Wil schreef op zondag 27 juli 2008, 13:29:

Als er een nieuw paard bij mij komt, kijk ik NIET naar ras, hoe het is opgegroeid, gezondheid, hoeven.

Maar WEL naar: Is het vroeger mishandeld en heeft het een goeie plek nodig, kan ik het dier gelukkig maken, is het van iemand die er (soms met heel veel moeite, maar uit noodzaak) afstand van moet doen, kortom: kan ik het dier bieden wat het nodig heeft? En dat voor de rest van zijn/haar leven? Want als er een nieuw paard komt, is dat voorgoed, ook al kan ik er misschien helemaal niet op rijden (zoals Tango: mishandeld, te veel op de voorhand gereden en nu een chronische voetaandoening)...

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 12:31:

Wat een explosieve reactie! Ik had vroeger in Nederland ook twee ezels. Toen ze kwamen waren ze twee en vier jaar oud en alletwee nog hengst. Eén van de twee heb ik toen laten castreren, de andere was een heel mooi hengstje dat heel af en toe werd gebruikt als dekhengst.
Toch was de hengst, zelfs als ie net terugkwam van een "happy trip", zo mak als een lammetje waar kinderen altijd zonder problemen op konden zitten, terwijl het ruintje bij tijd en wijle een echte stuiterbal was.
Ik wil hiermee alleen maar zeggen dat niet elke hengst onbetrouwbaar is, en niet elk tijdig gecastreerd dier betrouwbaar.

Als mijn paarden gapen (2 van de 5 doen het regelmatig) is het altijd ongeveer om half vier 's middags, een half uurtje vóórdat ze gevoerd worden. Dan staan ze bij het hek te wachten en (soms) heel nadrukkelijk te gapen.
Komt bij mij meer over als ongeduld en "hongééééér!!!!"

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 27 augustus 2008, 8:33:


Mij paarden kunnen in principe de hele dag eten, maar ze zijn nu eenmaal gek op hun "prakkie" om half 10 en om 4 uur. Toch zie ik het ze om half 10 zelden doen (gapen dus). Misschien zijn ze om 4 uur net wakker van hun siesta
En dat ze geconditioneerd zijn als ze mij zien, gaat ook niet op, want ze staan naast het huis, dus ze zien me om de haverklap.
Geen idee dus waarom ze het doen, maar het zijn gezonde dieren, dus er is niks mis met hun spijsvertering.
Terwijl een ander paard, dat heel koliekgevoelig is, nooit staat te gapen

Ik heb gemerkt dat Arafat, de leidende ruin, alleen plast over de mest van "zijn" merrie. Zo van, ze is van mij, en haal het niet in je hoofd om iets met haar uit te halen.
En hij vindt het soms erg lollig om mesthopen uit elkaar te trekken en overal te verspreiden. Rare jongens, die arabieren

Sieta schreef op woensdag 21 januari 2009, 11:24:


(Hotmail kan ik met Google chrome gewoon openen, en verder vind ik het ook een prima browser)