Eva Saegerman schreef op zaterdag 2 augustus 2008, 11:07:
> Moet ik nu blij zijn hiermee of niet?
>
> De situatie met
DA gister was niet zo aangenaam natuurlijk
> Maia bv liet de
DA gewoon haar gang gaan, net als beereke
> Die maken veel minder onderscheid tussen wie hét doet
> Vind ik eigenlijk veel gemakkelijker hoor, dus daarom,
> moet ik nou blij zijn of moet ik hierop trainen?
>
> Ik heb allesinds beloofd aan de
DA da ik er op zal trainen dat ze vreemden met spuit in handen, ook in de buurt laat, zodat die veiligheidsschoenen niet nodig zijn
hoi Eva,
het voelt aan als een grote eer, maar ik denk dat je er eigenlijk niet blij mee moet zijn, gewoon omdat het voor Queenie niet goed is om zo afhankelijk te zijn van alleen maar 1 of enkele personen. De wereld is dus heel eng voor haar, als jij er niet bent.
Wat gebeurt er als jij ziek bent? of als jij dingen niet kan? Of in het ergste geval, haar niet meer kunt houden, door bv. tijd, geld, of gezondheidsredenen?
Ik heb eens een verhaal gehoord van iemand, die had ook een paard dat erg aan haar alleen hing. Toen zij door familieomstandigheden plotseling naar het buitenland moest, en iemand anders gevraagd had voor het paard, heeft het paard na eerst een aantal keren te zijn uitgebroken, bij de laatste ontsnapping op de weg rende, en overhoop is gereden in het verkeer.
Is het een idee om een bijrijdster te zoeken? Dat iemand anders ook iets met haar doet, dat ze leert dat dat ook kan, zonder dat die haar meteen wil prikken?
Om mee te beginnen, dat iemand anders eens met haar komt spelen?
Zo leert ze dat de wereld bestaat uit nog meer lieve mensen, die eventueel met een dialect met haar omgaan, maar naar mijn idee wordt een paard daar wel flexibeler van.
groetjes
Warboel
