eddy DRUPPEL schreef op zondag 27 juli 2008, 17:08:


Haar omdraaien zodat ze achteruit de goede richting op gaat
Ze was derjuist niet verbeterd, weer staken op de oprit en toen ik haar meer dwong om vooruit te gaan kon ik voelen dat het niet meer lang ging duren voor ze het weer kreeg. Dan werd ik weer de softie en heb de hulplijn ingeschakeld (persoon die haar mee aan de hand nam voor een paar meter). Op net hetzelfde plekje als gisteren op de brug kreeg ze het weer, ik neem wel een andere weg maar die brug moet ik over hè. Nog een keer toen ik een weg wou inslaan (fietser begon heel hard te trappen toen hij Soraya's poep op hem af zag komen ). Over de hele rit was ze ook niet echt ontspannen, dat is ook de eerste keer.
En ik dacht, omdat het zo goed ging, om deze week stilletjes aan alleen erop uit te trekken voor kleine toertjes. Daar zal ik nog maar wat mee wachten.
't Is een trezebees, maar wel een lieve

Cindy Helms schreef op maandag 28 juli 2008, 12:24:


Kan ik eens proberen, thanx

Cindy Helms schreef op dinsdag 29 juli 2008, 9:17:


Zo blijf je wel alert hè
Dat je al in de fase zit dat je het plezant vind, is super, bij mij moet dat nog komen. Maar dat komt nog wel zenne, bij Black heb ik vroeger ook hierdoor gemoeten. Hij begon te steigeren, kaarsrecht en al klauwend, in het begin was ik er bang voor waardoor ik te soft werd en met mijn voeten liet rammelen, op den duur vond ik het grappig en het steigeren was dan snel gedaan. De lol voor hem was er blijkbaar dan ook af. Gewoon effe doorbijten.

Ans Jondral schreef op dinsdag 29 juli 2008, 10:25:


Zo'n S-vorm heb ik van de week geprobeerd en van zodra ze terug de richting in moet waar ze oorspronkelijk achteruit ging, deed ze het weer. Ik moet de trukendoos bovenhalen en zien wat er uiteindelijk werkt hè.
Dat ze de gracht in ging vond ik nog niet zo erg maar dat ze het krijgt op de brug dan moet ik toch wel even slikken, ik heb zelf hoogtevrees en het is diep als je naar beneden kijkt zenne, daar verstijf ik dan.
Eergisteren begon ze weer te springen en dan ben ik bang dat ze zo gaat bokken en ik eraf val en ze ervandoor gaat, we zijn tenslotte op straat hè.
Zij is nu wel echt gewoon aan het profiteren, ze weet het goed genoeg dat ik niet doordoe wanneer ze haar kuren krijgt, ik moet vooral aan mezelf werken dus.
Daarom dat ik ervoor zorg dat er steeds iemand meegaat, dat geeft me meer vertrouwen.
Het is juist omdat ik weet dat het mogelijk is dat ik doordoe, dus merci voor het opkrikken van mijn moed

Maria Delavega schreef op dinsdag 29 juli 2008, 11:12:


Uitproberen en de moed erin houden
Als het me gelukt is, laat ik het weten.

stumperd schreef op dinsdag 29 juli 2008, 14:29:

en op den duur was ze helemaal gespannen. Gespke

Vorige week alle dagen gaan wandelen zonder problemen, deze week staakt ze op de oprit. Het is niet dat ze bang is zenne, ze kan het goed genoeg maar ze heeft geen zin. Hoewel ik een vriendje meenemen een goed idee vind bij angstige paarden of bij het begin van verkeersmak maken, denk ik niet dat het voor haar een oplossing is. Zoals Eddy al zei, is ze me aan het testen.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 juli 2008, 19:24:


Ela, Ela!! Ik ben pertan wel een lieveke zenne!!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 0:56:


En dat gaat allemaal over dezelfde familie?
Die zijn goed bezig seg!!

stumperd schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 11:45:


Als je iets echt wilt, dan wil je er moeite voor doen en daar ligt vaak het probleem: het echt hard genoeg willen. Ik ken nog vele mensen met paarden op een manege en 2 ervan zien echt in dat een paard beter af is op een weide dan in een stal, maar... die moeite dat ze ervoor moeten doen is er precies teveel aan. Alle dagen stront scheppen, eten geven, ... zien ze niet zitten, das toch gemakkelijk op een manege hè, daar wordt dat voor jou gedaan. Ik heb ze een adres gegeven van een wei die te huur stond in de buurt, eerst waren ze erg enthousiast maar na nog eens na te denken wat er allemaal bij komt kijken hebben ze toch afgehaakt. Ik ben ze al een hele tijd aan het bewerken omdat ze het ergens wel willen, maar ik vrees dat mijn moeite toch tevergeefs is spijtig genoeg.


Nu heb ik veel hulp van mijn bompa die er overdag veel zit, maar het eerste jaar dat ik op de wei stond, stond ik er alleen voor en kon ik in de week ook alleen maar 's avonds gaan. Ze hadden het niet slechter hoor, zolang je ervoor zorgt dat er genoeg eten is voor 24u. Het is wel nadeliger dat ze dan iets mankeren, maar je kunt aan de mensen die in de buurt wonen vragen of ze een oogje in het zeil willen houden en hun je telefoonnummer geven voor het geval er iets is.


