muriel schreef op dinsdag 10 juni 2008, 16:12:


Klinkt niet negatief hoor.

B.t.w. je hebt mail.

Tsjonge, het houd ook niet op he? Balen!

Wens je heel veel sterkte toe!

Trudy schreef op dinsdag 10 juni 2008, 18:21:


Tja, dat gebeurt zo af en toe op een discussieforum. Juist in de discussie bestaat de mogelijkheid om nader tot elkaar te komen of althans de poging om elkaar te begrijpen. Soms lukt dat, soms niet.


Niemand heeft jou m.i. een zielepoot genoemd (of ik moet iets gemist hebben) Ik zie een beschadigd en getekend mens als ik jou berichten lees.


Hoezo?


Mooi.


Tja, en stille wateren hebben vaak diepe gronden.


Daar hoef je geen amsterdammer voor te zijn.


Wie heeft dat gezegt?


En jij lees selectief en oordeeld er maar op los.
Wanneer jij met één vinger wijst, wijzen er drie naar jezelf.


Ohhhh... lekker.





Zou het? Geloof d'r niets van.


Natuurlijk.


Niet alleen nee, niet alleen...


Smarties. Chocolade... zit een heerlijk genotsstofje in.


Reageer je daar op dezelfde manier als hier?


* knuffelsmilie *

Trudy schreef op dinsdag 10 juni 2008, 23:10:


Prachtwerk!


Begin nu eerst eens met goed te lezen, nergens maar ook nergens heb ik dat beweerd.


Je berichten klinken boos, veroordelend, opstandig. En nogmaals, jij bent niet zielig. Enkel spreekt er verbittering vanuit jou schrijfstijl.


Prachtwerk!


Nee, jij oordeeld mensen.


Wat is er mis mee om een boterham te verdienen in samenwerking met datgene wat je na aan het hart is, daar waar je hart ligt.. namelijk paarden.


Ieder mens is niets meer dan een pluisje.


En, meerdere mensen hebben geen website.


Wat zegt dat?


Mooi, prachtig!


Prachtig, nu nog werken aan je verstaanbaarheid voor mensen. Dat zou je sieren en denk dat het leven zelf voor jou een stuk aangenamer zou maken. Krijg het gevoel dat je een grote aversie hebt tegen mensen... waarom eigenlijk. Wie heeft jou zo'n pijn gedaan?

Gisteren Nancy in de les, gaat steeds beter alhoewel er af en toe toch een stukje spanning is. Er zijn voor ons onzichtbare baksmurfen, sommige 'schreeuwen', andere komen ineens plotseling te voorschijn.

Kortom, stapje voor stapje op de goede weg.

Na de les vroeg Suzan (12) of haar lesgeefster eens op Nancy wilde stappen, zomaar omdat haar dat leuk leek om te zien. Ging buiten mij om, geeft niet.
Ze had sporen aan (zucht, nou ja...) Uiteraard zag Nancy een paar baksmurfen, acuut kreeg ze die scherpe prikkers in haar buik geprikt. Tuurlijk wilde ze wel lopen, ging goed zei de lesgeefster. Ik zag.. spanning, overduidelijk vond Nancy het niet leuk. Ze heeft denk ik 1 rondje gestapt, 2 rondjes gedraaft en toen er weer af. Nancy bleef even gespannen, zijn daarna naar huis gegaan. Pffffff... weet weer hoe ik het niet wil. Weet ook dat mijn ideëen/gedachten hierover loodrecht staan tegenover wat m'n oudste dochter denkt....

Maar... weet ook dat het nog twee weken duurt voordat de lessen daar afgelopen zijn, de lesgeefster stopt met groepslessen. Gaat over op dure privelessen waar 'wij' voor passen. Sommige dingen lossen zich vanzelf op. Ga het zelf verder doen, zien wel hoever we komen hierin. Wetende dat Nancy op een andere plezierigere manier gereden kan worden.

Anita Cats schreef op woensdag 11 juni 2008, 13:06:


Vanaf de M moet je met sporen rijden volgens mij, de lesgeefster is dubbel Z geklasseerd (volgens mij) En voor haar is het gewoon elk paard te rijden met sporen.


Zoals ik als schreef (maar misschien net duidelijk genoeg, mijn fout) zat ze er al op voordat ik het in de gaten had.


En ik heb het maar even zo gelaten, wilde met eigen ogen zien hoe zij op deze wijze met Nancy om zou gaan.


M.i. op dat moment zinloos, ik weet dat onze visie elkaar op geen enkel punt raken. Heb even geen zin om de laatste weken stampij te gaan maken.


Wie weet.

Wil schreef op woensdag 11 juni 2008, 13:11:


Het helpt m'n dochters goed met Nancy om te gaan. Baksmurfen, ze zijn er. En zij hoeven daar niet bang voor te zijn wanneer Nancy dat wel is en vanuit die houding Nancy leiden (laten zien dat ze niet bang hoeft te zijn)

Klinkt gek misschien, maar het werkt.

Piet schreef op woensdag 11 juni 2008, 13:20:





Het antwoord is heel "simpel", had ie maar geen paard moeten worden. Hij moet luisteren, hij moet respect hebben voor mij. Zo niet dan staat er zelfs een bezem op de gang die gebruikt kan worden. Zij zijn voor de harde aanpak (mijn andere 2 dochters en ik zijn softies)

Ergens ben ik dolblij dat de lessen straks afgelopen zijn daar.

O jah, hoe vinden jullie m'n plaatje op dit moment? Ik was d'r al jong bij.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 11 juni 2008, 16:00:


Ja, en de foto is al 40 jaar oud. Geen idee hoe het beestje heette. Ben opgegooid op een boerderij, was ons eigen paard. Alles werd toen nog met paard en 'wagen' gedaan.
Weet nog dat het een oud klein boerderijtje was, hadden geen douche ook geen wc maar een tonnetje in een hoekje van de koestal. Nostalgie..

Hoorde later van m'n moeder dat zij weg was gekropen achter de fjord om mij vast te houden, ondersteunen zodat ik d'r niet af zou rollen.