amar schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:36:



En het hangt er ook nog van af hoe je paard op zo'n verdoving reageert. Sieta is er met een 'normale' verdoving binnen no time weer uit. Heb begrepen dat dat iets met adrealine te maken heeft. Het beste werkt het als ik van tevoren al iets geef als de arts er nog niet is en dat voldoende in kan werken.

Voor een tandarts behandeling, krijgt ze de volgende verdovingen om behandelbaar te blijven (Cindy misschien weet jij of dit normaal of veel is? Mij werd verteld dat het veel was namelijk);
1 injectie a 5,50 (staat geen naam bij, zal wel iets standaards zijn)
sedivet 3 ml
domosedan 0,3 ml
butorfenol 1 ml

Sieta schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:51:


en bij de laatste behandeling staat er precies hetzelfde, alleen bij domosedan ook 1 ml

Ans Jondral schreef op vrijdag 20 juni 2008, 10:06:


Nou, daar lach je om, maar ondertussen!! Ik vertrouw ze al niet meer als ze een röntgenfoto gaan maken terwijl ik er niet bij ben. Ik kwam daar aan net nadat de foto's gemaakt waren, en ze was zo verdrietig,verklaar me voor gek, maar ik had meteen het gevoel dat het niet zo leuk gegaan was. En ik kén haar, ze gaat echt niet zomaar die kamer in. Tenzij je haar er achteruit in laat lopen, dan is er niets aan de hand. Maar dat verzinnen ze niet, ze pakken liever een bezem.

Sieta heeft helaas wel meerdere keren in haar leven in een kliniek gestaan. Toen ik haar kocht waren de trauma's er al. Ze heeft overal littekens, twee van een medische ingreep; in haar hals en op haar achterbeen een énorme van toen ze door een brug gezakt was. En deze van dit gevecht en de operatie. En verder grote striemen op haar billen van de zweep, die is echt tot bloedens toe geslagen, want ze zijn nooit meer weggegaan.

Cindy Helms schreef op vrijdag 20 juni 2008, 13:20:


Ja ze krijgt dat allemaal in 1 keer nu. De vorige keer kreeg ze het niet in één keer, maar steeds iets bijgespoten omdat ze steeds wakker dreigde te worden, maar dan komt ze er steeds weer uit. Als ze alles in 1 keer krijgt blijft ze tenminste in een roes.
En nee, het is geen olifant Het is een new forest pony van 1,43.

Hoi Monique, is de uitslag bekend? Die zou je donderdag avond krijgen toch?

Cindy Helms schreef op zaterdag 21 juni 2008, 0:24:


Hij werkt ook in dierentuinen dus misschien dat ie haar toch een olifantendosis geeft? Ze blijft in ieder geval gewoon nog prima staan, het duurt alleen langer voordat het is uitgewerkt. Het staat er echt.. ik krijg elke keer een formulier mee met wat hij precies gedaan heeft en hoeveel verdoving ze gehad heeft, dat moet ik dan meenemen als hij weer komt zodat hij voor zichzelf kan zien hoeveel hij haar de vorige keer gegeven heeft.

Nou.. de goede kant op... ze blijft maar aanmodderen..
Ze staat nu weer met haar voorbeen in het verband.. daar waar de kathether in gezeten heeft en toen verstopt is geraakt door het drooglopen van het infuus. Er is iets niet goed met de bloedcirculatie en het is echt weer héél dik. Ik zei tegen de arts dat ze dan juist moest bewegen in mijn ogen, maar voor de wond achter mag dat juist niet (heb ik ook een iets andere mening over, maar ik begrijp dat de wond rust moet krijgen) en ze heeft 3 dagen geleden ook ineens weer koorts gekregen, dus ze mag echt nog niet naar huis
Hoe graag ik haar ook thuis wil, ik vind het zelf ook eng, dan heb ik daar een pony staan die ineens weer koorts heeft, de wond achter nog niet dicht is, een voorbeen wat super dik is. Zou het mezelf niet vergeven als ze dan achteruit gaat en ik haar 3 dagen later weer moet brengen. Ze vindt de trailer vreselijk dus wil ook niet met haar blijven slepen.

