Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 20 juni 2008, 16:02:


De uitslag is eindelijk binnen. Helaas zijn agressieve bacterien gevonden die tegen de meeste antibiotica resistent zijn. Indy hoest inmiddels weer en snottert. Vanavond is de dierenarts weer geweest (helaas niet mijn vaste dierenarts, die was vrij en heeft ze antibiotica gekregen die wel moet helpen, drie injecties. Morgen krijgt ze nog een keer drie injecties. Zodra de bacterie weg is, moet ze nog een keer aan de prednisolon, beginnend met een hoge dosis die steeds lager wordt.
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 20 juni 2008, 16:02:


Indy stond vanmorgen onder ons slaapkamerraam te hinniken "honger". Ik heb haar afgelopen nacht menigmaal heen en weer horen lopen tussen stal en weiland. Ze is niet meer zo suffig en kijkt helder uit haar ogen. Hopelijk mag het middel goed aanslaan, het schijnt wel zo. Vanavond krijgt ze de tweede dosis.
Monique

Christel Provaas schreef op vrijdag 27 juni 2008, 11:34:


Inderdaad een stijgende lijn, hopelijk mag dat zo doorgaan.

Ik heb mij gisteren nog doodgeergerd aan de vervangende dierenarts. Hij is zo'n verschrikkelijke zwartkijker. Hij begon gelijk over het geval indien de kuur niet zou aanslaan, de laatste mogelijkheden dan dure accupunctuur behandelingen en elke dag stomen zouden zijn en indien dat te duur voor mij zou zijn dan maar inslapen. En dan ook nog nonchalant tegen de auto leunend vertellen dat dat ook niet leuk is en nogal tegenvalt. Hij is sowieso van mening als je niet normaal op een paard kunt rijden (wat bij Indy het geval is) je het beter weg kunt doen. Doe je dat niet, dan heb je schijnbaar geld teveel en moet je elke dure behandeling doen die er is. Gggrmpffffff......, geweldig, dat kun je er nog bij gebruiken.

Ik hoop dat vanavond mijn eigen dierenarts komt, die heeft een andere kijk op de zaken. Hij doet zo weinig mogelijk (waarom een paard onnodig plagen), er rekening mee houdend wat ik van Indy verwacht - helemaal niets dus, slechts weide-ornament en af en toe een wandelingetje - en stemt daar zijn behandeling op af. Hij zei vorige keer al dat hij Indy - net als zijn paard van 25 jaar oud - graag op een lage "onderhoudsdosis" prednisolon wil zetten, zodra het ergste leed geleden is. Zijn paard heeft namelijk jarenlang dezelfde problemen gehad als Indy en hij geeft zijn paard - ook een weide-ornament - al 10 jaar elke dag prednisolon. Zijn paard vaart er wel bij en de jaarlijkse hoestaanvallen verlopen veel milder.

Monique

amar schreef op donderdag 19 juni 2008, 8:54:


Indy had vrijdag een dikke keel, gestoken door een wesp. Gelukkig op een gunstige plek, geen ademhalingsmoeilijkheden.

Ik hoorde in de stal een zacht gezoem, wat onder het hooi vandaan leek te komen. We hebben dezelfde avond de hooistal leeggehaald; er zat ook nog een groot wespennest onder de pallet waar het hooi op ligt.

Monique

Christel Provaas schreef op vrijdag 27 juni 2008, 13:45:


Indy is inmiddels drie keer behandeld en het ziet er naar uit dat het aanslaat. Woensdag komt mijn dierenarts nog een keer ter controle, haar afluisteren en dan zou het goed moeten zijn. Ik hoop het.

En dan komt de gepeperde rekening........

Monique

Indy haar bronchitis is gelukkig over, ze hoest niet meer en haar longen hebben gelukkig geen blijvende schade opgelopen. Ze heeft ontzettend veel medicijnen gehad, haar vorm van bronchitis was resistent tegen de meeste antibiotica. De behandeling was erop gericht de schade aan de longen zoveel mogelijk te beperken. Het lopen is al niet meer zo geweldig, ondervinden dan ook nog de longen schade en krijgt ze moeite met adem halen...... Nee, vandaar de keus haar met medicijnen vol te proppen.

