Vanmorgen de ponies ingespannen, en zoals altijd zat Joster, shetje 87 cm weer raar met het hoofdstel aandoen, direkt tong erover heen, mond open. Ik heb de tanden al na laten kijken, gebroken bitje. Ik weet t echt niet meer. Hij is nu 7 en dit is altijd zo geweest. Knoop doorgehakt en zijn
bitloos hoofdstel omgedaan, cook zonder kruisriempjes. Als ik m in de bak train met dubbele lijn, loopt ie daar vederlicht op. Ze lopen met zijn twee voor de kar, de andere gewoon hoofdstel met bit. Wat spannend. We waren wel met zijn twee gelukkig. Hij liep vrij en blij, mss verbeeld ik het me, maar t leek of ie nog meer plezier erin had.
Het zijn maar shetjes, maar hij is nu net een turboshet die wel eens kan exploderen. Bijv. bij een knetterende brommer, rennende kalveren in de wei, paarden met ijzers, die ons van achter naderen. De andere shet is wat rustiger.
Er was nog geen crisissituatie, dus een echte check heb ik nog niet. Onder het zadel weet ik van mijn eigen paard dat het helemaal niets uitmaakt, met of zonder bit. Het andere oudere paard is slimmer, zodra ze
bitloos is, weet ze dat ze aan de kletter kan gaan.