Esther schreef op donderdag 31 juli 2008, 15:15:


Nee, zout is niet vriendelijk. Wij hadden een terras van Drentse zwerfkeitjes.
Mooi hoor... maar daartussen groeit altijd onkruid.
Ik deed in het voorjaar het hele terras met zout inbezemen... en geen onkruidjes meer.
Wist trouwens niet dat klein Kruiskruid zout wel lekker vind... dat stond in ieder geval niet op het terras. Wel altijd aan de weilandranden...

Oh.... trouwens hier ook JKK..... we ontkomen er dus hier ook niet aan.
De eerste bloeiers liggen in de vuilnisbak. Snap niet dat dat spul hier in de droogte nog vrolijk staat te bloeien. Wat weer bewijst dat dit een oersterke plantenfamilie moet zijn. ;-((

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 31 juli 2008, 20:34:


Niks maf verhaal. Heel mooi verhaal, goed geschreven. Ahum... de meeste fokkers doen op die leeftijd zo'n beetje de veulens eraf halen.
Wij dus ook. 6 maanden was wel mooi geweest...
Zou ik nu niet meer doen. Als de merrie het lichamelijk goed aankan... lekker erbij laten lopen. Normaal gesproken tot het volgende veulen zich aandient...
Het 1e veulen wordt dan vanzelf 'afgestoten'.....

Groetjes

Wil

Arabesk schreef op donderdag 31 juli 2008, 18:21:


Niet meer...... wel gedaan.

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 31 juli 2008, 23:10:


Ja... da's de pest aan kennis he?? Je grote schuldgevoel gaat opspelen.
Ach, zelf was ik vroeger niet anders. Niet omdat je slecht wilde zijn!
Integendeel.... je dacht dat je het goed deed! Een veulen tot zes maanden erbij houden was al heel wat!

De lactatie komt met drie maanden pas echt goed op gang! Kan wel 5 liter op een dag zijn..... Soms zou ik de tijd weleens terug willen draaien... helaas gaat dat gewoon niet. In ieder geval kan ik dezelfde fouten niet weer maken.

En die oceaan van verdriet... ik weet zo ongeveer wat je gevoeld hebt.
Zelf heb ik dat indertijd meegemaakt met Maaike, de Fries van Esther.
Ook die gooide ineens een hele golf van ellende eruit... zo over me heen.
Het is een heel apart gevoel, dat weet ik wel! We hebben samen staan te janken, het paard en ik. Hij drukte z'n hele hoofd naar beneden, zowat in m'n schoot.
(Als je het zo neerschrijft, staat het heel vreemd.)
Maar het gevoel en de belevenis... vergeet ik nooit meer.
Soms vertellen dieren je dingen... die je misschien liever niet wilde weten.

Daarna zit je ermee. Zoals jij nu.
Ga je er iets mee doen, of niet..... Paarden vergeten niet.

Groetjes,

Wil.

Anita Cats schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 0:10:


Anita, ik heb je dit niet eerder geschreven, omdat ik niet wist of jij het ook zou meemaken of niet. Ons veulen is indertijd ook op de kliniek gestorven, 3 dagen oud. Aan een blaasruptuur. Hij heeft de eerste narcose al niet overleefd, dus er is nooit geopereerd. Ik vermoed dat ze dit veulen meteen hebben opgeruimd en dus niet aan de merrie hebben laten zien.
1 dag later hebben wij de merrie opgehaald en, van een merrie die altijd braaf de trailer opliep... wilde ze ditmaal echt niet! We kregen haar er gewoon niet in!
En heel erg... ze bleef maar achterom kijken, alsof ze op iets wachtte...
Het heeft wel 1 uur geduurd, en met veel geduld en gepraat hebben we het toch voor elkaar gekregen. Daarna heeft ze zeker 1 week alleen in het weiland staan te sippen. We zagen alleen haar mooie kont. Ze wilde helemaal niets van ons weten. Was helemaal in zichzelf gekeerd en reageerde gewoon nergens op.
Buiten dat, ondanks de stoppers, zwol de uier toch vreselijk op.
Dat zal ook last gegeven hebben....
Na 1 week hebben we haar bij een andere merrie gedaan en vanaf die dag ging het geleidelijk aan iets beter. Dit paard heeft daarna trouwens wel gewoon veulens gekregen.

