Ellen2 schreef op donderdag 31 juli 2008, 20:39:
> Nathalie Lagasse schreef op donderdag 31 juli 2008, 16:23:
>
>>

>
> Dat druk voor mij betekent: “een constant en geduldig aanwezig
> blijven van dezelfde vraag tot er een antwoord komt” en geen
> onaangenaam iets
Het is een beslissing over de manier van aanleren die je neemt, waarbij de vraag of het onaangenaam is theoretisch eigenlijk niet van belang is.
Het is: "wil ik met de hersens van een paard werken, zodat ik een paard krijg wat met veel eigen inzet zaken die ik aangeef oplost" of zeg je" Nee, ik hoef geen denkend paard, ik geef zijn lichaam bepaalde prikkels die hij moet leren volgen.
>
> Hoe belangrijk lichaamstaal en uitstraling blijven naast gelijk
> welke methode.
>
> Dat dit een discussie is tussen goed, beter en nog iets beter.
>
> Dat andere mensen leren om dieren te trainen nog moeilijker is
> dan dieren trainen.
> staan daar overmorgen nog (dat is indy, er zijn ongewtijfeld
> ook bordercolliepaarden die staan te springen van
> :”watgaanwedoen, watgaanwedoen, watgaanwedoen, laat me raden,
> links? Rechts? Omhoog? Omlaag?....)
Mooie uitdrukking "bordercolliepaarden"

Bij de mensen die ik les geef is het het verschil in soorten paarden heel groot.
Van een 2 jarig very jumpy Kentucky beest, met veel rasjes en karakters ertussen naar een Groninger van 12 ofzo, die niet meer te berijden of zelfs maar vast te binden is en bij het zien van het zadel al uit zijn dak gaat.
Vooral de Groninger reageerde in het begin zo traag dat ik de eerste twee lessen wanhoopte of de eigenaars dat paard ooit wel uit zijn "ik doe zelf niks, want dan krijg ik op mijn donder" cocon konden halen.
Ook dat paard staat als de concentratie en focus even weg is nu de oefeningen die het geleerd is aan te bieden, want voor het eerst van zijn leven WIL hij graag doorgaan waarmee hij bezig is, zonder dat akelige gestop waarin ze weer dingen gaan staan te bespreken.
M.a.w. hij snapt het nog niet , of probeert het "het is gedaan gebaar " te negeren.
Ik zal niet zeggen dat het nu een bordercolliepaard is, maar het ongeinteresseerde uiterlijk en gedrag is compleet weg. Hij zoekt nu zelf.
Dat, (en ik wil je niet op je tenen trappen) je denkt dat wanneer je gaat wachten tot ze de oplossing gaat zoeken jullie allebei in slaap vallen ligt aan de tekortkoming van de trainer. Het is of te grote stappen nemen, je criteria te snel verleggen of simpelweg aan de eerste minieme reacties voorbij gaan, waarop je paard denkt: pffff wat ik ook doe is niet goed, ik blijf gewoon lekker staan en doe mijn ogen dicht, da's veel fijner dan misschien wel nooit zo'n beloning krijgen.
>
> Dat er nu misschien wel een paar eens in hun haar krabben, hun
> ogen ten hemel slaan en denken “nu snapt ze ’t nog niet!”.
> Geen probleem, dit is op dit moment mijn richting, maar ik ben
> geen boerenpaard dat loopt met oogkleppen voor een kar en dat
> altijd in dezelfde richting blijft gaan, ik volg een beetje
> mijn gevoel en een beetje mijn verstand en ik leer van mijn
> fouten
Als je zo door gaat ga je het wel snappen

Piet
Krom past niet op recht