Ilona Kooistra schreef op vrijdag 6 juni 2008, 0:02:
> Piet schreef op donderdag 5 juni 2008, 23:49:
>
>> skey schreef op donderdag 5 juni 2008, 22:06:
> Zolang er eerlijk wordt gedaan over de reden van verkoop (in
> dit geval kun je zelfs het dagboek lezen!), vind ik het niet
> verkeerd dat iemand ervoor kiest om een paard te verkopen. Als
> het maar wél een goed tehuis krijgt!!
Hoe groot is de kans dat een ander wel zomaar meer met dit paard kan? Juist omdat er al zoveel aan gedaan is?
Hoe meer er moeite voor gedaan is hoe moeilijker het op te lossen is toch?
Wie zegt dat een enthousiast mens die haar paard koopt het na 3 maanden weer te koop zet omdat die het daar toch eigenlijk ook niet 'klikt'? en bij de volgende ook niet en daarna ook niet? Tot ze bij de slager komt of bij iemand die niets van haar vraagt?
Als ik een valse hond zou hebben , zocht ik er oplossingen voor dat hij mij of anderen niet kon bijten, als het niet af te leren zou zijn.
Als ik een krabbende kat had, kwam ik niet zo dicht in de buurt dat hij me kon krabben.
Als ik een probleem heb met mijn paard blijf ik zoeken naar de oplossing, verkopen komt niet eens in me op.
Vandaar dat ik ook al een paar jaar getrouwd ben denk ik
Piet
hoof issues are man made; not genetic
Warboel