Helaas staat Indy de laatste dagen weer wiebelig op haar benen. Ze is opvallend rustig en loopt heel bedachtzaam heen en weer. In bochten is ze heel voorzichtig. Haar eetlust is normaal, zodra ze ons ziet hinnikt ze, zoals ze altijd al gedaan heeft. Ook gaat ze nog steeds graag mee wandelen, maar ze moet het al snel opgeven. Haar benen hebben er momenteel niet veel zin in. We lopen in onze straat van boom tot boom; kan ze niet meer, dan laat ik haar grazen, even pauzeren en dan lopen we rustig weer naar huis. Dat vindt ze prima en dan worden onze kleine wandelingen toch tot iets leuks. Over straat moet ze, anders gaan haar hoeven achteruit.

De vervangende dierenarts wilde ook met haar wiebeligheid aan de slag, liefst kliniek, foto's, onderzoeken, inspuiten met weet ik het wat allemaal. Niks ervan. Ik heb met mijn eigen dierenarts overlegd en we laten haar mooi zo verder lopen, zij geeft immers aan dat het goed is. Ik vind dat ze genoeg polonaise aan haar lijf gehad heeft, helemaal na al die smerige medicijnen, vervelende onderzoeken en de talloze injecties, die ze zo geduldig verdragen verdragen heeft. Zolang ze geen pijn heeft, haal ik er niemand meer bij. Haar rechter achterbeen is erg instabiel, ik kan hem niet optillen dan krijgt ze vreselijk kramp en krijgt het been niet meer naar beneden. Ze staat ook opvallend wijdbeens met alle vier benen. De rechter achterhoef kan ik niet meer bekappen of uitkrabben. Omdat ze met haar rechter achterbeen sleept hoeft het ook niet, hij slijt net genoeg en stenen vallen er vanzelf uit. Linksachter en voor lukt gelukkig nog wel, vooral de voorhoeven zijn belangrijk om goed onderhouden te worden bij haar. Achter waren de hoeven altijd beter.

Indy heeft zelf geen problemen met deze beperkingen, ik probeer me voor ogen te houden zolang zij er positief mee om kan gaan ik dat ook moet doen. Ze vindt het schijnbaar wel best zo. Elke dag even knuffelen, borstelen, een klein stukje wandelen, gewoon samen zijn en tijd doorbrengen en dan lekker verder suffen in de stal of wat knabbelen op het weiland.

Het is alsof ze ineens ontzettend oud geworden is. Misschien ziet het er over een paar weken weer heel anders uit, dat ze nog moet bijkomen van die zware bronchitis en de medicijnen? Ik heb geen idee.

Monique

Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 16:51:


Zit ook even mee te denken Esther. Ik heb bij Indy in het verleden een tijdje succes gehad met Brinta en een heel klein beetje haver er door, dan vielen de pilletjes niet op. Ik hoop dat je een mogelijkheid vindt!
Groeten,
Monique

Isapaardje schreef op woensdag 9 juli 2008, 9:42:


Bedankt !

Hoefbevangen is ze gelukkig niet, dat is ze nog nooit geweest en hoefzweren heeft ze ook niet. Daar hebben we zoveel ervaring mee dat ik die herken, ze heeft niet die typische loop.

Indy haar problemen komen voort uit de smak die ze vorig jaar heeft gemaakt. Haar ruggemerk is beschadigd en ze heeft problemen met bekken en si-gewricht. Ze is wat wiebelig gebleven, al gaat het aardig als haar spieren sterk zijn en haar conditie op peil. Het is duidelijk te zien als ze loopt, ze heeft een vreemd loopje. Door de bronchitis heeft ze weinig beweging gehad, ik denk dat haar spieren wat slapper zijn geworden, ik hoop dat ze wat steviger en minder wiebelig wordt als ze weer mee kan op wat langere wandelingen.