Oefening baart kunst en je kent toch mensen die je willen helpen en waar je terecht kunt met je vragen?


Awel hè, mijn vriend heeft jaren geleden gereden maar is nu helemaal paard-af en dan bedoel ik echt helemaal. Het lukt me toch ook.


Dat afspreken om samen in de piste te gaan rijden heb ik nooit gesnapt, je bent toch met je paard bezig? En als je zo wilt tetteren terwijl je rijdt, dan kan je beter erna in de kantine afspreken vind ik. Ik denk dat een paard dat ook niet leuk vindt om zo'n kwebbelende afwezige ruiter op z'n rug te hebben.
Commentaar geven op elkaar in een manege is precies een sport op zich geworden. Horen, zien en zwijgen was daar altijd mijn motto, hoewel mijn gezicht soms wel boekdelen kan spreken.


Dat wedstrijdgebeuren hè, ik heb dat nooit begrepen. Vroeger ging ik er soms naartoe om voor vrienden te supporteren maar ik heb me altijd een vreemde eend in de bijt gevonden en ik zit er niks mee in om daar een vreemde eend te zijn


Dat is de clou sè. Mensen die er geen tijd voor willen vrij maken. Ik kan goed geloven dat niet iedereen evenveel tijd ervoor kan vrijmaken maar dan zoek je toch een plek waar er een beurtrolsysteem is, of zoek je een zelf een wei waar nog andere mensen bijkunnen voor die beurtrol?
Zoals ik tegen die 2 mensen ook al heb gezegd: als je op een manege staat, ga je ook wel eens iets drinken en doe je een babbeltje. Tel die tijd eens op en bekijk wat je in die tijd allemaal kunt doen op een wei. Dan kreeg ik het tegenantwoord dat het sociaal leven dan achteruit gaat. Pff, zo is er altijd wel iets hè.
't Is zoals je zegt: ieder zijn keuze

Esther schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 13:05:


Wat doet die vent daar in godsnaam met zijn broek tot aan zijn enkels ?

Esther schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 13:08:


Da zal hem dan ook geen twee keer doen !!
Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen

stumperd schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 17:21:


Das waar!!

Conrad van Pruijssen schreef op maandag 11 augustus 2008, 15:25:


Ik heb net een eerste jaar lerarenopleiding achter de rug, dus mijn ervaring is nog maar heel beperkt als leerkracht maar het is wel een feit dat je met meer omgevingsfactoren moet rekening houden dan dat vele mensen denken.
Ik vind ook dat er in mijn opleiding wel de nadruk wordt gelegd op het belonen van leerlingen, dat is in andere scholen mss wat minder maar wij krijgen naar ons voeten wanneer we geen positieve feedback geven bij een goed antwoord. En zelfs bij een slecht antwoord moeten we de lln. eerst positief aanspreken en dan verder op de vraag ingaan bij dezelfde leerling of naar de rest van de klas toe.
Conrad, als je wilt dan wil ik wel een mail naar het departementshoofd van mijn school sturen met de vraag of ze geïnteresseerd zijn in je lezing. Sommige van mijn lectoren zullen ook mss geïnteresseerd zijn, hun kan ik ook wel contacteren.

Esther schreef op maandag 11 augustus 2008, 19:46:


Ik denk dat je wat minder zwart-wit moet denken Esther. Dat jouw zoon het in het bedrijfsleven het goed ervan afbrengt en dat zijn opvoeding uit positieve bekrachtiging heeft bestaan is super, maar dit zal niet voor alle mensen gelden. Veel hangt van de persoonlijkheid van de persoon zelf af.
Een recent voorbeeld van in mijn omgeving: meisje van 19 werkt full time, een collega met meer verantwoordelijkheid neemt een tijdelijke arbeidsonderbreking en die verantwoordelijkheid komt op de schouders terecht van dat meisje van 19. Na enkele maanden blijkt dat het te veel voor haar is en ze staat constant onder druk wat leidt tot enkele fouten. Haar baas heeft tijdens die periode niets positiefs van haar werk gezegd, collega's merken dat ze het moeilijk heeft en 1 is naar de baas gestapt en gezegd dat hij haar eens een schouderklopje moest geven om haar terug te motiveren. Zijn antwoord is dat hij nog strenger tegen haar gaat optreden want zo zou ze het leren. Gevolg: ze heeft onlangs ontslag genomen.
Hij had haar moeten oppeppen en vermelden wat ze goed deed, want ze leverde echt geen slecht werk en dat beseft hij nu, jammer genoeg te laat.
Ik wil hier maar mee zeggen dat het bedrijfsleven wel hard kan zijn, mensen in het algemeen kunnen hard zijn. Eigenlijk was het meisje nog te jong om die verantwoordelijkheden te dragen maar het is een leerproces geweest voor haar. Mensen blijven bijleren en zich ontwikkelen zowel vanuit positieve als negatieve ervaringen en bekrachtiging.
Positieve feedback moet gebeuren, in alle omstandigheden, zowel op het werk, privé als op school. Toch zijn er situaties op school waar er eens gestraft moet worden, net zoals bij de opvoeding door de ouders zelf. Veel hangt af van de persoonlijkheid, de achtergrond, de omgeving, ... van de personen in kwestie.