Ze is bij ons nooit meer gewoon vlot de trailer opgelopen. Er was altijd een aarzeling, altijd een 'even rondkijken' en aarzelen op de klep....
Gezien de stress waarin we waren tijdens het vertrek met haar en haar veulen... moet dat toch een traumatische ervaring voor haar geweest zijn. En die was ze duidelijk ook nog niet vergeten. De trailer, + het achterlaten van haar veulen... was de 'slechte' combinatie....

Als ik je een advies mag geven.... doe wat Aart ook al zegt... rustig aan.
Geef haar de tijd. Doe de dingen die ze wél leuk vind en laat die trailer even rusten. Maak er nu geen punt van. Dat komt wel weer... als ze wat lekkerder in haar vel zit.
Er moet gewoon tijd overheen gaan.... en dan komt het vanzelf weer goed.

Groetjes,

Wil.

Cindy Helms schreef op donderdag 31 juli 2008, 22:51:


Dat geeft niet hoor, we hebben allemaal een prive-leven buiten PN en HN he?
Maar als je de dosering weet, graag. En ja... het heeft dus wél zien om te doen?

Groetjes,

Wil.

Anita Cats schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 10:35:


Jullie zitten straks nog steeds met het verdriet, alhoewel het langzaam zal slijten. Het paard heeft er minder last van, is het veulen op zich sneller vergeten.
Wat ik denk is dat ze een soort trauma onthouden. In de stress en paniek op een trailer, naar een vreemde omgeving waar het waarschijnlijk akelig ruikt en ze ook het ongemak van andere paarden ervaren.
En dan een levend iets van zichzelf wat ze hadden... maar wat later niet meer leeft. Vlak jullie verdriet en reactie naar de merrie ook niet uit....
Jullie willen getroost worden, dus heb je de merrie getroost. Voor haar weer een bevestiging dat er dus echt iets aan de hand was...

Allemaal indrukken die ze heeft meegemaakt, ze voelt feilloos jullie stemming aan. Allemaal nog niet optimaal.
Deze fase is een soort afsluitfase, het paard en jullie gaan daar doorheen.
Daarna gaat het een stuk beter, echt waar!
Met z'n drieën op het land is het beste wat had kunnen doen!

Sterkte ermee,

groet,

Wil.

Cindy Helms schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 9:12:


Ja. Is bekend. Maar in geval van een acute hoefbevangenheid zul je moeten proberen om de grootste schade meteen te beperken... dan zou zoiets een uitkomst kunnen zijn toch? Je geeft het toch geen dagen achter elkaar?
Hoelang dan wel..... ligt aan de situatie denk ik....

Cindy Helms schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 9:15:


Gelezen, beantwoord en bedankt daarvoor!

Groet,

Wil.

Piet schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 10:05:


De dosering heb ik inmiddels per e-mail ontvangen.
Moet nog omrekenen, zodat er een standaard is voor een paard van zeg maar een 500 kilo.
In geval van dit land... weet ik zonet niet of een DA snel zou komen of juist handelen... vandaar dat ik alles erover wil weten. Er zijn in deze regio zeer weinig gespecialiseerde paardenartsen.

Een noodbehandeling dus, die je zelf zou moeten en kunnen uitvoeren.

Wil.

KNIP

Cindy, ik wil het eventueel ook wel doormailen... heb iets meer tijd als jij.
Piet... je krijgt mail!

marjolijn schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 11:38:


Ascal is een bloedverdunner... dus dat klopt wel....
(is hier ook in huis, nee, niet voor mezelf)

Martina schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 16:12:


Forumspook Martina... bericht is van 2005....

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 16:37:


Paardenmarkt Zuidlaren: wordt jaarlijks een veulen verloot. Meestal een ponyveulen. Althans: tot een paar jaar geleden was dit zo.
Er zullen misschien meer evenementen zijn waarbij een ponyveulen de hoofdprijs is.....

Nick Altena schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 22:40:


Oh Nick... wist ik niet! Sinds wanneer is dit verboden dan?
Het was natuurlijk ook grote kolder!