eddy DRUPPEL schreef op maandag 28 juli 2008, 13:15:
> Piet schreef op maandag 28 juli 2008, 8:19:
>
>> Ellen2 schreef op zondag 27 juli 2008, 23:41:
> die paarden allerlei objecten kunnen laten apporteren maar hun
> paard niet buiten de toegangspoort krijgen voor een wandeling
> ondanks zak vol beloning !! Zelfs terug af stappen met de
> mededeling "hij heeft geen zin vandaag" !!!
Ai... dat herken ik! Kennis van mij op (vroeger) de manege... eigen paardje.
Leuk... steigeren aan het eind van het pad... niet alleen naar buiten willen...
En dan toegeven he?? Omdraaien en terug naar stal... vandaag doet ie ut niet...
Jaja....
En zo train je het erin! De beloning is terug naar stal, verder gaan met vreten, lekker veilig niets doen...
Uit pure frustratie (nee, je verkoopt geen paard als je het éénmaal hebt!!) heeft ze hem een jaar lang niet bekeken. Uitmesten was simpel. Hekken naar voren, paard stapt 3 meter naar voren.... trekker erachter langs... 3 meter naar achteren en een baal stro erin... Zo heeft hij bijna 1 jaar gestaan.
Ik had geen eigen paard (was daar gewoon lesklantje) en wilde het wel proberen. Niet wetende wat de voorgeschiedenis was. Ik werd daar compleet voor gek verklaard, want dat paard was levensgevaarlijk (???)... Nou, ik moet zeggen dat ik er wel achter gekomen ben dat ie de nodige truukjes had. Gaan zitten bijvoorbeeld als ie niet wilde lopen!
Of steigeren als je opsteeg. Niet vooruit willen lopen, dan maar achteruit.
Zodra je hem ergens vastzetten ging ie hangen... trok alles kapot.
Met voeten uitkrabbelen gaf hij de voet, maar heel vaak zette hij hem meteen met ene klap weer neer. Kortom: nu begrijp ik dat het toen allemaal aanwijzingen zijn geweest uit protest met zijn situatie.
Achteraf gezien had zij dit paard beter wél kunnen verkopen!
Gewoon misdadig om het dier een jaar lang niet te bekijken!
En mij, als volslagen vreemde voor haar, toe te staan er alles mee te gaan doen....
Maar goed, wist ik veel..... al doende leert men he?
Ik heb er 2 jaar op gereden. Letterlijk met vallen en opstaan.
Hij is een heel eind bijgekomen. Ik kon er zelfs redelijk normaal mee buiten rijden.
De manege had wel iets land... maar dat was voor de manegepony's.
Pensionpaarden kwamen daar nooit! Dus ik huurde een stukje land. En zette hem zo af en toe daar neer.... Met haar toestemming... ze kwam toch nagenoeg nooit.
We pendelden in de zomerperiode dus van het land naar de pensionstal... en terug...
Weer verklaarde iedereen mij voor gek.... waarom moest dat paard zo nodig buiten lopen? Hij had toch een prachige stal?
Totdat zij wél weer een keertje wilde rijden...
Zo eens per jaar had ze kennelijk zo'n aanval.
En ik, de gek, zette alles keurig netjes klaar... Dacht dat het leuk was als ze eindelijk weer eens naar haar paard om ging kijken.....
Ik zal het nooit vergeten... ze kwam... en hij draaide meteen z'n kont naar haar toe...
Hoezo signaal? Ze heeft dit genegeerd. En steeg toch op.
Hij tolde als een idioot door de manegebak en gooide haar eraf. Niet zo zachtjes ook.
Dat beeld vergeet ik niet. Als niet eigenaar kun je er helemaal niets van zeggen en ook niets aan doen. Je staat eigenlijk machteloos.
Al het werk was in 1 keer verdwenen. Ze heeft hem daarna nog 1 x buiten geprobeerd te rijden... en ja hoor. Einde pad: steigeren!!!! Ze is terug gegaan en heeft hem op stal gezet. Later is ze naar een andere pensionstalling gegaan en heeft hem meegenomen.
Volgens de 'roddels' heeft ze nooit meer op hem gereden. Ik hoorde ook dat ze hem nooit alleen op stal kon achterlaten, hij brak de hele tent af....
En ik heb hem nooit meer opgezocht.
Triest verhaal he?? Vind ik ook.....
Wil.
Warboel
