat kan je anders afgaan?
Praktijkvoorbeelden had ik niet echt. (Buiten touwhalster, waar ik trouwens ook wel eens mee op paard klim.)

En da blijft toch met alles zo?
Als hier iemand schrijft. Mijn paard loopt perfect dressuurmatig met side-pull, heb ik daar ook twijfels bij hoor. Dan vraag ik mij af wat het referentiekader van de schrijver is.
Is 'perfect dressuurmatig' dat hij braaf doet wat van hem verwacht wordt, netjes nageefelijk maar dat hij voor de rest op z'n voorhand dondert? Of kan je er dan ook echt "aan rijden"?
Ik heb vaak de indruk dat het vooral het eerste zal zijn, en dat de nadruk ook hier vaak op 'braaf zijn' ligt. Niks mis mee hoor, maar zo wil ik niet meer rijden. (Want zo kan ik mijn paard bitloos dus wel rijden, met losse teugel) Aangezien ik willens nillens toch verplicht ben om dressuur te rijden, wil ik ook wel verder met dat beestje. (Anders vind ik er helmaal niks meer aan.) En tegenwoordig kan ik er best van genieten als't paardje goed loopt met haar achterhand er netjes bij en mooie aanleuning etc...en dat ik er zo stilletjes aan ook moeilijkere dingen aan kan vragen. Daar heb ik het afgelopen 1,5 jaar hard aan gewerkt en wil ik ook niet meer afgeven.

Maar ik wacht dus jou foto's af.

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 mei 2008, 13:21:


Ik heb dezelfde ervaring Christel.
Maar ik denk dat die 2 dingen met elkaar in verband staan en elkaar versterken. Mogelijk in een oorzaak-gevolg verhouding.
Ik denk niet dat het probleem daarom verdwijnt. Maar dat het paard wel kan functioneren omdat je één element weghaalt en daardoor het grootste deel van de hinder verdwijnt.

Mijn paard loopt niet kreupel als ze correct gereden wordt, wat zeer sterk mankheid vanuit de rug suggereert. Maar, de beengebreken zijn wel zichtbaar. En er zit ook een chronische zwelling op dat gewricht. (Die meestal heel subtiel is, maar te pas en te onpas duidelijker verschijnt.)
Er is ook geen twijfel over een verkeerde diagnose ofzo. Is allemaal duidelijk genoeg.
Zelfs bij een rad lopend paard, ontkennen dat het probleem bestaat, zou ik dus ook niet zo snel doen.

Maar niettemin mijn complimenten, Piet.
Ik kan me voorstellen dat zoiets erg leuk is om te zien

jan seykens schreef op woensdag 7 mei 2008, 13:20:


Ik heb hem eens goed bekeken en ik zie niet in hoe dat mogelijk zou zijn.
Je moet ze wel kruisen of de neusriem hangt gewoon los. (Is ook geen echte Cook, wel een gelijkaardig systeem.)

Met een echte side-pull heb ik nog nooit gereden. Maar wel met een nauwsluitend stalhalster en met het bovenste deel van een gecombineerde neusriem van een engels bit-hoofdstel en daar dan de teugels aangeknoopt.
Laat ik zeggen dat mijn ervaringen daarmee niet van dien aard waren dat ik geneigd ben ff ruim 100 euro uit te geven aan een side-pull.

Eva Saegerman schreef op donderdag 8 mei 2008, 13:46:


Wat een mooie foto's Eva!
Helemaal met dat bolle buikje van jou. :)
Krijg je ze ook, die foto's?

Laat zeker nog iets weten als dat artikel uit is, zal ik de CAP eens kopen

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 9 mei 2008, 0:43:


