marjolijn schreef op maandag 21 juli 2008, 11:04:


Kijk, ik zeg niet dat het niet kan, maar wel dat je van goede huize moet komen om je paard te overtuigen dat ze de trailer in moet, terwijl ze 'weet' dat je haar gaat verhuizen, weg van de bestaande kudde en de ideale leefsituatie die haar lief is. Ze wil niet weg. Ze loopt er normaal zo op, zonder angst en nog nieuwsgierig ook.
Ik heb er geen andere verklaring voor.... ze wist dat ik haar verhuizen ging en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar te foppen door haar te laden met het gevoel "we gaan wat leuks doen".........
Ik ben dus gestopt met laden en heb mijn verhuisplannen aangepast. Ik gaf haar namelijk groot gelijk.

Misschien dom, misschien invoelend.... ik weet het niet. Ik kon haar dus echt alleen maar gelijk geven. Normaal laadt ze wel, nu vanaf de eerste seconde dat ik haar de wagen presenteerde gewoon NIET. NIET zei ze..........

(als ze met spoed naar en kliniek zou moeten, zou ik haar desnoods dwingen, da's anders koek)

Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 12:40:


PS: mijn merrie liep zelfs los de trailer in als die toevallig open stond... terwijl ze er niet in hoefde en gewoon wat los mocht scharrelen op het erf.)

Tuurlijk moeten ze het leren, maar zij heeft het al geleerd. Geen angst, wel begrip van het gevraagde, fysiek en emotioneel in staat het gevraagde uit te voeren, maar in dit geval dus NIET de wil.

Piet schreef op maandag 21 juli 2008, 12:47:


Ik zal nog eens goed nagaan of dat bij Donanta ook een probleem zou kunnen zijn, maar de laatste keer was er nog niets aan de hand (alle keren daarvoor ook niet).

Vooralsnog blijf ik steken op het ontbreken van 'nut'/'wil'.....

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 13:06:


Tsja, misschien hebben jullie gelijk. Toch kwam het gevoel van foppen en haar gelijk geven pas achteraf. Ik had eigenlijk toch verwacht dat ze er zo op zou lopen. Pas toen ze dat niet deed, dacht ik: oh, oh! Maar toen was in mijn ogen het 'kwaad' al geschied.

Ja ik kijk teveel door mensenogen naar mijn paarden. Is zo. De grens is vaag tussen inleven en vermenselijken. Maar ja, soms kan ik gewoon niets anders dan ze gelijk geven.

En terugvallen op hoe ze het geleerd heeft is idd niet wat ik wens.... dat is nl Parelli style. Met beheurlijk wat druk en fases...... wil ik niet meer.

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 15:21:


Kkkkkkoud of Africa

Eva Saegerman schreef op maandag 28 juli 2008, 18:34:


Interessante discussie!

Even terzijde...... vandaag mijn zowat groene 3 jarige Flor over een 'eng' blauw zeil geclickerd......
Niet dat het anders niet was gegaan, met een beetje vragen en release bij een stapje voorwaarts of onderzoeken vh zeil. Maar nu ging het 1, 2 hopsakee!

Blij verrast was ik en Flor stond op het zeil met een blik van: "welk zeil?"

Als ze zo de trailer ook opgaat