amar schreef op donderdag 10 juli 2008, 11:55:
> Gudrun schreef op donderdag 10 juli 2008, 10:14:
>
>> Verschil tussen kordaat zijn en mishandeling vind ik heel groot.
> worstelt dan met je emoties wat het tot een héél andere manier
> van kordate handeling komt waardoor een massa onzekerheid
> doorschemerd.
> myr
Ga ook wel mee in het "kordate".
Zowel bij de kids als bij mn dieren.
Er gaat geen weg neffe....als het moet, dan moet het. Als de situatie ernstig is...helaas.... medicatie gaat erin. punt.
Nu is het bij een kind of klein huisdier (met niet al te grote klauwen) een makkelijker opgave. Omkoperij (beloning) en anders even in de "houdgreep".
Vrees dat ik daarw el toe in staat ben, heb overigens gelukkige kids en huisdieren..., vooral de laatste zien me graag
en volgen me overal... katten gaan zelfs mee plasje doen buiten, als ik de hond uitlaat.
Player is ni zo simpel.
Haar dwingen...
ben ik van een koude kermis thuisgekomen.
(ze doet het tegenovergestelde van wat je wil, als je haar dwingt, maakt niet uit op welk vlak)
Ben trouwens ook te klein. Zij haar hoofd in de lucht en ik kan er niet meer aan..
Mn zoon is groter (1.85) en hij heeft meer kracht, langere armen.
Bij
ontworming (of medicatie neemt hij haar hoofd met zn rechterhand vast, hand op haar neus. Ze zal hooguit een paar rondjes draaien, hij draait mee , met spuit in andere hand . ze capituleert en hij kan medicijn toedienen.
Binnen de minuut is het gebeurd.
Vroeger duurde het uren.
Gingen niet weg voordat het gelukt was.
Gingen er gewoon bij zitten...sloten de inloopstal af, zij erin en wij erin, op ons gat op de grond met de medicatie.
het moest.
punt.
En breken?
Daar versta ik abs iets ander onder.
Warboel