Het verband is er wel af achter, op het stuk wond op haar achterbeen waar de wond is opengebarsten komt nu granulatieweefsel naar buiten, ziet er naar uit maar ik heb begrepen dat dat in principe geen kwaad kan en vanzelf weer moet herstellen. De arts had het wel over het wegsnijden van de bovenlaag als ik haar thuis had en het niet weg ging. Misschien dat jij daar wat over kan zeggen, ik dacht dat het littekenweefsel was en het maakt me eigenlijk weinig uit als ze een lelijk litteken heeft, zolang ze maar nergens last van heeft en het later niet weer op kan gaan spelen. Dat wegsnijden veroorzaakt natuurlijk weer een wond en daar zit ik ook niet echt op te wachten, ben blij als dit éindelijk dicht is.

Qwienda schreef op zaterdag 21 juni 2008, 11:00:


- Gedrag van de hengst en lijn waar hij uitkomt (je kunt naar broers/zussen/nakomelingen gaan kijken)
- Verbeterpunten van jouw merrie, zoals exterieur, gangen en gedrag en zoek daarbij een hengst die deze punten zou kunnen verbeteren.
- Je eigen voorkeur voor springgefokt of dressuurgefokt
- Ik zou zelf zoeken naar een hengst die natuurlijk dekt
- Verdiep je bij inseminatie in de regels die hiervoor gelden
- Zoek naar hengstenhouders die aangesloten zijn bij het stamboek
- Bezoek eventueel hengstenkeuringen
- Ga áltijd bij de hengst zelf kijken (toen ik bij een hengst ging kijken heb ik hem in de wei naast andere hengsten gezien, onder het zadel, met grondwerk in de roundpen, gewoon aan de hand wandelen, en heb ik een dekking van hem gezien om te kijken hoe hij met merries was)

Op bokt kun je een hoop vinden over hengstkeuze trouwens.
Succes!

Sylvia van de Grijp schreef op zondag 22 juni 2008, 12:33:


Lief dat je ernaar vraagt, ik kopieer even wat ik ergens anders had geschreven:

Ze staat nu weer met haar voorbeen in het verband.. daar waar de kathether in gezeten heeft en toen verstopt is geraakt door het drooglopen van het infuus. Er is iets niet goed met de bloedcirculatie en het is echt weer héél dik. Ik zei tegen de arts dat ze dan juist moest bewegen in mijn ogen, maar voor de wond achter mag dat juist niet (heb ik ook een iets andere mening over, maar ik begrijp dat de wond rust moet krijgen) en ze heeft 3 dagen geleden ook ineens weer koorts gekregen, dus ze mag echt nog niet naar huis
Hoe graag ik haar ook thuis wil, ik vind het zelf ook eng, dan heb ik daar een pony staan die ineens weer koorts heeft, de wond achter nog niet dicht is, een voorbeen wat super dik is. Zou het mezelf niet vergeven als ze dan achteruit gaat en ik haar 3 dagen later weer moet brengen. Ze vindt de trailer vreselijk dus wil ook niet met haar blijven slepen.

Het verband is er wel af achter, op het stuk wond op haar achterbeen waar de wond is opengebarsten komt nu granulatieweefsel naar buiten, ziet er naar uit maar ik heb begrepen dat dat in principe geen kwaad kan en vanzelf weer moet herstellen. De arts had het wel over het wegsnijden van de bovenlaag als ik haar thuis had en het niet weg ging.

De laatste tijd heb ik steeds minder behoefte aan vlees, ik word er soms zelfs misselijk van. Ik eet nu ook nog heel weinig vlees, heb nooit paard gegeten (op een frikandel misschien na, maar zoek ze er nu op uit) en ben ook niet van plan om dat nu ineens wel te gaan doen. Het voelt voor mij overigens toch anders dan een koe of een varken, niet omdat ik die dan niet zielig vind of dat dat hoort, ik denk dat het gewoon te maken heeft met wat ik gewend ben. Kat of hond eten gaat voor mij nog een stapje verder, word al misselijk als ik eraan denk op de één of andere manier, ook omdat we dat gewoon niet gewend zijn hier in de westerse landen, denk ik.

