Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 19:30:
> Ingrid den Ouden schreef op maandag, 27 september 2004, 18:38:
>>
>> Dan nog wat. Op de cursus leren wij een het paard achterwaarts te laten gaan. Eerst met opgeheven vinger, dan touw wiebelend erbij en dan wat bozig op het paard inlopen. Resultaat bij laatste stap, paard gaat terug. Isabella deed ook iets dergelijks; op Iwan afrennen, oren in de nek en hoofd omhoog en zeer boos kijken (wit ogen) en Iwan ging direct naar achteren (sneller al bij mij). Maar eh, dit kan dan wel op elkaar lijken maar bedoelen wij ook hetzelfde. Ik wil gewoon het paard naar achteren laten gaan omdat ik dit nu eenmaal wil. Isabella wilde aangeven: opzouten jij. In dat opzicht vraag ik mij dus af wat het effect van die cursusoefening nu eigenlijk zou moeten zijn?
> ruimte komen. Wat doen wij vervolgens? we sturen het net zo
> makkelijk weeer achterwaarts, het is plotseling weer minder
> waard....
> Lijkt mij een flinke klap.
Vind ik een interessant thema. Mag ik eens wat vragen: paard is gebouwd om voorwaarts te gaan. In de kudde is achterwaarts onder "dwang" een vorm van onderspit delven ?
2. In de les bv. van
Parelli, is er een rede om paarden dat te leren, gaan deze paarden dit op gegeven moment dit nu vertalen als oefening zonder kwaaie bedoeling ? Wij laten onze paarden in de westernsport ook achteruitlopen als oefening. Er zijn mensen die hun paard achteruit de wasplaats op zetten. Als je op dat moment naar de lichaamstaal van het paard kijkt dan vallen geen bijzondere dingen op die wijzen naar onwil, boosheid, of misschien vernedering.
Hoe zit dat nu eigenlijk. Ik wil mijn paard natuurlijk niet vernederen.
Gr. Martien.
Warboel