Als vraagsteller nav je foto's, zal ik maar ff reageren.
Ik ben het hier eigenlijk wel mee eens. (Het meeste toch) Mij ga je echt niet horen over het gebruik van druk. Als ruiter/eigenaresse van een paard met artrose kan ik dat alleen maar beamen.
Maar het is het tweede deel waar ik vragen bij heb. In hoever je die druk kan loslaten?
Je hebt het over positieve bekrachtiging bij het 'loslaten', maar ik heb hier vraagtekens bij.
Uit mijn verleden (parelli-invloeden) zit dat er bij mij nogal ingebakken, dat loslaten. En laat dat nou net zijn, wat het meeste mis gaat als ik met mijn paard rijd. Ze loopt het beste wanneer ik niet loslaat. Wel een flexibele hand, maar niet loslaten. Ook niet trekken ofzo, maar wel de grens blijven aangeven.
Ik kan er eigenlijk niet goed bij dat een paard uit zichzelf zijn gewicht op z'n achterhand houdt in bijvoorbeeld een overgang naar stap als je hem daarbij losgooit vanvoor.
Of misschien heb ik gewoon een gek paard? Maar elke deur die ik laat openstaan, maakt ze gretig gebruik van om scheef/op de voorhand te gaan.

Anita Cats schreef op vrijdag 9 mei 2008, 11:08:


Het heeft niets te maken met tegenhouden.
'Trager' is meestal het probleem niet bij mijn paard
Er is toch een verschil tussen 'er van voren aan zitten', en niet alles losgooien? Wat ik bedoel is niet dat je de overgang op je teugels maakt maar dat je je hand gewoon constant houdt en het contact bewaart tijdens de overgang. Idd begrenzen zoals jij het noemt, maar dan zonder dat losgooien.
Als paardje lekker loopt kan ik echt wel een overgang maken van draf naar stap met m'n handen op m'n rug. Het is niet dat ze die overgang niet zou maken, daar gaat het niet om. Dus ja, ze reageert wel.
Maar als ze de ruimte heeft vooraan dan duikt ze echt wel op haar voorhand tijdens die overgang.


Kijk dat is het nou net. Ik heb die neiging om haar los te laten. Zo heb ik altijd gereden. Praktisch zonder contact. En telkens wanneer ze reageerde, gooide ik haar inderdaad helemaal los. Met als gevolg een paard dat gezellig op de voorhand loopt. En dat is nou net wat ik niet meer mag doen. Is zowat mijn grootste fout. Ik moet mezelf echt trainen om net dat contact te zoeken en te blijven bewaren.
Daarom mijn verwarring dat hier wordt gepromoot om het net andersom te doen. Want in mijn ervaring werkt dat dus niet. Krijg ik alleen een duikboot door.

Anita Cats schreef op vrijdag 9 mei 2008, 14:08:


Dan nog.
Paard loopt gewoon continu met haar neus tegen de grond (of compleet in een krul) als je haar lang laat. Dus ingrijpen bij verandering is dan nogal voorbijgestreefd.
Die neemt haar afkomst nogal letterlijk en vindt dat ze net zoals een echt pleasure paard moet lopen stofzuigen.

Weet je, kom jij in juni naar de poedertoren? Want als ik mijn paard tot daar krijg (zal nog maar eens mailtje sturen naar daar ) mag je haar wel eens uitproberen hoor. Met een beetje geluk is ze dan wat nerveus en loopt ze tenminste al met haar hoofd wat hoger.
Want ik ben echt oprecht benieuwd hoe iemand haar op d'r achterhand krijgt met losse teugel.

Anita Cats schreef op vrijdag 9 mei 2008, 15:09:


Tuurlijk wel. En pas ik, denk ik, ook wel eens toe, in die zin dat ik overgangen wel eens heel lang durf rekken, zodat ik hem voorwaarts kan blijven rijden en ze minder snel op de voorhand valt. (Maar dan houd ik dus wel contact)
Misschien kan ik dat nog wel meer doen.

Haha Wel als jij zin hebt en mijn paard is daar, mag je haar gerust eens uit proberen.


In principe is dat toch maar een gewoon paard gelijk een ander? Als jullie allemaal zeggen dat jullie je paarden het wel goed doen zonder contact/ als je loslaat. Zou die van mij dat toch ook moeten kunnen?

Ik zie het alleen niet zo snel gebeuren. Maar dat kan natuurlijk aan mij liggen.

Misschien is het ook wat Moniek opmerkte. Dat het afhankelijk is van de bouw van het paard etc? Mijn Pête is nou ook niet het meest opwaarts gebouwde paard. Maar een nogal op de voorhand gebouwde (en lichtjes overbouwde) quarter-kruising.

