Vandaag, de ommezwaai is daar...
Ze snapt het nu meest van de tijd, soms nog tegen, zoekend, beetje in de war wat wìllen ze nu...
Ze weet al dat er geen bit hangt aan het hoofdstel als we het aandoen, ze weet al dat het heel ok is.
Vandaag liep ze bijna helemaal zoals ze daarvoor liep. Mooi verzameld, rond, ook in draf en op het laats zelfs in de (linker - vooral - )galop.
Wat ze nu wel doet, en daarvoor niet is gewoon keihard beginnen draven als ze de galop beu is. Ze laat zich er zonder waarschuwing uitvallen en zet het gewoon op een draven, de muts...
Dat is weer even nieuw.
Verder dus, alleen maar goed nieuws.
Fantastisch is ze, toch?
Oja, wat me opvalt....
Is schuimen.
Had vroeger geleerd dat schuimen kwam van de buiging in de hals waardoor de speekselklieren onder druk komen en er zo overmatig speeksel wordt gemaakt: schuimmondje.
Hier las ik, neeeeeeeeeeeee, dat komt doordat een paard dat bit in zijn mond heeft en daardoor speeksel blijft aanmaken. Het kan niet slikken als het ademt en laat dus het speeksel uit de mond komen: schuimen.
Waarom schuimt een paard dan zonder bit? (Player doet dat dus, en zelfs nu meer dan mèt bit, lijkt wel)
Klopt die theorie dus niet (helemaal).
Mssn conditionering, gewoontespeeksel?
Dan zal dat dus met de tijd af moeten nemen. Ben benieuwd.
Hoe is dat bij jullie paarden?
Warboel
