Spirithorses schreef op zondag 25 mei 2008, 0:22:


Momenteel gebruik ik de graaskorf niet maar dat hebben we wel gedaan anderhalf jaar geleden.
Het heeft wat wennen en training gekost eer ze er veilig mee kon rondlopen en eer ze snapte hoe ze er mee kon grazen. Ik denk dat ik het hier wel eens verteld heb. De meeste paarden schijnen weinig training nodig te hebben. Nu Lolita het kent verdraagt ze de graaskorf goed. Om hem aan te doen stak ik er wat graantjes in dus dat gaat vlot. Ze weet dat ze minder kan grazen dus ze stopt sneller met eten en gaat staan rusten omdat het grazen niet meer zo de moeite waard is. Ze lijkt niet gefrustreerd. Hoe ik dat denk te zien: Ze gaat Cesar bv. niet opjagen omdat hij wél kan vrij eten. (Als ik op haar blote rug zit en ze vindt dat hinderend dan durft ze echt met mij op haar rug Cesar gaan bijten uit frustratie bv.) Ze heeft wel neiging mij te achtervolgen, dat komt omdat ik haar een hele tijd heb moeten 'helpen' met eten met dat ding en ze komt dat ook nu ze het alleen kan nog vragen. Ik denk niet dat ze vroeg om hem af te doen, omdat ze in die periode enkel met de korf op de wei ging, dus masker af was ook van de wei af.
Ik heb de Best Friend.
Ze kunnen er normaal mee drinken, maar hooi eten gaat niet. Ik denk wel dat je hem bv. 12 uur kan aanlaten op de wei en dan 12u op de paddock met hooi, zoiets. Als het gras zeer lang is lukt eten bijna niet, omdat ze het dan platduwen. Als het redelijk kort is lukt het beter.

Volgens mij valt het dus (mits aanleerperiode) goed mee, en is het minder zielig dan paard uit de wei/kudde halen.

van lennep schreef op zondag 25 mei 2008, 10:47:


Pfoe, ingewikkeld! Te moeilijk voor mij denk ik. Maar wat ik wou zeggen. Ik denk vaak dat gesproken cues echt van weinig belang zijn voor het paard. Die let volgens mij vooral op hoe je het zegt in welke situatie en met welke lichaamshouding. Dus de cue kan wel nuttig zijn, maar dan vooral voor jezelf. Denk ik hé. Dat kunnen we eigenlijk wel testen toch? Als jij nu eens de dingen die je (denkt) op verbale cue te hebben zoals 'touch', 'kom', weetikveel, vervangt door een ander woord (salami, of aquarium ), en je kijkt of je respons-rate verandert of niet... Ik zal meedoen. Ik roep namelijk Huppel, en dan antwoordt ze en/of komt aangelopen. Ik zal eens een paar dagen 'salami!' roepen ipv. 'Huppel!' en zien wat dat geeft Wie doet mee?

Nick Altena schreef op zondag 25 mei 2008, 20:05:


Hoi Esther, spannend...

Je zegt dat er een farmaceutisch bedrijf achterzit. Maar wie zitten er bij van wetenschappers? Dat lijkt mij belangrijk. Is het enkel de firma zelf? Dat soort studies heb ik geen ervaring mee. Wat ik ken zijn de studies opgezet via artsen/wetenschappers, met medewerking van firma in min of meerdere mate. Dit soort studies voor mensen passeert ook telkens een ethisch comité. Dat zal bij dieren niet het geval zijn vrees ik. Maar als er een onderzoeksgroep van een universitaire dierenkliniek mee achter de studie zit zou ik er al wel (iets) meer in vertrouwen. Op z'n minst moet het bij dat soort studie mogelijk zijn om precies te weten te komen welke stoffen in het medicijn gebruikt worden, en om daar indien gevraagd uitleg over te krijgen. Dat je niet te weten mag komen OF jouw paard het medicijn krijgt of een placebo bv. dat is dan weer wat anders.

