Piet schreef op vrijdag 23 mei 2008, 13:16:

Maar Piet toch, ken jij haar werkwijzen algemeen gezien dan luister ik maar om te zeggen dat zij dieren mishandelt is toch wel ongelooflijk terwijl zij de zachtste omgang met paarden heeft van al wat ik daar zag.
Weet je ik heb mijn kinderen nooit mishandeld maar na de zoveelste verwittiging kregen ze gewoon een pets op hun kont hoor zonder enig schuldgevoel. Dit is antropomorfisme maar geeft wel een idee van niet over je heen laten walsen met alle liefde.
grtjes Myr

Bert Vand schreef op vrijdag 23 mei 2008, 15:14:

Op die manier deed Leslie het toch ook? Goed gekeken? Zij beloonde als het paard bij toeval deed wat zij trachtte uit te lokken.
Myr

kPiet schreef op zaterdag 24 mei 2008, 7:05:

hallo Piet,
Ik ga hierover eens een praatje maken met mijn dochter morgen want weet ge wat j e ziet en hoe je het vertaalt geeft soms hele andere indrukken. Wat ik zag was eerder het paard dat door te snel door te poort te gaan tegen het hekken aanliep en niet Leslie die het hekken tegen het paard aansloeg en dat is heel iets anders. Die achterwaartse schop is héél iets anders dan SLAAN en gloof me ik ben tegen elke vorm van SLAAN of machteloze agressie. Ik heb een Am staf hond niets agressief, als puppie vrij onzeker. Gaat constant door enkele regels of tast de grenzen af. Ze is nu 4j en sleurt nog steeds schoenen in haar enthousiasme door het huis en springt op mensen en ze weet dat het niet mag. Belonen bij loslaten, negeren niets helpt. SLAAN nooit maar als tits (ik kan het niet eens en hou het bij dreigen waar zij in haar vertrouwen naar mij zich ook niet veel van aantrekt) dan vind ik niet dat ik mishandel. Enfin dat paard was één en al aandacht voor Leslie en ik zeg wat ziet en maakt ieder ervan. Het is zeker interessant en leerrijk je meningen te horen maar schrijftaal soms vrij beperkt om ons uit te drukken.
Met respect
groetjes Myr

amar schreef op zaterdag 24 mei 2008, 11:16:


aanvulling bij tits naar hond: is gewoon wijsvinger en duim en richting neus titsen. Is schijnt vrij veel druk in de hondentaal.Iets wat trekt op straffen van teefje naar puppie toe. Voor de rest luistert ze eigenlijk wel redelijk goed.

marianne laenen schreef op zondag 25 mei 2008, 22:25:


het is mooi te zien wat mensen met dieren gedaan krijgen en idd wetende dat het op een vriendelijke manier is aangeleerd maar persoonlijk vind ik het een beetje tegennatuurlijk een paard dat achter een bal rent en een muziekinstrumentje schudt. Het is zeker niet iets waarvan ik zou dromen dat mijn paard het kon maar er is zeker niets mis mee.
Grtjes Myr

Trudy schreef op zondag 25 mei 2008, 23:09:

ik vraag me af ofdat een paard daar wat je noemt plezier aan heeft. Ik denk dat een paard gewoon dingen doet wanneer je het ze aanleert omdat ze van nature uit de neiging hebben te volgen. Wat niet wil zeggen dat ze zich met de aandacht niet goed kunnen voelen. Een hond zal eerder geneigd zijn iets te halen en te brengen, je kan in het natuurlijk gedrag daar zaken van erkennen. Enfin is maar een bedenking want ik wil het zeker niet afbreken
myr

Eva Saegerman schreef op woensdag 28 mei 2008, 12:13:


hallo Eva, deze dingen zijn echt leuk en leerrijk om te lezen. Je gooit eerst je touw die de richting aanduidt naar waar je wilt gaan. Laat je dan je touw liggen en neem je dan de positie in van waaruit je je paard leidt en in de richting van het touw? Nu gaat het beter maar er is een periode geweest dat Liske van je wegdraaide wanneer je ze op de wei een halster wou aandoen. We hebben dan geprobeerd om gewoon ze te benaderen, strelen belonen en gewoon terug weg te gaan, daarna zelfde met touw rond eigen schouder, benaderen aaien belonen en wegwandelen. Als we dit met zachte bewegingen doen gaat het nu goed en we letten erop haar heel erg te belonen. Heeft ze toch nog een keertje de neiging probeer ik de eerste van haar weg te gaan alsof het lijkt dat ik diegene ben die wegdraait .Dergelijke stapjes vooruit zijn geweldig. Wij denken dat ze vroeger bestraft werd als ze niet vlug genoeg meeging ze dierf zich zelfs wanneer je halster alleen vast had lossnokken. Doet ze nu niet meer.
Kan jij trouwens verklaren hoe het kan dat een paard dat op de wei eigenlijk de laagste in rang buiten graag een koploper is? Ja vanuit het standpunt gezien dat ze zich dan geleid voelt door haar leider wel maar buiten met ons op de rug mag dat niet meer tellen. Je zou dan verwachten dat die paarden het meest onzekere zijn en liever niet als eerste de vreemde dingen tegemoet willen gaan. Toch is het bij ons zo dat Liske buiten graag voorop loopt.
grtjes Myr

stumperd schreef op donderdag 29 mei 2008, 16:05:

Ja dat had ik op een gegeven moment ook geprobeerd en ik stuurde haar uit de kudde maar onze leider ging haar gewoon redden en stond mij aan te staren van " wa haalde gij in uwe kop"? Volgende dag,beetje join up! Dat ging in de wei en ging bijster goed want ze liep mooi rondjes rond de ruin en onervaren als ik ben in die dingen lukte het me zelfs goed om haar telkens van richting te veranderen maar het resultaat was slecht. Toen ik haar uit de wei nam was ze precies bang van mij en zelfs wat schrikachtig. Ik doe dat met haar nooit meer, er was duidelijk ongewilde te hoge druk voor haar geweest. Ik ondervind dat ze veel meer heeft aan zacht vertrouwen wekken. grtjes Myr

Eva Saegerman schreef op donderdag 29 mei 2008, 17:09:


leuke groep met dat klein ding ertbij en ja het was duidelijk dat Queenie gewoon doorliep terwijl Maia (veronderstel ik ) diegene is die schrikt maar drijft zij die kleine niet een beetje terug voorwaarts , zo van kom op tis niks?
myr

Vicky Verreycken schreef op donderdag 29 mei 2008, 21:09:


neen idd is Liske cooler dan de leider buiten en evenwichtiger.
Myr

Eva Saegerman schreef op donderdag 29 mei 2008, 16:38:


Neem jij je paard soms alleen uit de kudde mee op stap? Dat gaat ook niet zo makkelijk want dan blijft ze pal staan en dan moet ik ze toch beetje pushen om ze in beweging te krijgen. Dat probeer ik dan zo zacht mogelijk en beetje zwaaien met touwtje. Dan wil ze toch eigenlijk liever bij de kudde blijven en is hetgeen er na halstertje komt niet zo leuk. Die eerste 100 m is ook altijd wat van moeten we nu echt weg? Probleem is ik ben zelf ook nog niet 100% ontspannen en nog maar enkele keren alleen buiten geweest en dan nog een kort toertje sinds het accident. Zo went ze meer en meer om steeds samen met iemand op stap te gaan maar het moet alleen toch ook kunnen. Ik wil en moet er echt doorheen.
myr

Qwienda schreef op donderdag 29 mei 2008, 13:36:


Er worden veel middeltjes doorgegeven maar het mag niet voor verbranding zorgen in de zon hé en hoe lang blijft het werken???
grtjes Myr

Eva Saegerman schreef op donderdag 29 mei 2008, 13:45:


waar is dat spul te krijgen en waarvan is het afkomstig? Verbrand het niet in de zon? Er zitten monsters van dazen dit jaar. Wij spuiten die lookspray maar ik vind het toch niet echt helpen, misschien een beetje. Daarbij zou je veel meer moeten spuiten en dan ruik je je paard van Antwerpen tot in Eindhoven denk ik. Enfin ik vind die geur al niet meer zo erg mar ge stinkt er zelf naar. Die bruine vlekken spoelen er toch gemakkelijk af?

grtjes Myr

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 1:57:


Wil je ook het beste wensen met je paard en mij lijkt het idd de beste optie om ze samen te zetten met Jesper. In geen geval zou ik ze op die manier en dan nog niet in haar volle krachten met dat been terug in die groep zetten. Zou dat echt niet vertrouwen.
grtjes Myr

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 14:17:


Mijn hart doet pijn als ik dat lees. Hopelijk mag je toch enkele uurtjes per dag bij haar blijven en hopelijk mag ze heel snel op de wei samen met haar maatje verder genezen. Myr