men fantasie is niet ruim vandaag toch al enkele zinntjes.

clikertraining het begin van positieve verandering

paardvriendelijke probleemoplossing voor jou en je paard

clickertraining dé methode die oplossingen bied

paardefluistering en clickertraining als één geheel.

en toch denk ik dat je gewoon je bedrijfje het beste noemt naar je website. Mensen kennen je nu al onder die naam he

Monique Meijer schreef op zondag 17 augustus 2008, 17:52:


prachtig dat het veel beter gaat!! Het heeft een zalig gevoel je paard zien beter worden, de kleine stapjes naar succes.
En zo blijven gaan!!
Charlot

Eva Saegerman schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 17:45:


Op welke manege doe jij dat in je buurt? die waar wij gestaan hebben?
Groetjes

Eva Saegerman schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 19:56:


amai en lucien is er geïntresseerd in??
Vroeger was ze er zo bang voor.
Volgende week ben ik op reis, maar erna wil ik wel helpen hoor. Ik ken de lesgeefster (ze gaf aan onze club ook les). Maar ze heeft wel een groot hard voor de paarden, dus dat zit goed!
Groetjes

Peter Donck schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 17:01:


Het is ook te zien wat je als probleem ziet hé. Elk paard heeft wel een mankement. Het is natuurlijk te zien hoe groot dat is.
Maar ik kijk er naar op naar mensen die de afgekeurde paarden opvangen en voor hen terug een dragelijk leven maken.

(Ik let op men spelling, maar ik heb dus wel dyslectie (wat men studies wel wat negatief beinvloed heeft maar het is me toch gelukt om leerkracht te zijn, welliswaar kleuteronderwij, lager kan ik niet omwille van men dyslectie). ik probeer er zoveel mogelijk op te letten, maar dat is niet gemakkelijk. dus let op als je zo'n zaken zegt)

Peter Donck schreef op zondag 31 augustus 2008, 10:24:


idd maar best.
Vaak beschouwen mensen dieren als hun kinderen. Je krijgt er een band met. Dan lukt het toch niet om je dier te slachten en zelf op te eten? Ik zou het persoonlijk niet aankunnen ook.
Daarom maakte ik dat ik als kind geen band had met de konijnen die toen opgegeten werden. Anders was je daar echt niet goed van..

Charlot

Ik wist wel degelijk van HSP af. Ik heb er al een boek van gelezen.
Mijn vriendin is HSP.
HSP heeft tal van grote voordelen maar ook nadelen.
Je voelt de andere ook aan! En zo kan je dus vb ook die negatieve gevoelens voelen terwijl het eigenlijk niet de jouwe zijn. En daar volledig door van slag zijn..
Verder kunnen ze haarfijn de andere aanvoellen, het zijn ook mensen met gouden karrakters.. (mijn vriendin toch alleszins).
Ze kan ook heel goed met dieren omgaan. Je ziet dat het een extra dimentie heeft. Wel handig eigenlijk!!
Het is zeker geen perikkel van de laatste jaar. Bij psychologen wordt HSP nog niet volledig aanvaard. Maar zo'n dingen hebben tijd nodig.
Verder vind ik die globale test een beetje overdreven. als je gewoon allemaal ja aanduid ben je HSP. Terwijl het veel meer is dan niet tegen de drukte kunnen en op de buiten te willen leven!!!!
Je kan maar weten wat het is als je het zelf ervaart. Ikzelf heb er wrsch een beetje van, maar niet in die hoge mate als mijn vriendin.
Charlot

Aafke schreef op woensdag 15 oktober 2008, 8:22:


Gelukkige verjaardag!!! Geniet van je dag, ook al is het een typische herfstdag

charlot

Hallo pn’ers,
Na de laatste tijd merendeels meegelezen te hebben, schrijf ik even terug hoe het met ons paard gaat.
Ik rij er enkel bitloos met, met de sidepull. Vroeger was ik bang dat ik er geen controle meer zou over hebben als er iets zou gebeuren langs de weg, maar niets is minder waar!! Onder de sidepull doe ik haar touwenhalster, en daar hangt een touw aan dat rond haar nek hangt. Zo kan ik altijd afstappen moest het nodig zijn (en dat is het soms). Ik heb ook leren alleen wandelen met haar. Vroeger toen ik met bit reed, reed men zus altijd mee op wandeling. Maar zo leerde Tessalina eigenlijk niets. Ze volgde gewoon. Nu wandel ik alleen met haar en bitloos. Het brengt wel veel geduld mee, maar het lukt!! Nu zitten we in het patroon dat als ze bang is ze gewoon stopt met stappen. Ik wacht even en dan moedig ik haar zacht aan om verder te stappen. Soms zou ze nog eens wegschieten. Maar ik neem het nu kalm aan als ze dat doet. Vroeger zou ik haar teugels strak genomen hebben en angstig geweest zijn. Nu niet meer. Het enigste dat we tot nu toe beleefd hebben, is dat we eens in de gracht beland zijn. Maar wie er inraakt, raakt er terug uit ook . Ik denk dat de band met paard ook veel verbeterd is. We werken op vertrouwen, niet deels op moeten. Want met bid kan je ze toch snel “in toom” krijgen.
Gisteren heb ik er voor het eerst een wandeling van 10 kilometer met gedaan. Eerst was het moeilijk. Ze stopte voor alles!!! Erna werd ze rustiger (en ik ook, of kwam het doordat ik rustiger werd??), en konden we meer genieten van de wandeling. Maar die wandeling was ook niet niets, we moesten toch allerlei “rare dingen” passeren, en het was zeker al een jaar geleden dat we zover gewandeld hadden. Dus wel normaal eigenlijk dat ze wat angstig was. In het laatste deel heb ik een straat in gallop kunnen doen. Moest ze het niet aankunnen zou ze ook niet in gallop gaan, dus moet zijn dat haar hoeven enzo sterk genoeg zijn.