Voorbeeld van hoe simpele medicijnstudies eruit zien in mijn kleine ervaring:
"We testen een nieuw medicijn 'Salami', dat is een medicijn van de klasse 'fijne vleeswaren', die als werking hebben: ...... We verwachten van medicijn Salami volgende werking: .... De veiligheid van het medicijn is wel/niet reeds gekend bij de diersoort paard. Je paard heeft één kans op twee om het medicijn te krijgen, anders placebo. Na vier weken wordt er geswitcht, van placebo naar Salami of omgekeerd."

Enzovoort. Allemaal informatie die het resultaat van de studie niet beinvloed als je ze kent.

Als ze de precieze samenstelling niet willen geven, zeggen ze dan ook waarom dat is? Zeggen ze dan wel wat het ongeveer is? Hoe het ongeveer zou moeten werken, langs welke richting? Kan je vragen wat de te verwachten nevenwerkingen zijn? Kan je vragen naar het opzet van de studie (placebogecontroleerd, gerandomiseerd, ...)? Het gehalte aan wetenschap tov. het gehalte aan commercieel belang?

Nu, zelfs als het 100 procent commercieel is en niet placebogecontroleerd, je zou nog kunnen overwegen mee te doen (je wil immers alles proberen hé?) als je er verder een goed gevoel bij hebt. Heb je info over de paarden die reeds behandeld zijn?

Succes,
Nathalie

Piet schreef:


Niks te mailen, het wordt net interessant!

Wat ik me afvroeg. Clickeren met paarden staat toch niet zodanig in de kinderschoenen dat we het allemaal nog moeten uitvinden? Ik weet wel dat zelf thinken en plannen nuttig is. Maar ik denk dat de beginnende dolfijntrainers ook gewoon reeds bestaande plannen voorgeschoteld krijgen, zeker als het om iets moeilijker gedrag gaat. Ik bedoel, dat je ons aanzet om zelf te think-plannen voor simpele spelletjes snap ik. Maar trailerladen is niet zo simpel (getuige de vele paarden en mensen die er een probleem mee hebben). Als je mij vraagt hoe het Parelli-trailerlaadplan eruitziet kan ik je dat allemaal opschrijven. Ik zou graag weten wat het plan is via clickeren. Zoals ik al schreef kom ik nu niet verder dan het onnozele: 'leg voer vooraan in trailer' wat helemaal geen clickeren is. Als ik dat niet doe dan kan ik Huppel wel laden maar kan ik niet afsluiten achteraan, want als ik naar achter loop loopt ze weer mee. Duur uitbouwen zeker? Geduld is een eigenschap die noch Huppel noch ik goed hebben.

Christel Provaas schreef op maandag 26 mei 2008, 18:24:


Niet misschien, zeker. Dazen worden aangetrokken door warme (donkere), grote, bewegende objecten. Geur heeft er weinig mee te maken. Zet een wit paard en een zwart naast elkaar in de zon en voel wie het warmste is op de huid...
Ik heb dit weekend al m'n dazenvallen weer opgehangen. (Lokmiddel: grote zwarte boei) Heb er nog geeneen gevangen, wel al vliegen. Ik verwacht ze begin juni hier... Tenzij natuurlijk dat ik er vorige zomer zoveel heb weggevangen dat het er nu minder gaan zijn? Ik durf het niet hopen.

Ans Jondral schreef op maandag 26 mei 2008, 18:40:


Ja, vroeg ik me ook net af. Als je al met de trailer naar daar komt was er niet echt een probleem denk ik? Niet om te zeggen dat de lessen niet nuttig zijn, dat zijn ze zeker wel, paard en mens helpen om het wat efficienter te doen, minder stress, minder tijd, allemaal nuttig. (Goed zo Eddy! Doe zo voort!)