Lichamelijk probleem, dat ook wel natuurlijk. Het is voor haar inderdaad niet makkelijk om haar achterbenen onder zich te brengen. (en te buigen) Vooral rechtsachter ondervind ik daar moeilijkheden door. Omdat ze van nature linksgebogen is en daarbovenop haar rechter spronggewricht chronisch beschadigd is. (Zowel weke als harde weefsels)
Tja, niks aan te doen en kan je ook niet mee aan de gang. Alleen in beweging houden, geeft verbetering. (Alhoewel ik eerlijk toegeef dat ik met periodes (in de winter) het gevoel heb dat ik tegen dat been zit aan te rijden )
Maar dan nog, het lukt mij nu (met bit, als beest een beetje warmgedraaid is en als ik zelf een goede dag heb ) toch ook om haar stukken fijn aan het lopen te krijgen. Waarbij ze achterbenen goed gebruikt en met lichte stille aanleuning. En ze is tegenwoordig ook sterk genoeg om dat aan te kunnen. Dan zou ze dat volgens jullie net zo goed bitloos moeten kunnen?

En toch zal ze zodra ik de ruimte geef, proberen om er zich tussenuit te wurmen. Ook met bit. (En bitloos krijg ik haar zelfs zo ver niet, dat achterhand meedoet.)
En dat is dan ook de reden waarom ik me niet kan inbeelden, dat dat zou lukken.

Veel langer kan ik het niet meer uitstellen, dus is er nu toch maar een afspraak gemaakt om mijn Pête te laten chippen.

Maar nu moet ik dus kiezen: sportpaard of slachtpaard.
Bijna iedereen bij ons op stal registreert z'n paard als slachtpaard.

Maar ik zit er serieus over te denken de mijne als sportpaard te registreren. (Oh, ironie )
Net omdat haar enige commerciële waarde, het vlees op haar botten is. Door haar te registreren als sportpaard zou ze dan geen enkele commerciële waarde meer hebben. Mocht het dan gebeuren dat ze niet meer onder mijn verantwoordelijkheid valt, verklein ik hopelijk zo de kans dat ze in de (vlees)handel terecht komt.
Is dat een beetje een zinnige redenering???
Of zou dit net negatief kunnen uitpakken, wat denken jullie?

En hoe zijn jullie paarden geregistreerd en waarom?

groetjes Ans

Christel Provaas schreef op woensdag 14 mei 2008, 10:36:


Zoals ik het verstaan heb van de DA, is het al dan niet geschikt zijn voor consumptie, basis-info verbonden aan het chipnummer.
Ook wanneer een paard van eigenaar wisselt, mag deze, wanneer hij als sportpaard geristreerd staat (en dat kan je niet meer ongedaan maken) nooit in de voedselketen terecht komen.
Van een slachtpaard kan je wel weer een sportpaard maken, maar niet meer andersom.
Eens uitgesloten voor consumptie, altijd uitgesloten voor consumptie.

Eva Saegerman schreef op woensdag 14 mei 2008, 10:46:


'T zelfde hier Eva.
Ik heb er lang over gedacht er een illegaaltje van te maken.
Maar mijn paard is niet iets wat ik op het spel wil zetten.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 14 mei 2008, 13:17:


Moest de mijne alleen maar op de wei staan, zou ik ook niet zo inschikkelijk zijn. Maar ze verblijft de helft van het jaar op een groot paardenbedrijf en ik wil haar ook gewoon kunnen vervoeren over de weg etc.

Grootste probleem bij niet chippen (is volgens verschillende DA's), net de afvoer van het kadavar bij sterfte. Naar't schijnt zijn ze daar nogal streng op. En gaan ze een niet gechipped paard niet zomaar meenemen.
Mijn eerst idee, was ook 'ze gaan toch geen lijk laten liggen rotten' maar eerlijk gezegd, is dat iets wat ik niet wil uitproberen.

Wil schreef op woensdag 14 mei 2008, 17:59:


Je mag zelfs geen kat in je tuin begraven.
Staan naar verluid nogal boetes op.

Zoe Veurman schreef op woensdag 14 mei 2008, 17:08:


Nope, chippen is hier verplicht. Geen alternatief