Cindy Helms schreef op maandag 23 juni 2008, 8:50:


Ik ben begonnen met mijn stem, wat op zich prima gaat hoor, maar vond de clicker toch wel een leuk speeltje en sinds ik die gebruik gaat het veel sneller. Ik weet de bronnen niet maar volgens mij is er ook bewezen dat een mechanisch geluid als een klik sneller werkt dan stemgeluid. Voordeel van je stem is dat je 'm altijd bij je hebt en je je handen vrij hebt. Maar ik ondervind zelf helemaal geen moeite met de clicker in mijn hand.
Volgens mij maakt het target zelf niet zo veel uit, een targetstick kan handig zijn als je zelf graag wil blijven staan, stel dat je knielen aan zou willen leren bijvoorbeeld. Ik gebruik gewoon mijn hand, ook voor de oefeningen van de fysio die ik met haar moet doen. Je zorgt dat je niet met je targethand voert, zo ontstaat er ook geen bijtgedrag, áls zich dat al zou ontwikkelen. Kan me voorstellen dat paarden uit enthousiasme gaan knabbelen als ze de hand aan moeten raken waar voer in zit.
Als ze weten wat targetten is kun je ook overal mee targetten, als ik een voorwerp aan Sieta presenteer is dat het eerste wat ze doet. Dus met verschillende oefeningen kun je verschillende manieren gebruiken.

Piet schreef op maandag 23 juni 2008, 9:15:


Als ze de basis van clickeren eenmaal kennen, gaat het zo snel.. en inderdaad, hóe je dan aanwijzingen geeft (met een stok, met de hand, met een woord, met een gebaar), maakt nog niet eens zoveel uit (zolang de stappen niet te groot zijn en je timing juist is natuurlijk). Ik doe helemaal geen spectaculaire dingen met Sieta en bak er zelf eigenlijk niks van, maar ze wéét dat er iets moet gebeuren en ze gaat zo actief op zoek, echt fantastisch voor mijn introverte dame. Toen ik net begon liep ze nog wel eens weg, 'dit snap ik niet hoor!' maar nu zoekt ze verder.

Ik dacht ik doe eens wat anders dan met die bal gooien, dus ik wilde dat ze haar voet ergens op zou zetten. Ik geloof dat het een minuut geduurd heeft.. targetting met haar neus werd genegeerd, ze bewoog een keer haar been: click! Tilde haar voet op, click! Owwwww.. met mijn voet bedoel je?! Hup! Voet erop (Jááá knap paard!!). We worden er zo blij van

Vanavond ga ik Sieta ophalen!!
EINDELIJK, lekker scharrelen in d'r weitje na bijna 4 weken opsluiting!!

Aafke schreef op maandag 23 juni 2008, 17:36:


IK zou zeker meedoen, maar ik weet dat Sieta redelijk gewend is aan wedstrijden en dat ik een redelijke proef zou kunnen rijden (normaal gesproken dan, nu met al die lichamelijke problemen niet uiteraard :)) Waar ik zelf namelijk wel bij stil zou staan, is dat ik de mensen wel iets positiefs zou willen laten zien. Ik zou niet willen dat het helemaal mis ging en dat de mensen zouden zeggen 'zie je wel, dat bitloos gaat voor geen meter!'.
Kun je een paar keer oefenen op het wedstrijdterrein?

Vertel! Franca.... Hoe is het op deze mooie zomerse dag...met Sieta bij je buiten ... samen... hoe dan ook... maar buiten de muren!!
(ieder reageert vanuit de eigen perceptie :) ! Voelt goed?!
Myriam

Moet even mijn verhaal kwijt hoor!

Ach wat staat ze weer lekker!!! Ik ben zo gelukkig!!!!
In haar privé weitje, wel nog een stukje afgezet, eigenlijk te groot, maar ze gedraagt zich zo perfect, ik vind het wel prima zo. Paardjes om haar heen, één merrie waar ze mee gestaan heeft staat in dezelfde wei, waar ik een stukje van heb afgezet.
In de paddock heeft ze wel een paar sprongen gemaakt, en heeft kleine stukjes gedraafd uit enthousiasme, maar goed, dat voorkom je toch niet. Dan moet je haar echt in de stal op gaan sluiten, en als dat het enige was en ze nu rustig blijft is het prima. Ze loopt vrij goed trouwens!

