Karin Haneveer schreef op woensdag 18 juni 2008, 15:17:


Kijk, dat is klare taal

Maar als je dat niet weet, ben je dus mooi de pisang.

Ik zal het onthouden,

Els.

Zelf ben ik ook niet zo'n voorstander van een praam, maar toch denk ik dat het soms een noodzakelijk kwaad is.

Twee jaar terug, bijv., had Willem een verdikking achter de koker. Willem was in die tijd beslist geen allemansvriend en de veearts had hij helemaal een kijkje op. Inenten was ook een heel probleem, dus sederen was zowiezo geen optie. Veearts heeft eerst rustig geprobeerd of hij onder Willem zijn buik mocht kijken en voelen, maar Willem mepte hem bijna weg.
Vervolgens praam aangebracht. Willem liet dat gemakkelijk doen door de veearts, waarna ik het stokje overnam. Veearts kon nu rustig zijn gang gaan, Willem sloot zijn ogen half en leek een beetje in slaap te vallen. Na het onderzoek de praam verwijderd en Willem was totaal niet gestresst, begon aan het apparaat te snuffelen en aan het touw te knabbelen.

M.i. is het in dit geval een heel goede hulp geweest. Beter dan sederen, wat meestal ook nog een hele tijd nawerkt. En als er bij mijn paarden een onderzoek moet gebeuren waar het paard moeilijk over doet, gaat er toch weer een praam op. (Let wel; alleen in noodzakelijke gevallen en dus niet om hoeven te doen of dergelijke.)

Els.

Risah schreef op zondag 22 juni 2008, 20:52:


Latijnse naam van Foenegriek of Fenegriek is Trigonella foenum-graecum. Misschien kom je daar verder mee.

Els.

We zijn nu twee weken verder, zie mijn eerdere bericht "angst, zou dat ooit overgaan?".

En het gaat stukken beter. Ik ben zoveel mogelijk iedere dag gaan rijden. Soms zat het weer of de beschikbare tijd tegen, maar als het even kon iedere avond met hulp van John op Boully gestapt en minimaal een kwartier in de bak gereden. Al snel begon ik in het rijden weer lol te krijgen. Ik durfde weer dingen te vragen aan Boully en mijn benen wat te gebruiken. Als Boully iets heel eng vond (klapperend zeil over de hooikar aan het einde van de bak) ging ik die kant niet op. Verder hebben we die eerste week Boully aan de hand meegenomen langs de weg.
Vorige week zaterdag of zondag ben ik voor het eerst onder het zadel de straat op gegaan. John had Willem aan de hand mee. Boully was heel braaf, hij heeft alleen heel veel moeite met halthouden en loopt véél harder dan Willem. Ik durfde op dat moment weer niets met mijn benen of handen te doen, als de dood dat Boully zou gaan bokken of anderszins tegenspartelen. (Erfenis van Froukje, die dat nogal eens deed.) Op zich was ik heel opgelucht toen we weer thuis waren, maar toch wel trots ook. Boully even flink geknuffeld, doe ik trouwens steeds na het rijden, ik ben zo blij met hem.
Afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst helemaal alleen opgestapt. Ik had al een paar dagen niet kunnen rijden en wilde zo graag. En voor het 's avonds weer niet door zou gaan heb ik 's middags de stoute schoenen aangetrokken. Boully was wat drukker dan eerder, waarschijnlijk aangestoken door mijn zenuwen. Toch ging het opstappen voorbeeldig. Hij bleef keurig stil staan totdat ik zat en ook mijn andere beugel had aangedaan en wachtte netjes op mijn "stap". Ik was telkens bezig geweest hem aan een wat langere teugel te rijden, daar had hij namelijk nogal moeite mee. Nu, in de zenuwen, nam ik de teugels meer aan dan gewoonlijk. Dat maakte hij me meteen duidelijk. Hij wilde meer teugel! wat ik hem meteen gegeven heb. Eén maal schrok hij van een vrachtwagen, die nogal een raar geluid maakte achter het geluidsscherm, maar hij gaf niet meer dan een paar stappen draf. 10 minuten heb ik op het bit gereden, toen 10 minuten op de side-pull. Ook afgestapt zonder de "bit-teugels" aan te nemen.
Zaterdagavond, toen het op de weg lekker rustig was door het voetbal, zijn we weer langs de weg gaan rijden. Dit maal John op de fiets mee, Willem bleef thuis. Boully had eerst niet veel zin om weg te gaan, maar na een klein stukje draf in de berm werd zijn enthousiasme groter. Halverweg het rondje werd ik heel dapper en heb ik zelfs een stukje gegaloppeerd. Bijna thuis ben ik met een lange teugel langs een bij het kanaal water innemende enorme landbouwtrekker gestapt. Brave Boully! Het laatste stukje werd hij wat druk door het getoeter in de omgeving wat de tweede helft aankondigde. John heeft hem bij het afstappen even vastgehouden, maar al met al een zeer geslaagde rit.

