jan seykens schreef op vrijdag 27 juni 2008, 21:20:


Zou het ook helpen met medicijnen geven
Voorlopig hebben wij het opgegeven en daar baal ik vreselijk van. In overleg met de dierenarts laten we het even zo tot ze weer is te benaderen en weer wat durft aan te nemen uit de hand en ze zich weer wil laten pakken. Langzaam gaat dat de goede kant op. Komen is beslist geen enkel probleem. Ze loopt zo los mee, maar je handen zijn 'vies' en een emmertje voer is 'vies'. Het is weer net zoals als toen ze kwam, behalve dat ze bang is, ze is niet bang!. Dat hebben we toen opgelost en dat is blijvend, maar ze moet die verdomde medicijnen hebben, ze knapte er zo van op!
Zodra we haar weer netjes op de rails hebben gaat ze het natuurgebied weer uit en komt ze bij huis samen met Bret.
Falka heb ik weggegeven aan Sas en Egon, ze zal het daar fijn hebben, ze gaat terug naar haar ouwe plekkie en wij kunnen nu iets makkelijker de medicijnen bekostigen voor Björk, maar dan moet ze ze wel vreten!

Sylvia van de Grijp schreef op zaterdag 28 juni 2008, 20:33:


Ja of is allergisch en dat komt zelden voor en die allergie treedt na de eerste dosis al op bij mijn weten. Volgens mij had Idunn van Sas dat.

Sylvia van de Grijp schreef op zaterdag 28 juni 2008, 20:45:


ja, en het blijven uitzonderingen, ik denk dat je dus niet zowiezo de uitzonderingen moet uitvergoten als standaard, dat is wat ik er mee wil zeggen.

PaardEnSchool schreef op vrijdag 27 juni 2008, 19:29:


PenS schrijf nou toch alsjeblieft geen kuurtjes voor, je bent er niet voor opgeleid, alleen iemand die een artsenbul heeft mag recepten voorschrijven.
Jij praat over thuiszorgmiddelen en die kun je bij ernstige ziektes wat bijv hoefbevangenheid wel is geen geneeskracht toedichten.
Deze paarden hebben meer aan deskundige zorg.

Gudrun schreef op zaterdag 28 juni 2008, 21:21:


Alles moet te proberen zijn, de wortels gooien we idd al op de grond om haar aversie tegen eten aan zien te pakken. Het is echt een enorm lastig probleem.
We hadden al bedacht haar dingen van een stoel ofzo op te laten pakken en proberen of ze daar in gaat tuinen. Ik heb het nog nooit in mijn nou toch wel bijna 40 jaar lange ervaring zo meegemaakt dat een paard echt niets lust. Ik weet dat ze wortels heeft gelust, appel heeft ze gelust etc. Ik heb haast het gevoel dat de medicatie haar smaak aantast, toeval wil dat een vriendin nu bepaalde medicijnen slikt en ze heeft het gevoel alsof ze een roestig hek heeft af staan likken, de bijwerkingen dus. Niets smaakt haar meer. Ik denk dat er dit ook aan de hand is met Björk.
We moeten eerst haar eet aversie aan zien te pakken voor we weer iets kunnen gaan trainen denk ik. Ook grazen doet ze amper, maar wordt wel weer dik en staat weer te dromen en ligt weer te veel.

Machteld Jansen schreef op zaterdag 28 juni 2008, 21:52:


Machteld, wat heb je toen gedaan? Een andere pijnstiller gekregen?
Ör heeft het gekregen toen metacam niet meer hielp, we moesten idd aangeven dat ze niet voor slacht bestemd was. Levenslang was niet zo, er is denk ik wel een wachttijd.
Ör heeft het niet gered, maar ze heeft zo min mogelijk pijn gehad, bij haar was het proces van de ontstekingen niet meer te stoppen.

Wil schreef op zaterdag 28 juni 2008, 22:41:


Borderliners???????

Machteld Jansen schreef op zaterdag 28 juni 2008, 23:33:


Super dat je paard er weer bovenop is geraakt. Ik was idd wel wat verbaasd over buut bij een peesblessure. De basis is daar toch geen ontsteking van?
Vogens mij klopt het trouwens wel dat het normaliter niet meer wordt voorgeschreven, behalve bij zinloos lijden is er meen ik een ontheffing voor.
Bij ons paard was het idd iets heel anders en helaas heeft het allemaal niet meer geholpen. We hebben haar gelukkig wel meer pijn kunnen besparen en uiteinelijk voor euthanasie besloten.

Machteld Jansen schreef op zondag 29 juni 2008, 10:58:


Het paard had een zeldzame vorm van metabolic disease. Gras werd vergif voor haar. Onverzadigde vetten die ook in gras zitten werden 'ranzig' zeg maar, daardoor kreeg ze vetnecrose en later ook spiernecrose.
Overal kreeg ze verkalkt weefsel. Op een bepaalde manier had ze een tekort aan Sel en E, of ze dat niet op kon nemen of er te weinig was hier weten we niet. Maar daardoor werden de onverzadigde vetten vrije radicalen die haar weefsels aanvielen even kort door de bocht gezegd. Veulens die dit hebben gaan altijd dood omdat ze vaak wondjes hebben door bijv spelen triggert dat. Bij haar is het ook ergens door getriggerd , dat kan een insectensteek geweest zijn ofzo. Ze moet het al eerder gehad hebben voor ze hier kwam wonen omdat ze al grote verkalkte plekken had. Helaas wisten we het niet en hebben de eerste signalen niet tijdig gezien dat het weer gebeurde. Het was toeval dat de internist op de kliniek daar onderzoek naar had gedaan en het wel herkende. Om de diagnose te bevestigen zijn er weefselpuncties genomen, het is erg zeldzaam dat een oud paard dit heeft, meestal worden ze niet oud.