De arts zei in eerste instantie 2 maanden boxrust, maar dat was nu al 1 maand geworden, mits ik 'beheerst' aan een halster kon stappen met haar. Daarvan moest ze de eerste twee weken helemaal in haar stal blijven (alleen even haar voorbeen afspuiten mocht) en de andere twee weken mocht ik 3 keer per dag 15 minuten stappen. Na die maand mocht ze weer naar buiten op een klein stukje en mocht ik weer beginnen met longeren, 10 minuutjes.
Misschien ben ik stronteigenwijs, maar ik heb er een veel beter gevoel bij dat ze gewoon zelf gedurende de hele dag wat scharrelt en ik dat stappen niet doe, en dan over 4 weken gewoon weer wandelingetjes met haar ga maken.
Tot dan lekker met haar spelen in dr weitje, lekker poetsen en een beetje over het terrein scharrelen, beetje met water spelen en rollen in de paddock, we vermaken ons wel!

Gisteravond was nog een gedoe met de trailer.. daar ging ze dus mooi niet in, wat een drama. Het is nu echt weer trauma, ik heb een hele tijd trailertraining van Conrad gehad en daarna ben ik zelf door blijven trainen, bij elkaar een jaar, en ook nog een paar maanden getraind met de clicker, en het ging echt goed.
Dat wordt dus weer trainen trainen trainen en veel kleine stukjes rijden naar iets leuks, even grazen en weer terug.

Er waren ook geen artsen aanwezig om haar een verdoving te geven, dus werd de trailer in een smalle gang gezet en kwam er een dierverzorger met een héle grote baal hooi op een kar aanrijden, zo kregen ze wel meer paarden de trailer in zeiden ze. Ik wilde dat niet en heb haar er achterstevoren in gezet, want dat lukte wel meteen.
(Waarom dat toch is? Dit is nu al de derde keer dat ze er achteruit wel zó inloopt. Je kunt dan ook op je dooie gemak de stang dicht doen, terwijl ze eruit stormt als er iemand achter haar komt terwijl ze in de trailer staat. Bij het uitladen staat ze ook heel rustig te wachten. Misschien omdat ze vroeger zo geslagen is en het gewoon heel eng vindt als er iets achter haar gebeurd? Als mensen ook achter haar gaan staan om te 'helpen' gaat ze júist achteruit en in protest)
Helaas was deze trailer te klein om haar om te draaien, dus heeft ze de hele rit achterstevoren gestaan. Is al eens eerder gebeurd toen ik haar net had en dat ging eigenlijk prima.

Ze was nu echter écht in paniek dus ik heb besloten om erbij te blijven tijdens het rijden, weet dat het niet verstandig is maar ik was te bang dat het fout zou gaan. Ik stond dus voorin achter de voorste stang, en ze heeft non stop naar me staan kijken, 45 minuten lang, en ik maar praten tegen haar. Als ik me even omdraaide om door de kleine raampjes te kijken waar we waren, werd ze heel onrustig, gooide haar kont tegen de stang (wilde gaan hangen maar dat kon gelukkig niet) en begon zelfs te hinniken, niet één keer maar echt elke keer als ik me omdraaide (stond misschien net in haar 'dode hoek?). Sinds dit gedoe in de kliniek is ze echt extreem aanhankelijk. Gaat vanzelf wel over als ze weer wat gelukkiger is hoop ik. Het trailertrainen wordt in ieder geval nog een flinke klus..

Bij thuiskomst was ze zó blij, en zó druk, bij elke stal en elk paard wilde ze even kijken. Als er één paard is wat je nóóit meesleurt is het Sieta wel, maar ik werd mooi van hot naar her gesleurd, en ik vond het gewoon even goed voor een keertje
Ze heeft een nieuwe stal gekregen dus die liet ik haar even zien, en ze wou er mooi niet meer uit kun je nagaan dat ze dáár al blij mee kon zijn.
Vanochtend samen met haar Jesper gedag wezen zeggen, maar die twee reageerden zo vreemd! Meestal komt Jesper hinnikend aanrennen en roept zij hem ook, maar ze waren nu heel afstandelijk. Pas na een tijdje gingen ze elkaar weer een beetje verkennen.

Vanochtend ook haar weitje afgezet en ze is helemaal happy. Ze loopt redelijk veel, maar netjes in stap. Gisteravond had ze nog een kwabje roze vlees uit de wond hangen (granulatieweefsel), dat was al zo sinds het verband eraf was, een week dus ongeveer, maar vanochtend was het helemaal weg en zat er zelfs een korst op!! De helende kracht van de geest zullen we maar zeggen?

Zal zo even foto's van haar been in het album erbij zetten.

Ik ben zo blij dat ze weer thuis is en lekker in het zonnetje staat!!