We zijn er nog niet, maar het begin is er! Boully is op zich een erg braaf paard, maar moet nog wel het e.e.a. leren en ik ook. Boully heeft heel veel moeite met halthouden en niet te snel lopen. In stap zakt zijn hoofd al lekker naar beneden, maar in draf richt hij zich erg op en drukt zijn rug weg. Zodra hij een klein beetje zakt in zijn hoofd voel je zijn passen ruimer worden.
Zelf moet ik heel erg aan mijn balans en zit gaan werken. Boully loopt heel anders dan de andere fjorden die ik tot nog toe heb gehad. Dat waren stuk voor stuk paarden met gemakkelijk uit te zitten gangen. Boully loopt veel meer als een "paard". Zijn galop is heel "traag" en met voor mijn gevoel hoge sprongen. Ik had na mijn kleine stukje galop meteen aan alle kanten kramp.

Al met al denk ik dat de angst wel altijd een beetje zal blijven, maar wel beheersbaar wordt.

Els.

Esther schreef op maandag 23 juni 2008, 19:50:


Boully (20) heeft ook geen enkel probleem met nek buigen. Die hapt alleen je hele hand op bij het lekkers. Zijn we hem voorzichtig aan het leren, dus lijkt me vanaf het zadel nog niet zo handig. In de bak gaat het halthouden al steeds beter, buiten vindt hij het gras veel te lekker en blijft niet lang stilstaan. Komt allemaal wel. Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd.

Els.

amar schreef op dinsdag 24 juni 2008, 14:47:


Die van mij zijn helemaal dol op een stukje gedroogd bruin brood. Is lekkerder dan appeltjes, worteltjes of wat dan ook. Ze gaan er helemaal van flemen.

Els.

Ilse Bartholomeeusen schreef op woensdag 25 juni 2008, 9:59:


Ja, maar Piet (en ik eigenlijk ook) wil graag weten waarom ijzers voor stalpaarden een noodzakelijk kwaad zijn. Wat voegt dat toe voor de hoef. Dat ze niet rechtstreeks met de zolen in de drek staan? Maar dan kan de troep toch altijd nog door de nagelgaten omhoog kruipen?
Is een stalpaard nu werkelijk beter af op ijzers? Ik kan daar geen reden voor vinden. Wel het ontbreken van kennis bij de mens, maar geen voordeel voor het paard.

Els.

Wij hebben vorige week vrijdag gemaaid. Hier wilde het gras eerst niet groeien door de droogte, maar na één dag regen schoot het de grond uit en stond het al zowat tot schouderhoog hier en daar (bij mij dan, ik ben niet zo heel groot).
Het gras droogt als een speer, heel veel wind. Er is ook al het nodige de sloot in gewaaid. Als het dit weer blijft, kunnen we zaterdag persen.
Vorig jaar hadden we eind mei het hooi al binnen en hebben we in sept. nog een keer gehooid. Het is altijd heel moeilijk om de beslissing "we gaan maaien" te nemen.

Els.

Aafke schreef op vrijdag 27 juni 2008, 8:48:


We hebben gisteravond geperst en het staat nu op een (geleende) landbouwwagen onder zeil. John wilde niet langer wachten vanwege de weersverwachting. Gelukkig maar, het heeft hier vannacht behoorlijk geregend. Hooi zag nog wat groen, maar was wel kurkdroog. Heeft niet heel veel zon gehad, maar wel heel veel wind, dus waarschijnlijk gewoon niet zo erg gebleekt.
Wij zijn ook wel blij met de regen. Ik denk dat er de afgelopen weken toch wel een vrachtwagen of 2 zand uit de bak is gewaaid. Ook de poederlaag op de betonharde klei stuift verschrikkelijk. Niet fijn voor de paarden. Nu maar hopen dat er niet teveel stof in het hooi zit.

Els.