We bouwen het rustig op. Gisteren heeft ze zelf heel wat rondjes rond het weiland gestapt om een glimp op te vangen van die interessante persoon die de paardjes van de achterburen aan het bekappen was. Ze wil zelf dus weer bewegen - het begin is er.

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 9 juli 2008, 14:21:


Onze poes is een verschrikking als ze ontwormd moet worden. We hebben echter een passende oplossing gevonden!

Als onze poes diep slaapt plukt mijn vriend haar uit haar mandje, gaat haar lekker kriebelen, zodat ze langzaam wakker wordt. Ik doe de wormspuit in haar bek. Ze slikt het dan automatisch door. Als poes helemaal wakker geworden is, beseft ze wat ze doorgeslikt heeft. Ze begint dan te meppen. Wij doen dan snel de deur open en laten poes naar buiten rennen. Dit werkt al een paar jaar goed. Onze poes slaapt ontzettend vast en heeft een tijdje nodig om echt wakker te worden.

Voor pilletjes heeft onze dierenarts een bruin pakkerig snoepje wat vreselijk stinkt. Brrrrr...... moet er niet aan denken zoiets te moeten eten. Onze poes vindt ze echter zalig en blijft bedelen of ze niet nog een krijgt. Ideaal!

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 9 juli 2008, 14:36:


Een p L akkering snoepje bedoel ik......

Monique Meijer schreef op woensdag 9 juli 2008, 14:37:


Pfffffff..... p L akkerig........

ben niet helemaal wakker geloof ik....

Elzaliene Proost schreef op maandag 14 juli 2008, 12:48:


Gisteren heb ik een korte wandeling met Indy gemaakt - ze wilde zelf erg graag mee. Ze is geestelijk weer helemaal de oude Indy, met al haar eigenaardigheden en streken die haar zo uniek maken.

Lichamelijk gaat Indy helaas langzaam steeds wat meer achteruit. Ze geeft duidelijk aan dat het allemaal niet mee zo hoeft van haar, die lange wandelingen. Een stukje rennen wil ze absoluut niet meer, ze was anders razend enthousiast. Ze komt niet meer naar voren gestormd als ze onze auto ziet om een meter voor het hek af te remmen, maar ze hinnikt om te laten weten dat ze eraan komt en slentert op haar dooie gemak in onze richting.

Ze kan nog erg genieten van een kort wandelingetje, lekker langzaam, hier en daar even kijken, eventjes grazen, hondje besnuffelen, snoepje tussendoor. Ze komt over als een erg oud paard. Ze staat erg veel te slapen in haar stal, als ze in de bak gaat liggen, laat ze zich gewoon omvallen. Het is moeilijk voor haar door de benen te zakken. Omhoog gaat gelukkig nog wel, al heeft ze een tijdje nodig om op gang te komen als ze eenmaal staat.

Ik denk dat de medicijnen die ze haar hele leven heeft gehad nu hun tol beginnen te eisen. Ik denk dat ze gewoon op is. Eind juli komt mijn dierenarts weer inenten. Ik zal er dan eens met hem over praten. Hij heeft zelf een paard wat weliswaar wat ouder is dan Indy, maar die vergelijkbare problemen heeft. Eens kijken wat er nog voor mogelijkheden zijn om haar leven nog wat te veraangenamen.

Monique

Christel Provaas schreef op maandag 14 juli 2008, 13:48:


Indy krijgt zoveel tijd als ze nodig heeft. Een goede ostheopaat heb ik al ingeschakeld, die heeft een groot probleem met haar si-gewricht gevonden. Binnenkort volgt de derde behandeling. Ze doet ook aan Reiki. Ik ben een mens van eerst zien, dan geloven, maar Indy vindt het een goed iets - en dat is het belangrijkste. Zal op zoek gaan naar probiotica.
Ik hoop dat Indy de komende tijd wat zekerder gaat lopen, het lijkt alsof haar benen van elastiek zijn.
Monique

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 16:35:


Anita, veel sterkte gewenst.
Wat verschrikkelijk.
Monique