Zelfs in de tijd toen Lolita nog maar pas over haar grote trailertrauma heen was (Eddy Modde is toen bij mij gekomen, ik raakte echt niet bij hem, paard die steigerde als ze de trailer op tien meter naderde) en ik nog wel eens een halfuur of langer nodig had om ze te laden, als we dan ergens naar toegingen en het was tijd om naar huis te gaan, dan ging het laden altijd stukken makkelijker. 'Kom, we gaan naar Cesarke terug' zei ik dan

Lena schreef op maandag 26 mei 2008, 20:36:



Hoi,
Nog iets... lees ook niet teveel en maak je niet teveel zorgen! Onmogelijk advies, ik weet het . Maar echt, als je ziet wat er allemaal kan misgaan, brrr.
Zelfs nu nog, kan ik iets lezen, bv. recent nog, dat de merrie normaal een tijd blijft liggen als het veulen geboren is, en dat er dan nog extra bloed vanuit de placenta naar het veulen gaat, en als de merrie te snel rechtopstaat (wat in gehouden situatie vaker voorkomt) dan breekt de navelstreng meteen, veulen te weinig bloed, veulen verzwakt... Nu stond Lolita ook meteen recht, ik denk niet door de stress om ons die erbij waren, maar omdat ze door (haar eerste) veulen zo verrast was. Toen heb ik daar niet over gedacht. Dierenarts had het wel opgemerkt, dat Huppel via de navel wat bloed was verloren. Maar ik lees dat verhaal nu, en ik schiet meteen in de stress, en het is al tien maand geleden! Dan moet ik mezelf echt weer er aan herinneren dat Huppel die eerste dagen toch kennelijk overleefd heeft gezien ze hier nu blakend van gezondheid rondstruint.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 27 mei 2008, 7:14:


O ja, even aanvullen voor de duidelijkheid: dit was twee jaar geleden. Vorig jaar en dit jaar dus met hoefschoenen.
En een 'tegenvoorbeeld': Huppel gaat wel mee op blote voetjes (uiteraard, tien maand oud) en twee keer heb ik echt ook slijtage gezien tot de buitenste rand van de zool die helemaal mee afgevlakt was (en ze heeft al zulke platte zolen!) maar die liep daardoor geen moment gevoelig. Ze danst over all ondergrond heen, steenslag, puin, maakt niet uit. Alleen plassen, daar wil ze niet door

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 mei 2008, 11:27:


Pien zal het hopelijk niet zo erg vinden, wat interessante forumvervuiling? Het hoort zelfs helemaal niet op dit forum...

Het zijn easyboots! Ik had ze als easyboot epic gekocht, dat is de schoen met een 'gaiter' van neopreen eraan. Door die gaiter zitten ze heel goed en komen nooit los, en dat neopreen zou zogezegd geen wondjes geven. Toch betrouwde ik dat niet bij mijn madam en heb ik de gaiters er af gehaald (je kan die schoenen als je wil helemaal zelf uiteenvijzen en anders hermonteren) en gebruik ik ze zo, en dat gaat redelijk goed: geen wondjes. De achterste schoenen durfden al eens uit te vliegen bij galopperen in zuigende modder bv., daarvoor heb ik nu de 'keeper straps', ze vliegen nog wel uit maar vliegen niet meer (onvindbaar) weg, ze blijven aan haar been hangen. Lola vertraagt dan of blijft plots staan en dan doe ik hem opnieuw aan.

jan seykens schreef op woensdag 28 mei 2008, 23:02:


Sinds ik een stukje met losse steentjes heb worden de steunsels ook afgesleten. Niet zo kort als een strasserbekapper ze zou willen, maar korter dan de hoefwand.

Patchouli schreef op dinsdag 27 mei 2008, 16:17:


Hoi,

Sorry ik zit met wat achterstand...
Ik denk wel dat ze meer bewegen maar kan dat niet bewijzen natuurlijk. Als ik uit het raam kijk waar ze staan te grazen en ik kijk twee minuten later opnieuw kunnen ze al aan het andere eind van de track staan, terwijl zonder track stonden ze ook wel elders maar niet zo veraf. Denk ik. Alleszins is het met de voeten van Lolita ook wel beter sinds we die track hebben, ook omdat ik zo de grasintake kan beperken tijdens de koude/zonnige periode. Ik ben er nog niet zo lang mee bezig uiteindelijk (nog geen twee jaar), dus ik zit nog in de experimenteerfase. Tot nu toe ben ik er blij mee alleszins!

