Aangezien ik niks wist van spierbevangenheid, ben ik eens gaan googlen...........ook al geloof ik niet alles wat er op 't www beschreven staat, vond ik deze info wel interessant en plak het hier even onder, voor diegenen die net als ik, ook niks wisten.
. Spierbevangenheid ontstaat doordat het paard in de dagen rust evenveel voer heeft gekregen als normaal en de suikers daaruit als glycogeen in de spieren heeft vastgelegd. Glycogeen is een vorm van suiker die direct kan worden verbrand. Dit is bij paarden nodig omdat het een vluchtdier is en dus te allen tijden op de vlucht moet kunnen slaan, om dat te kunnen is direct energie nodig en uit voorzorg is die energie al in de spieren opgeslagen. Als er echter te veel glycogeen in de spieren is opgeslagen vindt er op het moment dat het paard aan het werk gaat een kettingreactie plaats: al het glycogeen wordt opgebruikt, dit kan al in stap gebeuren. Omdat het lichaam niet in staat is genoeg zuurstof aan te voeren om die verbranding in goede banen te leiden, wordt een gedeelte van het glycogeen zonder zuurstof verbrand. Hierbij ontstaan meer afvalstoffen dan bij normale verbranding met zuurstof. Het lichaam is niet in staat om alle afvalstoffen, met name lactaat (melkzuur), af te voeren en een groot gedeelte blijft in de spieren achter.
Tying-up kan optreden door een aantal omstandigheden, o.a. te sterke training, voedingsdeficiëntie en spijsverteringsproblemen. Een tying-up aanval treedt juist bij rust, voedingstijd of na stress (bij transport, voedselverandering of ziekte) op. Terwijl paarden na een aanval meestal helemaal in orde zijn, hebben ze bij tying-up juist stijve en pijnlijke achterbeenspieren en rug. Vroeger werd deze aandoening met name gezien bij werkpaarden die zes dagen hard werkten en op zondag stil stonden.
Als ze dan op maandag weer aan het werk gingen, kwam de opgeslagen energie in de vorm van suikers in de spieren ¨te snel¨ vrij en verzuurden de spieren en werden dan stijf. De aandoening is het gevolg van een te grote hoeveelheid energie die zich in de spiercel heeft opgehoopt. Dit komt voor op momenten dat het paard met het voer (grote) hoeveelheden energie opneemt, maar dit niet hoeft te gebruiken voor het verrichten van arbeid. De energie uit het voer wordt dan opgeslagen als "reserve energie", voor als er weer arbeid verricht moet worden. Om te kunnen worden gebruikt voor het bewegen, moet de opgeslagen energie eerst verbrand worden. Deze verbranding vindt onder normale omstandigheden plaats door gebruik te maken van zuurstof dat in de spieren aanwezig is. Als er echter heel veel reserve energie moet worden verbrand, is er niet voldoende zuurstof en vindt de rest van de verbranding zonder zuurstof plaats. Bij deze vorm van verbranding wordt zuur gevormd dat de celwanden kapot kan maken. Je kan het gevoel bij jouw paard dan het beste vergelijken met ernstige spierpijn bij jezelf.
Door zondags (of bij een rustdag) geen
krachtvoer te geven, kon de aandoening sterk worden verminderd. Bij het tegenwoordige tying-up syndroom is het paard ¨spierbevangen¨ en wordt bij bloedonderzoek zeer hoge waarden van spierenzymen gevonden, dat wijst op spierbeschadiging. De energiehuishouding in de spiercellen is verstoord. Door snelle afbraak van de suikers (=koolhydraten) treedt (melkverzuring) verzuring en beschadiging van de spieren op. Tying-up geeft als regel tijdelijke schade van de spieren en kan weer herstellen. Een ernstige vorm van tying-up geeft soms blijvende schade aan de spieren en de nieren.
De symptomen zijn bij ernstige spierbevangenheid: het paard wordt volledig stijf, gaat zweten, heeft een versnelde ademhaling, pijnlijke rugspieren en soms zien we rode urine. Verder zien we vaak dat het stro in de stal naar de achterbenen is gekrabd.
Het paard moet niet meer bewegen dan absoluut noodzakelijk is om naar de stal terug te komen. Beter nog is om het paard ter plekke te laten staan of op transport te zetten. Dwing het paard vooral niet om er "doorheen" te lopen. De behandeling van de dierenarts zal er op gericht zijn de spanning op de spieren te verminderen, de ontsteking te remmen, de pijn te stillen en de schadelijke stoffen te neutraliseren. Het herstel duurt vaak enkele weken of langer. In deze periode is het van belang om de ontstane schade te herstellen en om herhaling te voorkomen. Het allerbelangrijkste is een strikte voerbeperking in combinatie met aangepaste beweging (zie schema). Ook het langdurig verstrekken van anti-oxidanten in combinatie met een vitamine-E/selenium verbinding heeft hier een belangrijke functie.
Hoe tying-up te voorkomen? Het blijkt dat het ene paard gevoeliger is voor spierbevanging dan het andere paard. Het beste is een getraind paard niet stil te laten staan, maar elke dag in de weide, paddock of stapmolen. Als het paard wel stil staat, op die dagen direct het
krachtvoer verminderen met rond de 75%. Als je weer aan de gang gaat, heel kalm aan beginnen en als hij stijf wordt, onmiddellijk stilzetten. Dierenarts!!
Je kunt via Internet de diverse Dierenklinieken raadplegen; Kliniek van Pijls en Offereins geeft duidelijk advies via hun website:
www.dierenkliniekpijlsenoffereins.nl My best whisper is a thought
Warboel