Machteld Jansen schreef op zondag 29 juni 2008, 11:49:


Nee ze werd juist enorm dik omdat het mis ging bij de vetstofwisseling, een beetje dikker de winter in vond ik niet zo erg, maar in een maand tijd werd ze extreem dik. Leverwaarden etc waren niet goed omdat ze te weinig at en dronk. De verkalkte plekken zaten onderhuids, met name bij de uier en de liezen. Het waren harde lange steenharde platen. Dit had ze al toen ze kwam. Toen ze weer ziek werd breidde zich dat in no-time uit over de hele buiknaad en ook de nekband etc.
Bij oudere paarden is het zeldzaam omdat ze meestal de eerste keer als ze ziek worden dood gaan. Dit paard was broodmager toen ze kwam en kon amper op haar benen staan dus we waren wat blij dat ze wat aankwam en opknapte. Ze mocht hier voor de veulens zorgen omdat rijden echt niet eerlijk was omdat ze zwalkte. Bekappen was altijd ellende omdat we moesten zorgen dat ze niet omviel e lieten haar dan tegen een muur leunen. Ze heeft wel de tijd van haar leven gehad, ze nam haar oppastaak voor de veulens heel serieus en bloeide er echt van op en kreeg weer interesse in de omgeving etc. Ze heeft ruim een jaar voor de kleintjes gezorgd tot het mis ging. Toen werd ze ook depressief, ze stond daar maar apatisch en werd steeds zieker, niets hielp meer. We hadden wel door kunnen gaan, maar ze zou niet meer voor de veulens mogen zorgen omdat die wel gras mochten. Voor haar was dat niet meer paardwaardig. De pijn was ook niet paardwaardig en zeker die depressie was de reden om er een eind aan te maken ze wilde niet meer. Ze is met haar hoofd op mijn schoot ingeslapen en ze leek echt wel bedankt te zeggen.

PaardEnSchool schreef op zondag 29 juni 2008, 11:56:


Wil jij nu beweren dat je geneesmiddelen voorschrijft?
Wil je beweren dat het geen thuiszorgmiddelen zijn?
Wil jij beweren dat een hoefbevangen paard geen deskundige hulp nodig heeft?
Dat vind ik een enorme zelfoverschattingg van jouw kunnen, wees eens reeel en speel geen doktertje, laat dat nou maar aan deskundigen over bij ernstig zieke paarden.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 29 juni 2008, 17:53:


Tsja, ik zal altijd met de vraag blijven zitten dat als ze het gewoon eerlijk hadden verteld toen we haar namen, dan hadden we het aan zien komen en geweten wat ze had. Het is met name het verzwijgen wat haar het leven heeft gekost. Misschien waren ze bang dat we haar anders niet zouden nemen? De vorige eigenaars moeten het hebben geweten, dat kan niet anders gezien het klinische beeld dat ze had toen ze hier kwam. En we hadden haar heus wel genomen gezien de omstandigheden waar ze vandaan kwam. Het verzwijgen dat neem ik ze wel kwalijk, anders was ze er nu nog geweest.

Inge Teblick schreef op maandag 30 juni 2008, 9:50:


Over imiteren http://nl.youtube.com/watch?v=WuFyqzerHS8
doet zelfs een fotocamera na.

Arabesk schreef op maandag 30 juni 2008, 19:03:


Ik begrijp de hele ophef niet, ik zie geen blacklist, er is informatie verzameld van websites. Op de website van; nou doe eens een greep, zeg Anky staan ook geen opleidingen en CV's vermeld, op die van Parelli etc denk ik ook niet.
Die website is soms wel wat ongenuanceerd nmm. maar ja, dat mag niet iedereen denkt hetzelfde over dingen.
Wat echter niet mag dat is prive mails openbaar maken zonder toestemming van de schrijver.
Verder begrijp ik de hele ophef echt niet ook hier worden mensen wel dingen in de mond gelegd of uit de context gehaald in discussies. Iedereen is vrij om een eigen website op internet neer te zetten, iedereen kan ook zelf nadenken of ze het er wel of niet mee eens zijn. De auteur van die website had hoogstens wat fatsoenlijker gehandeld door bij de primaire bron zelf even na te vragen hoe het zit, dat is gewoon wat netter dan schrijven 'geen informatie bekend'. Als je de websites kunt vinden dan kun je ook even contact opnemen met de webbeheerder lijkt me . Het is echter iedereen wel vrij om naar websites te verwijzen, websites zijn openbaar.
Ik zo me er helemaal niet zo druk om maken.