Verder krijgt ze ook geen krachtvoer meer. Dit al van voor de zomer. En ze loopt echt niet mager!! Ik had er schrik voor. Ze zou zelfs een grasbuikje beginnen krijgen, merkte ik laatst op.
Alleen nog steeds jammer dat er geen weidegenootje op de wei mag. Ik zie toch dat dit een gemis is voor haar, zeker nu dat de tinkers in de wei naast haar weg zijn. Maar de wereld verander je nu ook niet op één dag he!
Vele groetjes

Ps: het forum is echt terug fijn om te lezen!!

Lena schreef op donderdag 23 oktober 2008, 19:45:

Idd dat was vroeger ook mijn probleem. Kalm blijven is niet gemakkelijk (en al zeker niet als vrouw ). Ook omdat de mensen in mijn omgeving altijd vertelden dat ons paard een "wild" paard is. Dat toonde ze vroeger dan ook op de les die ik volgde. Alle paarden liepen mooi, braaf te slenteren, terwijl ons paard gezellig haar vier benen tegelijk in de lucht gooide. Ook had ze het vroeger in haar hoofd om haar in één sprong om te draaien. Wat wel heel gevaarlijk was om dat telkens te kunnen uitzitten. En ik denk dat ik wel angst had ook dat dit weer zou gebeuren... Maar nu doet ze zo geen dingen meer. Ze stopt gewoon als ze bang is. Ze vlucht niet meer. En ze weet dat ik afstap als ze echt niet verder druft. Vroeger kon ik niet eens de straat over alleen, en nu kan ik er verre wandelingen mee doen. Dus alles op zijn tijd . Het vraagt wel veel inspanning, maar de beloning is des te groter .

Neen dat is niet gemakkelijk. Maar je moet je gedachtengang veranderen, niet jezelf
ja idd . Ik vond het ook niet erg in de gracht te belanden. Ze springt er zonder moeite terug uit

groetjes en nog veel succes met je ruin!

Goede oplossing Eva.
Het is toch beetje hetzelfde als een wei huren, nu heb je alleen meer luxe he.
en de tijd dat je nu niet meer moet spenderen aan sleuren met dingen kan je nu positief besteden. Je hebt nu nog meer tijd om met de paarden te werken.

Maar het moet idd wel niet leuk zijn om je paard ver van huis te hebben. Ik kan het me eerlijk gezegd al niet meer voorstellen hoe het is. Toen we ze net gekocht hadden stond ze nog een maand of drie waar we ze gekocht hadden en dat was maar een kleine twee kilometer... Ik had zo geen band met paard toen ze daar stond. Wij hebben nog het geluk dat we hier heel landelijk wonen en rondom ons allemaal weiden zijn.
Dus blijven dromen mensen
Het gras op onze wei is nu wel op. Maar nu kan ze de slag beginnen afgrazen. En daar is ze ook nog tijdje zoet mee.
Alleen erna zou ze mogen grazen op een wei naast ons (wel veel te groot voor haar mja beter te veel dan te weinig ). Alleen mijn ouders zijn er niet voor omdat er een jaar of 4-5 jaar geleden er schapen op gegraasd hebben. Kan dat kwaad?? De laatste twee jaar is het afgegraasd door paarden) Ik zou zeker willen dat ze verder gras kan eten. Ze heeft al heel lange tijd niets van koliek meer gehad sinds we met krachtvoer gestopt zijn(en das al van voor de zomer)! Dus dat zou ik graag zo houden...

Charlot

Spirithorses schreef op maandag 17 november 2008, 16:41:


Wat voer je dan bij pien? hooi??

Anja Seijn schreef op zaterdag 22 november 2008, 19:48:


haha ik lig plat van het lachen!!!!

Echt zo goed!!!

groetjes

marianne laenen schreef op zaterdag 22 november 2008, 21:10:


Op een grote paddestoel, rood met witte stippen zat Vincenza te wippen, krak zei toen de paddestoel met een diepe zucht, allebei de beentjes hoepla in de lucht
En nu maar hopen dat je man gevonden hebt tegen dan, dan kan ie u nog opvangen

leefd dat paard nu nog eigenlijk???