Karin schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:31:
>> Oh wat een verhaal wordt het toch weer. Denk dat velen al weer
>> afgehaakt zijn. En dit wilde ik helemaal niet bereiken
>> eigenlijk.
> zult je paardje vast heel goed kennen, maar ik geloof niet dat
> je zo kan weten wat ze denkt.
>
>
Geen antwoord direkt aan Karin maar wel even 'instemmend' inhaken, richting Ingrid: een beetje minder 'interpreteren' ( op onze menselijke manier!!) is zeker op z'n plaats! Voorbeeldje: als Isabella haar hooi niet opeet als Ingrid het geeft maar het vervolgens wél eet ans Ingrid's moeder het in de voerbak legt... Ingrid: in 't voortaan niet denken: och wat mankeert er aan, maar gewoon weglopen en denken: bekijk 't maar juffertje - met jouw hooi is niks mis, dus ga maar lekker eten!
Zeker weten dat als je na een uurtje terugkomt, het hooi op is ( ervanuitgaande dat ze niet om ziekte-redenen niet wil eten natuurlijk).
Datzelfde geldt voor Egon's genoemde consequent zijn - binnen de grenzen van paardvriendelijk gedrag is néé ook née en ja is ja. En brááf is leuk.
Hoe graag we ook willen, een paard heeft niet hetzelfde gevoel voor humor of andere zaken zoals wij. Die moeten we dan ook niet in ons paard willen zoeken. Lees nog eens het hoofdstukje op de hoofdsite door over
antropomorfisme, daar staan toch wel waarheden in die je een eindje op weg helpen. Een paard kan niet veel aanvangen met onze menselijke beleving of emoties - we moeten die ook niet van hen verwachten!
Nou, je hebt weer genoeg om over na te denken hé! Maar heb nou alsjeblieft niet het gevoel dat je het allemaal fout gedaan hebt - zie het maar als een onderdeel van een proces. En da's juist spannend en inspirerend!
Groetjes, Marianne
Warboel
