Spirithorses schreef op donderdag 19 juni 2008, 19:12:
> Monique Meijer schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:31:
>
>> Sieta schreef op dinsdag 17 juni 2008, 17:53:
> positiefs te concentreren. Ben jij zo of is zij zo?
>
> Groet, Pien (die dit niet slecht bedoelt maar zich afvraagt wat
> er toch aan de hand is met jou en Indy).
Hallo, Pien,
Sommige mensen hebben allerlei kwalen en zitten meer in het ziekenhuis of bij de dokter dan thuis. Indy is helaas ook van dit slag. Een paardenvriendje, ookal is het een minishet, is geen oplossing. Ze is geestelijk en lichamelijk niet in orde en kan zich niet verweren. Elk paard heeft haar tot dusver kreupel geschopt of constant gebeten. Ze staat dan alleen maar doodsbang in een hoekje en eet niet meer, gewoon omdat ze niet meer durft. Indy heeft vaker bij andere paarden gestaan, en dat ging niet. Overdreven gevoelig of bezorgd ben ik ook niet. Ik heb vaak genoeg gezien dat zich een paard regelrecht in haar vastbeet en haar het weiland oversleurde. En daar heb ik geen zin in.
Indy haar problemen komen voort uit de volgende zaken:
lichamelijk
-kapot getrapt door andere paarden (blijvende schade aan rug en bekken)
-verkeerd bekapt, blijvende verkeerde stand van rechterachterbeen die de schade aan rug en bekken geen goed doet
-twee jaar in een smerige stal, schade aan luchtwegen, reageert gevoelig op weersveranderingen en stof
geestelijk
-met drie maand afgespeend, erg op mensen gericht
-in elkaar getrapt/gemept door een voormalige kennis/andere paarden/hoefsmeden/dierenartsen, blijvend bang voor vreemden
Indy is niet depressief, ik ook niet, ik weet alleen niet hoe ik momenteel de eindjes weer financieel aan elkaar moet breien. Na 10 jaar steeds weer problemen en enorme kosten (ik werk eigenlijk alleen voor haar) mag het mij dan ook eens een keer teveel worden?
Sorry dat ik zo reageer, maar je lost haar problemen nu eenmaal niet op door haar simpel op het weiland te zetten met een shetlander. Zij is lichamelijk blijvend beschadigd, het enige haar aan de gang te houden is gedoseerde beweging. Laat ik haar op het weiland staan, beweegt ze nauwelijks, ookal staat er een ander paard bij. Nou ja, vluchten, ongecontroleerd wegrennen, de stal rammen, door het hek rennen in blinde paniek, dat is het enige dat we dat krijgen. En daar pas ik voor.
Monique
Warboel
