Myriam schreef op maandag 11 augustus 2008, 16:22:


Het leren reken was ook lachen. Hoe leer je een kind breuken. Je moet zorgen dat de breuken lekker zijn. Dus pannenkoeken bakken. Daar komt aardig wat rotzooi van, maar dat ruim je zo weer op.
Je kunt de liter en de grammen dus doen. Melk en bloem. Maar dan de breuken, die eet je op!! Als je een pannenkoek moet delen met 8 kinderen willen ze ook allemaal een even groot stuk. Dan doe je eerst door de helft en heb je dus halven. Dan komen de kwarten etc. Het is leuk om te doen hoor en dan daarna met zijn allen het beslag weer van de muur schrapen

Myriam schreef op maandag 11 augustus 2008, 16:50:


Sommige dingen vallen niet te negeren, dat zou totaal tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel ingaan. Vooroordeel en oneerlijkheid is iets waar ik niet mee wil leven. Als iedereen zou zwijgen dan zou het echt een rare wereld worden en zal het recht van de 'sterkste' tellen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 11 augustus 2008, 19:24:


Het is niet ALLEEN jouw standpunt, het is niet alleen JOUW referentiekader. helaas wel veel geschreeuw en weinig wol, nergens overtuigend onderbouwd met goede argumenten. Mijn zoon is alleen positief bekrachtigd ( zie mijn eerdere posten over onderwijs) , werkt nu in het bedrijfsleven ( afgestudeerd in de informatica) beslist geen sardientje voor de haaien hoor. Waar haal je die vooroordelen toch maar steeds weer vandaan?
Juist door het positief bekrachtigen is hij een zelfstandig kritisch mens die kan communiceren. en niet klakkeloos aanneemt wat de 'grote bekken meneren' hem voorspiegelen. Goed in staat om zelf een oordeel te kunnen vormen en geen voor-oordeel op te laten leggen door schreeuwlelijkerds, dat gevaar ziet hij gelukkig. Het is niet de massa die telt Eddie, het zijn de mensen die tellen die zelf kritisch en zelfstandig kunnen denken.