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 mei 2008, 21:52:


Ben ik het helemaal mee eens, snap ik dan. OK. Maar:


Holapola!! Dat klopt wel niet. Ik kan met Parelli meer en meer zelfstandig oplossen, dat is net ook de bedoeling van dat programma (weet jij toch ook wel?), je leert eerst de basisdingetjes, dan wat moeilijker, en al doende merk je dat het allemaal niet meer zo voorgekauwd hoeft te worden, dat je meer en meer zelf je kennis combineert om moeilijker puzzels op te lossen.

Dus daarin verschil Parelli niet van jou. Ik kan nu wel ongeveer alles (hum hum, nu ja, veel) oplossen met Parelli, die heeft me echt wel leren vissen hoor. Maar Parelli is nu eenmaal (nog? ) geen clickeren, dus is het denk ik wel logisch dat ik met clickeren nog niet zoveel kan.


Helemaal mee akkoord dus! Ik heb dus nog niet genoeg clickergereedschap om zelf snel een oplossing te bedenken voor trailerladen met voerbeloning. Je begrijpt, het Parelli-laden daarbij is de beloning wegvallen van druk, rust, en knuffels. Dat alles kan je even goed met de achterkant van het paard als met de voorkant. Maar voer moet er toch echt langs de voorkant in...
Duur aanleren zal de oplossing zijn zeker? Via de oefening die ik al begonnen was: luidop tellen en paard mag pas voer nemen als ik goedzo zeg? Dus zodra ze er zo ver in ga als ik genoeg vind, ipv 'goed' te zeggen begin ik eerst te tellen (eerst maar één tel, progressief meer), gevolgd door terminal bridge 'goed', waarop paard naar achter komt om voertje in ontvangst te nemen. Tot paard er helemaal inloopt én ik tot twintig kan tellen én ik onderwijl kan friendly-en met de achterstang. Pfoe. Zo iets? Of zit ik op het foute spoor. Of zijn er andere oefeningen die ik eerst moet aanleren?

Lettie schreef op woensdag 28 mei 2008, 14:49:


Dat is mooi! En op korte tijd ook eigenlijk, ik heb al veel 'erger' gehoord, veulen dat na vijf maand scheiding weer opnieuw begon te drinken enzomeer.

Ik werk me door een berg forumberichten heen, maar geef alvast een update van hoe het hier gaat:

Na vier dagen scheiding tussen moeder en kind (met het 'drinkhek' wel nog als mogelijkheid om de uier te laten leegdrinken als de merrie het zelf wou) stond de uier niet meer zo gespannen. Wel nog groot en vol maar niet meer zoals een ballon, eerder een slappere zak met inhoud. Vanaf dan heb ik niet meer meegeholpen met het drinken, dus niet meer Lolita tegen het hek geparkeerd voor het bereidwillige mondje van Miss Huppel. Ik ga er van uit dat als ze het nadien niet meer uit eigen beweging deed (wat volgens mij het geval was trouwens) dat het was omdat het haar niet meer interesseerde. Sindsdien is de uier langzaam in volume afgenomen, nog niet tot op normaal maagdelijk uiteraard, maar blijft wel zacht. Er is verschil in grootte links-rechts, maar zonder spanning of pijn, dus volgens mij zonder betekenis. Ik denk wel dat er nog melk zou uitkomen als ik zou melken (of Huppel zou zuigen). Dat doen we dus maar even nog niet.

Met het psychologische spenen gaat het intussen ook verder .Dat was al begonnen sinds Huppel een paar weken oud was, heel langzaamaan al eens een paar meter van elkaar weg, spelenderwijs, spontaan ook, tot ik met Lolita alleen op wandeling kon gaan. (Met Huppel alleen weg is nog niet zo vanzelfsprekend, vijf minuutjes op straat en wat gras eten, verder waren we nog niet.) Nu er een omheining tussen hen zit bleven ze (jaarling Huppel en nonkel Cesar aan de ene kant, mama Lolita aan de andere kant) wel ongeveer zich in kudde bewegen, maar stilaan zag ik dat Lolita alleen naar de stal trok waar de twee anderen haar niet eens meer konden zien, dat ze alleen ging hooi eten in de paddock, ook weer onzichtbaar voor de anderen. In het begin stonden Cesar en Huppel dan alletwee aan de draad te wachten tot ze weer terugkwam, intussen doen ze die moeite ook al minder. Raar eigenlijk dat Lolita er weinig probleem mee heeft om zelf (alleen) weg te gaan van haar kind en vriend, en nog raarder dat degene die er het meeste probleem mee heeft (en het meest hinnikt) Cesar is, niet Huppel. Eigenlijk is Cesar wat dat betreft geen goed rolmodel, hij heeft zelf eigenlijk precies meer nood aan (psychologisch) gespeend worden dan Huppel... De schat.

Dit weekend is Lolita voor het eerst sinds anderhalf jaar weer alleen in de trailer met mij op stap geweest. Een half dagje weg naar zee, en dan een hele dag weg, gras eten op andermans weide en een wandeling langs het kanaal. Ging allemaal prima, behalve toen ze de trailer moest delen met een ander paard... die mocht écht niet aan haar hooi komen. Echt niet!
Maar qua scheiding van haar kind en zo was het een volkomen non-event. Dat is dus wat ik oorspronkelijk bedoelde met mijn gradueel spenen, dat het zo langzaamaan gaat dat tegen het moment dat ik dan doe wat in de 'cold turkey' methode stap één is, namelijk: 'merrie op de trailer en weg er mee', dat dat gewoon verloopt net zoals het vroeger ook ging, zonder problemen, zonder stress. Beste bewijs: we kwamen na die daguitstap weer thuis, en Lolita bleef nog bij mij hangen, eerst nog wat voer please, en dan naar de hooiruif, niet eens meteen goeiendag gaan zeggen aan Huppel en Cesar (die ook gewoon een rustig grazende dag hadden doorgebracht).

Het gaat dus goed!
Volgende week gaat Lolita dan zes dagen weg, mee op cursus (Karen Rohlf, Oostburg), en ik zie het helemaal zitten. Jammer dat Huppeltje niet mee op reis gaat dan wel, zoals eerst gepland, maar die heeft nog tijd genoeg voor grote reizen...
Nadien zou ik wel durven ze weer samen te zetten (denkt ze voorzichtig).
Ik ben ook opnieuw begonnen met Lolita bijvoeren (was tijdelijk gestopt om te helpen melkproductie te minderen) want ik vind haar nog steeds erg dun.

(voor wie het nog interesseerde)
Nathalie

Sieta schreef op zaterdag 31 mei 2008, 20:22:


Néééeeee! Oei oei oei. Sterkte Franca...
Ik duim heel hard.
En lees nu snel verder hoe het gaat...

Eva Saegerman schreef op woensdag 28 mei 2008, 11:53:

knip

Hey Eva,

Leuk geschreven zeg! Ik herken het niet echt helemaal, maar wel interessant, zal er eens op proberen letten. Ik denk wel dat de oefening die je (via Blijde) met Maia deed redelijk universeel werkt bij paarden, het is de zachte vorm van join-up, het is de catching game van Parelli, en vast van nog veel mensen en paarden.

Hier is Cesar de ondergeschikte die van bazige Lolita idd. voorop moet lopen. Maar, Cesar is juist het makkelijkst mee te leiden paard wat ik heb. In alle leidposities denk ik, maar zeker en vooral als ik er voor loop. Huppel is het minst zeker qua meeleiden, durft nog wel eens plots te stoppen (ze is ook nog jong natuurlijk), maar dat is net mijn meest 'dominante' paard eigenlijk, en drijven werkt bij haar (dus?) helemaal totaal niet. Of ik heb het nog niet echt zoals jullie geprobeerd, is ook waar. Haar drijven als aangeleerd ding (driving game, geclickerd) lukt nu wel al redelijk.

Nog niet bevallen?
Nathalie